Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο είναι η ημέρα που σηματοδοτεί, αστρονομικά, την έναρξη του χειμώνα για το βόρειο ημισφαίριο. Την ημέρα αυτή ο Ήλιος βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του ουρανού όπως εμείς το παρατηρούμε, στο σύνολο της ετήσιας περιστροφής της Γης γύρω από αυτόν.
Η 21η Δεκεμβρίου είναι η μέρα με την μικρότερη διάρκεια από όλες τις άλλες για το βόρειο ημισφαίριο καθώς ο Νότιος Πόλος είναι στραμμένος περισσότερο προς τον Ήλιο αντίστοιχα στο νότιο ημισφαίριο έχουμε τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Το χειμερινό ηλιοστάσιο «πέφτει» συχνότερα στις 21, αλλά και τις 22 Δεκεμβρίου. Σπανιότερα, εμφανίζεται στις 20, ενώ την τελευταία φορά που το χειμερινό ηλιοστάσιο «έπεσε» στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903, κάτι που δεν θα ξανασυμβεί πριν από το 2303.
Ηλιοστάσιο ονομάζεται η χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης είναι στραμμένος πιο κοντά ή πιο μακριά από τον Ήλιο, ο οποίος βρίσκεται στο ψηλότερο ή χαμηλότερο σημείο του ουρανού (θερινό ή χειμερινό ηλιοστάσιο). Ημερολογιακά, το χειμερινό ηλιοστάσιο κυμαίνεται μεταξύ της 20ης και της 23ης Δεκεμβρίου, η τυπική έναρξη του χειμώνα στις 21 Δεκεμβρίου, οπότε είναι και η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, με διάρκεια 14 ώρες και 29 λεπτά. Είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, τον Ιούνιο το θερινό και τον Δεκέμβριο το χειμερινό και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τις εποχές του έτους.
Η λέξη Ηλιοστάσιο και προέρχεται από το Ήλιος και το στέκομαι (στάση), καθώς λίγες μέρες πριν ή μετά τα ηλιοστάσια, ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει την φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή τα νότια, κίνηση που την ημέρα του ηλιοστασίου μηδενίζεται και αντιστρέφεται. Η ημέρα του ηλιοστασίου είναι είτε η μεγαλύτερη (το καλοκαίρι), είτε η μικρότερη (το χειμώνα) μέρα του έτους, σε όλες τις περιοχές της Γης, με μόνη εξαίρεση όσες βρίσκονται στους Τροπικούς. Κι ενώ στο βόρειο ημισφαίριο υποδεχόμαστε τον χειμώνα, στο νότιο ξεκινά το καλοκαίρι με τη διάρκεια της μέρας να είναι αντίστοιχα στο αποκορύφωμά της.
Η γέννηση του Ήλιου, η έναρξη του νέου έτους
Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός και σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του διάφορες γιορτές, από τους Σκανδιναβούς και Ιρανούς έως τους Μάγια και τους Ίνκας. Σχεδόν παντού, οι μεγαλύτερες γιορτές γίνονταν κατά την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου, που θεωρούνταν η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, που σηματοδοτούσε και την έναρξη του νέου έτους. Προϊστορικά μνημεία όπως το Στόουνχεντζ στη Βρετανία πιστεύεται ότι σχετίζονταν με την καταγραφή των κινήσεων του Ήλιου στον ουρανό.
Κεντρική σημασία για τους Ρωμαίους είχε η γιορτή του «αήττητου Ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, όταν εορταζόταν ότι ο Ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες. Οι πρώτοι χριστιανοί στη Ρώμη, οι οποίοι κατέφευγαν κρυφά στις κατακόμβες τους, αποφάσισαν να γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού την ίδια ημερομηνία, στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ασχολούνταν με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων.
ΠΗΓΗ 1
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου