Η κατάρρευση των κεντρικών συστημάτων (2)


Τα τραγικά αδιέξοδα του συγκεντρωτικού συστήματος 
(γνωστού και ως παγκοσμιοποίηση)

Τα επόμενα χρόνια θα γίνουμε μάρτυρες μιας κολοσσιαίας σύγκρουσης ανάμεσα στο συγκεντρωτικό σύστημα και τους υποστηρικτές του και στις διάφορες αποκεντρωτικές δυνάμεις που θα εμφανίζονται σαν τα μανιτάρια. Αυτό θα γίνει σε πολλά επίπεδα: Τοπικά νομίσματα, αγορές ανταλλαγών, "αυθαίρετοι" οικισμοί, παραγωγή τροφίμων (ήδη στην Αμερική, σύντομα θα καταστεί παράνομο να παράγεις τα δικά σου τρόφιμα),

Οι κεντρικοί σχεδιαστές, οι "ιδιοφυίες" που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα σημερινά χάλια, λειτουγούν πλέον εκτός κοινωνίας και εναντίον του κοινού καλού. Οι πολιτικοί, από την άλλη, ακόμα και αν γνώριζαν τι συμβαίνει γύρω τους και το κατανοούσαν, ακόμα και αν είχαν τη διάθεση να το διορθώσουν υπέρ του κοινωνικού καλού, δεν θα κατάφερναν τίποτα. Είναι τόσο ριζωμένοι μέσα σε ένα σύστημα που έχει γίνει όμηρος των κατεστημένων συμφερόντων και το χαρακτηρίζει τόσο μεγάλη αδράνεια, που η ελευθερία των κινήσεών τους θα ήταν πολύ περιορισμένη.

Τέτοια συστήματα όπως το σημερινό δεν μπορούν να απαντήσουν στα προβλήματα μιας τέτοιας κλίματα οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής κρίσης μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα που θα μπορούσε να κάνει κάποια ουσιαστική διαφορά. Το ρίσκο είναι μεγάλο και μια καταστροφική συστημική κατάρρευση μπορεί να συμβεί από στιγμή σε στιγμή. Η οποιαδήποτε δράση που θα απαντούσε στο πρόβλημα θα έπρεπε να είναι πολύπλοκη, πολύ ακριβή και πολύ αργή για να έχει κάποιο αντίκτυπο. Αν περιμένουμε λύσεις από την κορυφή και από τους πολιτικούς μας, θα απογοητευτούμε οικτρά. Το χειρότερο όμως είναι πως θα είμαστε απροετοίμαστοι για αυτό που έρχεται, για τις ραγδαίες αλλαγές που διαφαίνονται στον ορίζοντα. Και μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πως δεν υπάρχει κανένας πρίγκιπας πάνω σε άσπρο άλογο που θα μας σώσει, θα είναι πολύ αργά για να γίνει κάτι ουσιαστικό.

Αυτή την απαισιοδοξία θα πρέπει να την έχουμε μόνο ως προς το ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε τους άλλους να μας σώσουν από τη δική μας μοίρα. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλές στρατηγικές που μπορούμε να υιοθετήσουμε, πέρα από την παράνοια της διατήρησης του αδιατήρητου.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε άμεσα είναι να αποκεντρώσουμε τη ζωή μας. Να χτίσουμε παράλληλα συστήματα διανομής βασικών αγαθών και υπηρεσιών με απλούς, φτηνούς και αποτελεσματικούς τρόπους, που θα ανταποκρίνονται στις συνεχείς αλλαγές που συντελούνται γύρω μας.

Δεν θα μπορέσουμε φυσικά να καλύψουμε όλες τις ανάγκες που οι κοινωνίες μας είχαν μάθει στο παρελθόν να ικανοποιούν υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών τους. Θα μπορούμε να καλύψουμε όμως τις πιο βασικές ανάγκες για να επιβιώσουμε και να προχωρήσουμε μπροστά. Το κρίσιμο σημείο είναι να βασίσουμε τις προσδοκίες μας στην πραγματικότητα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ένας από τους λόγους της κάκιστης ψυχολογίας όλων μας είναι ότι έχουμε εμπλακεί συλλογικά σαν κοινωνίες και οικονομίες στην πλάνη πως τα πράγματα πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν όπως πριν και αυτό είναι κάτι που δεν το διαπραγματευόμαστε.

Και όμως, τα πράγματα δεν θα συνεχίσουν όπως πριν, γιατί απλά δεν μπορούν. Όσον αφορά το αδιαπραγμάτευτο αυτής της στάσης, η μόνη που δεν διαπραγματεύεται είναι η πραγματικότητα, η οποία μας επιβάλλει να ζούμε μέσα στις παραμέτρους που αυτή καθορίζει.

Το μέλλον: Τα αποκεντροποιημένα συστήματα και η βιωσιμότητα

Στα συγκεντρωτικά συστήματα, η υποδομή δεν αντέχει
για πολύ...

Απ' ό,τι φαίνεται, στο μέλλον μας δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο συγκεντρωτικό σύστημα, όπως αυτό που καταρρέει μπροστά στα μάτια μας, αλλά διάφορα επιμέρους αποκεντρωμένα συστήματα. Υπάρχουν πολλές μορφές αποκέντρωσης και όλες αφορούν την εγκατάλειψη του κοπαδιού πριν αυτό πέσει στον γκρεμό. Το κοινό στοιχείο όλων αυτών των αποκεντρωτικών μορφών είναι πως αναφέρονται σε μια επιστροφή στην τοπική κοινωνία, στην τοπική αναγέννηση, στις παραδοσιακές αξίες, στην εστίαση πάνω στην τοπική αυτάρκεια και στη θεμελίωση νέων σχέσεων εμπιστοσύνης ανάμεσα στους γείτονες.

Οι σχέσεις εμπιστοσύνης με τους γείτονες αποτελούν μια αξία που έχει ισοπεδωθεί εντελώς από τον καπιταλισμό. Κι όμως, οι σχέσεις εμπιστοσύνης αποτελούν τη βάση των πάντων. Παρ' όλα αυτά, στις παρούσες συνθήκες, καθώς οι οικονομίες συρρικνώνονται, οι σχέσεις εμπιστοσύνης και η πολιτική νομιμοποίηση καταρρέουν μαζί τους.

Όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, τα συστήματα παύουν να λειτουργούν αποτελεσματικά. Οι τοπικές πρωτοβουλίες αυτονομίας και αλληλεγγύης, που έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται στην ταλαιπωρημένη χώρα μας και κυρίως στην επαρχία, είναι αποτελεσματικές γιατί λειτουργούν μέσα σε κοινωνικά περιβάλλοντα όπου οι σχέσεις εμπιστοσύνης είναι ζωντανές ακόμα. Όσο δε αυτές δοκιμάζονται και κρατάνε, ενισχύουν ακόμα περισσότερο το ρεύμα αυτών των πρωτοβουλιών.

Πέρα από τις αντιστάσεις και τις επιταγές ενός ετοιμοθάνατου συγκεντρωτικού συστήματος που προσπαθεί να επιβάλει μιαν αφόρητη κατάσταση λατρείας του status quo, θα πρέπει να κοιτάξουμε επιτέλους στο μέλλον, αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν κουλτούρα, σαν έθνος και σαν είδος. Έρχεται η ώρα να υιοθετήσουμε τοπικά νομίσματα, να αναπτύξουμε διαπραγματευτικές ικανότητες για να μπορούμε να ανταλλάσσουμε αγαθά, θα πρέπει να αναπτύξουμε μικρά ευέλικτα δίκτυα μεταφορών και επικοινωνιών, μια τοπική βασική ιατροφαρμακευτική φροντίδα, προγράμματα τοπικής αστυνόμευσης (σε συνεργασία με την αστυνομία), θα πρέπει να πολεμήσουμε για να καταργηθούν οι νόμοι που πιθανώς θα εμφανιστούν κατά της τοπικής παραγωγής τροφίμων, της ελεύθερης πρόσβασης σε καθαρό πόσιμο νερό ή της τοπικής παραγωγής ενέργειας και της πρόσβασης της τοπικής κοινωνίας σε αυτά.

Αυτά είναι μερικά από τα εργαλεία που έχουν οι τοπικές κοινωνίες στα χέρια τους, εργαλεία που μπορούν να τους εξασφαλίσουν την επιβίωση. Σε καμία περίπτωση όμως οι τοπικές κοινωνίες δεν πρέπει να μείνουν εκεί. Κάθε τόπος θα χρειαστεί διαφορετικά εργαλεία, ανάλογα με τη θέση του και τις περιστάσεις.

Η σύγκρουση της περιφέρειας με το κέντρο


Ράιχσταγκ: Το σύμβολο του Βερολίνου και
της εξουσίας του ευρωπαϊκού κέντρου.
Θα πρέπει όμως να καταλάβουμε πως ακόμα και σε ένα κόσμο που τα πάντα καταρρέουν, οι τοπικές κοινωνίες δεν πρόκειται να αφεθούν ελεύθερες να λειτουργήσουν με κριτήριο το όφελός τους. Σίγουρα οι λύσεις δεν θα έλθουν από την κορυφή, αλλά η παρενόχληση σίγουρα από εκεί θα έλθει. Τα αποκεντροποιημένα συστήματα αποτελούν απειλή για την συγκέντρωση του πλούτου στο κέντρο και αυτός ήταν ο στόχος όλων των προηγούμενων πολιτικών συστημάτων.

Ο πλούτος αφαιρείται από την περιφέρεια και κατευθύνεται στο κέντρο. Στον σύγχρονο καπιταλισμό, αυτό το κέντρο είναι βουλιμικό και έχει μια τεράστια όρεξη να καταβροχθίσει τα πάντα. Απαιτεί από εμάς να πληρώνουμε όσα χρωστάμε στο σύστημα, όσο επαχθή και να είναι αυτά, και σε καμία περίπτωση να μην προσπαθήσουμε να μειώσουμε το δικό μας χρέος ή αυτό της κοινότητάς μας.

Καθώς το κέντρο αναζητά συνεχώς τη λύση των προβλημάτων του στην ολοένα και μεγαλύτερη πολυπλοκότητα, αυξάνει παράλληλα και το οικονομικό κόστος (είτε χρηματικό είτε καταναλώνοντας πόρους) οποιασδήποτε ενέργειάς του. Μετά απαιτεί από την περιφέρεια να καλύψει το αυξημένο αυτό κόστος και οδηγούμαστε έτσι όλοι σε ένα πολύ αβέβαιο και επικίνδυνο μέλλον.

Ακριβώς αυτό γίνεται και στη χώρα μας σήμερα. Οι νόμοι που νομοθετούν οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι καθιστούν τη ζωή πολύ ακριβή και δύσκολη, σε βαθμό που σύντομα θα οδηγηθούμε στην ανέχεια ή θα εκδιωχθούμε από τον τόπο μας ως μετανάστες (Αυτό, φυσικά, θα συμβεί αν παραμείνουμε απλοί θεατές των εξελίξεων γύρω μας). Η φυσική εξέλιξη των συγκεντρωτικών συστημάτων είναι η επιβολή περισσότερων δυσκίνητων, αδιαπέραστων, άδικων και άχρηστων νόμων, καθώς αυτοί αποτελούν τη συνταγή για την αύξηση των εσόδων μέσα από τα πρόστιμα που θα επιβάλλονται για τη μη-συμμόρφωση.

Έτσι, θα πρέπει να περιμένουμε περισσότερα από αυτό που ήδη έχουμε δει: Τη χείριστη δυνατή διακυβέρνηση από μια πολιτική ελίτ που εκπροσωπεί ξεδιάντροπα τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ του κέντρου και κυρίως της Γερμανίας. Μέχρις ότου αποφασίσουμε πως πολυδιαφημισμένο ευρωπαϊκό όραμα είναι στην πραγματικότητα ένας φριχτός εφιάλτης.

ΠΗΓΗ 
Share on Google Plus

About iordanis

Καλώς ορίσατε στο Παπαγάλο Του Διαδικτύου! Ο σκοπός δημιουργίας αυτού του blog είναι η συγκέντρωση αναρτήσεων που βρίσκουμε κατά καιρούς στο διαδίκτυο και μας κινούν το ενδιαφέρον, αλλά δεν αποτελούν απαραίτητα θέση και άποψη του παρόντος ιστολογίου. Ελπίζουμε να βρείτε θέματα που σας ενδιαφέρουν και να μας επισκέπτεστε συχνά!

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου