Το ιώδιο είναι ένα απαραίτητο για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Το σώμα δεν παράγει μόνο του ιώδιο, οπότε αυτό γίνεται βασικό μέρος της διατροφής σας.
Το ιώδιο υπάρχει με φυσικό τρόπο στο έδαφος και στο θαλασσινό νερό. Η περιεκτικότητα του ιωδίου στις τροφές διαφέρει ανά περιοχή. Μία καλή διαιτητική πηγή πρόσληψης ιωδίου είναι μέσω του επιτραπέζιου αλατιού (εκτός και αν έχετε εντολή από τον γιατρό σας να περιορίσετε την ποσότητα του αλατιού στη διατροφή σας). Επίσης υπάρχουν τροφές με υψηλή περιεκτικότητα, όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα θαλασσινά, το κρέας, μερικά ήδη ψωμιού και τα αυγά. Τέλος, πάντα με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού σας, μπορείτε να πάρετε ένα πολυβιταμινούχο σκεύασμα με ποσότητα ιωδίου στα συστατικά του.
Συνιστώμενη δοσολογία:
Η απέκκριση του ανόργανου ιωδίου επιτελείται κυρίως µέσω των ούρων γι’ αυτό η 24ωρη συγκέντρωση του ιωδίου στα ούρα είναι ένας αξιόπιστος δείκτης της ημερήσιας πρόσληψης. Ένα µέρος αποβάλλεται και από τα κόπρανα ενώ εκκρίνεται και στο µητρικό γάλα. Τα παιδιά άνω των 12 ετών και οι ενήλικες (άνδρες και γυναίκες) έχουν ανάγκη από περίπου 150 μg ιωδίου την ημέρα ενώ η ποσότητα αυτή ανεβαίνει στα 200-250 μg για τις έγκυες και τις θηλάζουσες.
Η απέκκριση του ανόργανου ιωδίου επιτελείται κυρίως µέσω των ούρων γι’ αυτό η 24ωρη συγκέντρωση του ιωδίου στα ούρα είναι ένας αξιόπιστος δείκτης της ημερήσιας πρόσληψης. Ένα µέρος αποβάλλεται και από τα κόπρανα ενώ εκκρίνεται και στο µητρικό γάλα. Τα παιδιά άνω των 12 ετών και οι ενήλικες (άνδρες και γυναίκες) έχουν ανάγκη από περίπου 150 μg ιωδίου την ημέρα ενώ η ποσότητα αυτή ανεβαίνει στα 200-250 μg για τις έγκυες και τις θηλάζουσες.
Οφέλη:
Ο θυρεοειδής αδένας δεσμεύει τη μεγαλύτερη ποσότητα (80%) του προσλαμβανόμενου ιωδίου, ωστόσο και οι σιελογόνοι αδένες, ο γαστρικός βλεννογόνος, το χοριοειδές πλέγμα και οι γαλακτοφόροι μαστικοί αδένες συγκεντρώνουν το στοιχείο με έναν μηχανισμό ενεργούς μεταφοράς.
Οι ορμόνες του θυρεοειδούς ενεργοποιούν τη σύνθεση ενζύμων, την κατανάλωση οξυγόνου και τον βασικό μεταβολισμό, επηρεάζοντας έτσι τον καρδιακό ρυθμό, τον αναπνευστικό ρυθμό, την κινητοποίηση και τον μεταβολισμό των υδατανθράκων, τη λιπογένεση, καθώς και πολλές άλλες δραστηριότητες.
Το ιώδιο έχει πιθανόν και άλλους ρόλους στον οργανισμό, πέρα από τη δράση των θυρεοειδικών ορμονών. Για παράδειγμα, φαίνεται πως έχει αντιβιοτική και αντικαρκινική δράση, ωστόσο οι δράσεις αυτές δεν έχουν γίνει ακόμα κατανοητές.
Έλλειψη ιωδίου:
Η ανεπάρκεια ιωδίου προκαλεί ένα μεγάλο εύρος διαταραχών από την ήπια βρογχοκήλη έως βαριές μορφές ενδημικού κρετινισμού. Η έλλειψη ιωδίου στην εγκυμοσύνη επηρεάζει αρνητικά την νοημοσύνη του παιδιού. Οι θυρεοειδικές ορμόνες Τ4 και Τ3 είναι απαραίτητες για τη φυσιολογική ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος του εμβρύου. Ο εγκέφαλος του εμβρύου εξαρτάται απόλυτα από την επαρκή παραγωγή και πρόσληψη θυρεοειδικών ορμονών από την μητέρα. Η ανεπάρκεια ιωδίου κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να προκαλέσει αποβολές, θνησιγένεια και εγγενείς διαταραχές όπως ο κρετινισμός, μια σοβαρή και μη αναστρέψιμη νευρολογική διαταραχή που προκαλεί διανοητική καθυστέρηση λόγω της περιορισμένης εγκεφαλικής ανάπτυξης του εμβρύου κατά την εγκυμοσύνη.
Κατά την ενήλικη ζωή, ο υποθυρεοειδισμός λόγω ανεπάρκειας ιωδίου είναι πολύ πιο σοβαρός στις γυναίκες, σε σχέση με τους άνδρες, ιδιαίτερα όταν παρουσιάζεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Να σημειωθεί ότι πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως, αλλά κυρίως στην Ασία και την Αφρική εκτιμάται ότι ζουν σε περιοχές ανεπαρκείς σε ιώδιο και, κατά συνέπεια υποφέρουν από το Σύνδρομο Ανεπάρκειας Ιωδίου (IDD, Iodine Deficiency Disorder).
Στις παραθαλάσσιες περιοχές δεν παρατηρείται έλλειψη του ιχνοστοιχείου, καθώς μικρές ποσότητες αλάτων ταξιδεύουν στην ατμόσφαιρα και απορροφώνται από τα φυτά και τα ζώα. Ωστόσο μια μελέτη του 2010 στο Ηνωμένο Βασίλειο βρήκε ότι το 51% των κοριτσιών σχολικής ηλικίας λάμβαναν ανεπαρκείς ποσότητες ιωδίου.
- αίσθημα κόπωσης
- μυϊκή αδυναμία
- δυσκολία συγκέντρωσης
- ανεξήγητη απώλεια βάρους
- αίσθημα θλίψης/κατάθλιψη
- πρήξιμο στο πρόσωπο
- τριχόπτωση
- ξηρό δέρμα
- δυσκοιλιότητα
- χαμηλός καρδιακός παλμός
- διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα
Τοξικότητα και οι παρενέργειες από υπερβολική πρόσληψη:
Τα ανώτατα όρια για τους ενηλίκους έχουν οριστεί στα 600 μg την ημέρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και στα 1,1 mg την ημέρα από τις ΗΠΑ.
Υψηλή πρόσληψη ιωδίου ίσως επιφέρει υπερθυρεοειδισµό (ιδίως σε άτοµα άνω των 40 ετών) και τοξική οζώδη βρογχοκήλη, ή υπερθυρεοειδισµό σε άτοµα που πάσχουν από αυτοάνοση θυρεοειδική νόσο. Ακόµα, υπάρχει κίνδυνος για υπερκαλιαιµία µε παρατεταµένη λήψη υψηλών δόσεων.Πάντως, η πλειονότητα των ανθρώπων ανέχεται ένα μεγάλο εύρος προσλήψεων ιωδίου, λόγω της ικανότητας του θυρεοειδούς να ρυθμίζει τα συνολικά επίπεδα ιωδίου στον οργανισμό.
Προσλήψεις άνω των 2.000 µg (2 mg) ιωδίου/ημέρα για μεγάλες περιόδους θα πρέπει να θεωρηθούν υπερβολικές ή δυνητικά βλαβερές για τους περισσότερους ανθρώπους. Τέτοιες υψηλές προσλήψεις είναι απίθανο να προκύπτουν από μια ισορροπημένη διατροφή με εξαίρεση την περίπτωση που λαμβάνονται μεγάλες ποσότητες θαλασσινών ή/και φύκια που έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε ιώδιο.
Τα άτομα που είναι ευαίσθητα στο ιώδιο συνήθως παρουσιάζουν ήπια συμπτώματα στο δέρμα τους. Σπάνια μπορεί να εμφανιστεί πυρετός, διόγκωση των σιελογόνων αδένων, προβλήματα όρασης και σε πολύ βαριές περιπτώσεις, καρδιαγγειακή κατάρρευση, σπασμοί, ακόμη και θάνατος.Η εμφάνιση αλλεργικών συμπτωμάτων από την πρόσληψη αντισηπτικών φαρμάκων που περιέχουν ιώδιο, είναι σπάνια.
Οι κορυφαίες τροφές με ιώδιο:
-Τυρί
-Αγελαδινό γάλα
-Αυγά
-Γιαούρτι
-Παγωτό
-Πολυβιταμίνες με ποσότητα ιωδίου στα συστατικά τους
-Ιωδιούχο επιτραπέζιο αλάτι
-Ψάρια του αλμυρού νερού
-Φύκια θαλάσσης
-Οστρακοειδή
-Γάλα σόγιας
-Σάλτσα σόγιας
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου