Στις 19 Φεβρουαρίου του 1945, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου συνέβη ένα απίστευτο και τρομερό περιστατικό. Υπάρχουν αρκετές ιστορίες φρίκης από πολέμους με αντιπάλους να αλληλοεξοντώνονται, στη παρακάτω όμως φρικιαστική ιστορία που εγινε στη νήσο Ράμρι τη σημερινή Μιανμάρ οι δράστες δεν ήταν άνθρωποι, αλλά πεινασμένοι κροκόδειλοι! Η παρακάτω ιστορία σύμφωνα με το βιβλίο Guiness είναι η φονικότερη επίθεση κροκοδείλων σε ανθρώπους.Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στις αρχές του 1945 δυνάμεις του ιαπωνικού αυτοκρατορικού στρατού είχαν υπό τον έλεγχό τους το νησί στον Κόλπο της Βεγγάλης. Εκείνη την περίοδο οι Βρετανοί χρειάζονταν επειγόντως το αεροδρόμιο του Ράμρι της τότε Βιρμανίας, για να εξαπολύσουν νέες επιθέσεις κατά των Ιαπώνων.
Επί ενάμιση μήνα προσπαθούσαν να καταλάβουν το νησί, αλλά ο εχθρός πρόβαλλε σθεναρή αντίσταση μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου, που η 36η ταξιαρχία του Ινδικού πεζικού κύκλωσε τις θέσεις του χωρίζοντας τις δυνάμεις του στα δύο. Περίπου 1.000 Ιαπώνες στρατιώτες βρέθηκαν απομονωμένοι. Οι Βρετανοί τους μήνυσαν να παραδοθούν, αφού δεν υπήρχε τρόπος να επανενωθούν με τους συμπατριώτες τους. Μόνον που οι Ιάπωνες δεν ήταν διατεθειμένοι να παραδώσουν τα όπλα τους. Κι έτσι προτίμησαν να διανύσουν μια απόσταση περίπου 13 χιλιομέτρων μέσα από μανκρόβια έλη.
Η πορεία τους μέσα στο βούρκο ήταν αργή και βασανιστική. Οι Βρετανοί παρακολουθούσαν τις κινήσεις τους από μακριά. Δεν τους ακολούθησαν στη θανάσιμη παγίδα γιατί γνώριζαν ότι μέσα στο βάλτο παραμόνευαν κροκόδειλοι. Οι Ιάπωνες γνώριζαν ότι οι κροκόδειλοι του αλμυρού νερού έχουν φήμη ανθρωποφάγων, αλλά δεν έκαναν πίσω και το πλήρωσαν πολύ ακριβά.
Λίγο αφότου μπήκαν στο βούρκο, άρχισαν να πέφτουν ο ένας μετά τον άλλο καθώς τους θέριζαν η πείνα και η δίψα, κουνούπια, αράχνες, δηλητηριώδη φίδια και σκορπιοί. Οι κροκόδειλοι έκαναν την εμφάνισή τους τη νύχτα, όταν οι Ιάπωνες είχαν προχωρήσει βαθύτερα μέσα στα μανγκρόβια έλη. Τα πελώρια ερπετά οσμίστηκαν τη λεία κι έστησαν ενέδρα καιροφυλακτώντας με τα μάτια και το ρύγχος μόνον πάνω απ΄τα λασπωμένα νερά.
Η μαρτυρία του Μπρούς Στάνλεϊ Ράιτ, που μετείχε στη Μάχη της νήσου Ραμρί για όσα ακολούθησαν προκαλεί ανατριχίλα: «Εκείνη η νύχτα ήταν η τρομερότερη που έζησαν τα μέλη της μηχανοκίνητης ταξιαρχίας μας. Οι μάχες κι η οσμή του αίματος είχαν αφυπνίσει τους κροκόδειλους, που συγκεντρώθηκαν στα μανγκρόβια έλη με τα μάτια πάνω απ’ το νερό περιμένοντας άγρυπνοι για το επόμενο γεύμα τους. Με την άμπωτη ξεχύθηκαν πάνω στους νεκρούς, τους τραυματίεες και τους ζωντανούς, που είχαν κολλήσει στις λάσπες... Σποραδικά πυρά μέσα στο πυκνό σκοτάδι του βάλτου αναμειγνύονταν με τις κραυγές αγωνίας των τραυματισμένων καθώς τους λιάνιζαν τα σαγόνια των τεράστιων ερπετών. Ο παφλασμός των νερών από τους κροκόδειλους που στριφογύριζαν και τα ουρλιαχτά από την κόλαση δεν είχαν προηγούμενο στην επιφάνεια του πλανήτη. Τα χαράματα ήρθαν τα όρνια για να καθαρίσουν ό,τι είχαν αφήσει πίσω τους οι κροκόδειλοι...»
Από τους χίλιους Ιάπωνες που μπήκαν στο βούρκο, μόνον 480 επέζησαν σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες. Ήταν η μεγαλύτερη επίθεση κροκοδείλων κατά ανθρώπων στην ιστορία, σύμφωνα με το βιβλίο Guiness.
Αλλά οι εκτιμήσεις για το φόρο αίματος που πλήρωσαν οι Ιάπωνες ποικίλλουν. Αυτό που ξέρουν οι Βρετανοί είναι ότι μόνον 20 βγήκαν ζωντανοί απ’ το βάλτο και τους αιχμαλώτισαν. Κι ήταν αυτοί που μίλησαν για την εφιαλτική επίθεση των κροκόδειλων. Αλλά κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορεί να πει με απόλυτοι βεβαιότητα πόσοι πέθαναν από μολυσματικές ασθένειες, την πείνα, τη δίψα και τα τσιμπήματα εντόμων και φιδιών και πόσοι ακριβώς βρήκαν φρικτό θάνατο στα σαγόνια των κροκοδείλων.
Σημερα τίποτε δεν θυμίζει σήμερα στο Ράμρι εκείνο το μακελειό του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο 74 χρόνια μετά το νησί, παραμένει θύμα ξένων δυνάμεων που το χρησιμοποιούν για τους δικούς τους σκοπούς. Αυτή τη φορά πρόκειται για τους Κινέζους που έχουν βάλει στο μάτι τα πλούσια κοιτάσματά του σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Το βαθύ λιμάνι κι οι αγωγοί που έφτιαξαν για τη μεταφορά των πρώτων υλών στην Κίνα άλλαξε τη μορφολογία και το περιβάλλον του νησιού. Τα εδάφη του έγιναν ακατάλληλα για αγροτική εκμετάλλευση, το δίκτυο αποχέτευσης μόλυνε τα φυτά και τη θαλάσσια πανίδα κι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου αποδείχθηκε γι’ άλλη μια φορά ο άνθρωπος...
ΠΗΓΗ 1
ΠΗΓΗ 2
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου