Όποτε έρχεται ένα μεγάλο δίλημμα, ένα ηθικό ή κοινωνικό σταυροδρόμι όπου δεν ξέρεις τι να αποφασίσεις, συνήθως σε συμβουλεύουν να φερθείς "σαν φυσιολογικός άνθρωπος" ή "όπως φέρονται όλοι". Όταν πετύχεις είναι "φυσιολογικό" να χαίρεσαι, όταν χάνεις "φυσιολογικό" να λυπάσαι. Πόσες απαράδεκτες συμπεριφορές κρύβονται υπό την αιγίδα του "φυσιολογικού"; Τι σημαίνει πραγματικά το να είσαι "φυσιολογικός";
Συνήθως οι άνθρωποι θεωρούν φυσιολογικό αυτό που κάνουν οι υπόλοιποι. Δηλαδή μια συμπεριφορά ή νοοτροπία που δεν την καταλαβαίνουν αλλά την ακολουθούν επαναπαυόμενοι πίσω από τον όχλο. Μάλλον θα είναι κάτι σωστό, αφού το κάνουν όλοι. Συνεπώς, όποιος κάνει κάτι που δεν κάνουν οι υπόλοιποι και είναι διαφορετικός δέχεται την κριτική και την χλεύη όλων. Αλλά ας γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος. Το κυνήγι θεωρείται κάτι φυσιολογικό. Το έχουμε μάθει εδώ και χρόνια και είναι μέρος της παράδοσης. Οπότε πολλοί γίνονται κυνηγοί για χρόνια χωρίς ποτέ να σκεφτούν τι κάνουν ή πόσες ζωές έχουν αφαιρέσει. Κανείς καθωσπρέπει άνθρωπος δεν θα κατηγορήσει έναν κυνηγό ή το ίδιο το κυνήγι ως συνήθεια. Έχω ακούσει φοβερές απόψεις όπως "τα ζώα υπάρχουν για να τα κυνηγάμε". Ας το αντιστρέψουμε: αν ένας λύκος μπει στο σπίτι σου και καταβροχθίσει τα παιδιά σου, τότε είναι το ίδιο; Όχι, θα πουν οι περισσότεροι, δεν είναι το ίδιο διότι εμείς είμαστε άνθρωποι και οι ζωές μας έχουν περισσότερη αξία (!). Εδώ ας συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε.
Όντως δεν είναι το ίδιο. Όχι όμως επειδή η ζωή μας έχει μεγαλύτερη αξία αλλά επειδή ο λύκος έχει κάποιο λόγο να κυνηγήσει. Το κάνει για να ζήσει. Ενώ ο κυνηγός 90% έχει μια σταθερή δουλειά για βιοπορισμό και ο το κυνήγι, η θανάτωση ζώων για διασκέδαση, είναι χόμπι. Φυσιολογικό χόμπι άρα όλα οκ. Ρωτήστε τριγύρω όμως για κάποιον που κάνει ελεύθερο κάμπινγκ ή ελεύθερη πτώση από το αεροπλάνο. Ε όχι, αυτός δεν είναι φυσιολογικός, κανένας τρελός θα είναι.
Ας δούμε παρακάτω αν όντως η ανθρώπινη ζωή έχει αξία ή απλά το λέμε όποτε μας συμφέρει. Όταν βρεθούμε μπροστά σε θέματα ρατσισμού, ξαφνικά η ανθρώπινη ζωή αποκτάει άλλη αξία ανάλογα με τον τόπο καταγωγής ή με το επάγγελμα. Ένας γιατρός έχει άλλη αξία από έναν υπάλληλο του δήμου. Φυσιολογικό δεν είναι; Κι ας εκμεταλλεύεται την αρρώστια και την ανάγκη του άλλου για περίεργες δοσοληψίες. Ένας Έλληνας έχει άλλη αξία από έναν Αλβανό, λένε οι "παραδοσιακοί τύποι". Κι ας ζούνε όλη τους τη ζωή αδικώντας Έλληνες, μισώντας Έλληνες και βρίζοντας Έλληνες. Ακόμα λιγότερη αξία έχει η ανθρώπινη ζωή φυσιολογικών ανθρώπων όταν στοιβάζονται σε γήπεδα και αρένες. Γίνονται ένα μπουλούκι φανατισμού, όπου δεν υπάρχει ατομικότητα. Ο άνθρωπος μετατρέπεται σε μάζα. Μαντέψτε: αυτά τα κάνει ο φυσιολογικός άνθρωπος. Ο μη φυσιολογικός αναρωτιέται γιατί να πάει εκεί και να χάσει τον εαυτό του και κάνει κάτι πιο δημιουργικό στον ελεύθερο χρόνο του.
Έπειτα, στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων υπάρχουν πολλές "φυσιολογικές" απαράδεκτες νοοτροπίες. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα παντρευτεί και θα κάνει παιδιά χωρίς να αναλογίζεται την αξία του πράγματος αυτού. Είναι φυσιολογικό να χτυπάει τη γυναίκα του, οι σύζυγοι να απατούν ο ένας τον άλλον ή να παραμελούν τα παιδιά τους. Κανείς δεν τα θέλει αυτά στο σπίτι του αλλά γενικότερα είναι φυσιολογικά. Μίλα σε κάποιον όμως για ελεύθερες σχέσεις ή για σχέσεις μεταξύ του ίδιου φύλου και θα σηκώσει μπαϊράκι. Θα κάνει σαν τρελός και θα ξεστομίσει όσες βρισιές και προσβολές ξέρει. Στην ουσία θεωρεί πιο φυσιολογική την κακοποίηση και την ενδοοικογενειακή βία παρά τις ελεύθερες σχέσεις ή τις σχέσεις ομοφυλοφίλων, ακόμα κι αν εκείνες είναι βασισμένες στην αγάπη, την ισότητα και την αλληλοκατανόηση.Τα όνειρά μας επίσης είναι αποδεκτά μόνο όταν είναι φυσιολογικά. Για έναν άντρα να βγάζει λεφτά, να έχει μεγάλο σπίτι, ακριβό αυτοκίνητο και φανταχτερό πουκάμισο. Για μια γυναίκα να παντρευτεί ένα πλούσιο, καλό παιδί και να ζει τη ζωή της προσπαθώντας να μοιάζει εσαεί 20 ετών. Από επάγγελμα, τα παιδιά γαλουχούνται να γίνουν γιατροί και δικηγόροι. Αυτά. Τα υπόλοιπα είναι υποδεέστερα.
Επίσης, είναι φυσιολογικό να δουλεύουμε πολύ. Φυσιολογικό να κυνηγάμε τα λεφτά. Όσο πιο πολλά, τόσο πιο καλά. Κι ας μην ξέρουμε ποτέ το γιατί. Κι ας μην αναρωτιόμαστε ποια είναι η πραγματική τους αξία. Η επένδυση χρημάτων έχει, φυσιολογικά πάντα, ως στόχο την απόκτηση περισσότερων χρημάτων. Ο άνθρωπος που το προσπαθεί αυτό μια ζωή ονομάζεται πετυχημένος και όλοι τον θαυμάζουν. Αν όμως κάποιος κάνει μια επένδυση χρημάτων για μη ωφελιμιστικούς λόγους, εκεί η κοινωνία γελά μαζί του και δεν προσπαθεί να τον καταλάβει.Πέρα από όλα αυτά, η κριτική των φυσιολογικών ανθρώπων υπάρχει παντού. Τρέφονται και ζούνε από αυτή. Έχουν κρυφτεί πίσω από τη μάζα των πανομοιότυπων μ' αυτούς ανθρώπων και κατακεραυνώνουν οτιδήποτε διαφορετικό με υπερβάλλοντα ζήλο. Ο άνθρωπος με κινητικά προβλήματα τους είναι αδιάφορος, διότι απλά είναι διαφορετικός. Ο σκακιστής, που δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο φανατικά, είναι εκκεντρικός. Ο χορτοφάγος έχει ανεξήγητη συμπεριφορά και το κάνει από καπρίτσιο. Ο φιλειρηνιστής είναι "χίπης" και "παιδί των λουλουδιών". Αυτός που ψάχνει εναλλακτικές μορφές ιατρικής, σκέψης ή φιλοσοφίας είναι περίγελος. Όχι επειδή ξέρουμε το γιατί. Απλώς και μόνο επειδή είναι διαφορετικός, μη φυσιολογικός.
Επίσης, είναι απόλυτα φυσιολογικό να δηλητηριάζουμε τον εαυτό μας. Πίνουμε μέχρι να καταστραφεί το συκώτι μας ή να ξερνάμε στους δρόμους, καπνίζουμε μέχρι να χτιστεί εθνική οδός στα πνευμόνια μας από την πίσσα, τρώμε μέχρι σκασμού και θυμώνουμε ανελλιπώς κάθε μέρα με κάτι. Όλα αυτά φυσιολογικά. Κι αν κάποιος σκέφτεται την σωματική και πνευματική του υγεία όσο είναι ακόμα νέος, η απάντηση είναι: "μια ζωή την έχουμε, αν δεν την γλεντήσουμε...". Έτσι. Όχι "αν δεν την προσέξουμε". Οι ανησυχίες είναι για την γεροντική ηλικία.Τελικά υποθέτω πως οι άνθρωποι που ζούνε "φυσιολογικά" και άκριτα παρατηρώντας τους άλλους δεν εξελίχθηκαν και πολύ από τους βιολογικούς μας προγόνους της ζούγκλας. Βαριούνται να σκεφτούν πιο μακριά από τη μύτη τους, προτιμάνε να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου παρά να πάρουν μια απόφαση δραστική και πραγματικά δική τους. Είναι αδύναμοι. Από την άλλη, όπως λέει και το αρχαίο γνωμικό, "τας λεωφόρους μη βαδίζειν". Μην πας εκεί που πάνε οι πολλοί. Θα καταντήσεις φυσιολογικός. Με την κατάρα να φοβάσαι να κάνεις ένα δικό σου βήμα, προσωπικά δικό σου και καινούριο για τον κόσμο, επειδή θα σε κράξουν. Θα φοβάσαι να ζήσεις όπως θες επειδή θα σε μαλώσει η μαμά σου, η πεθερά σου, ο πνευματικός σου, ο δάσκαλός σου και όλοι οι άξιοι και σοφοί μέντορές σου.
Προσωπικά χαίρομαι να είμαι δίπλα σε ανθρώπους μη φυσιολογικούς. Κοντά τους νιώθω ότι ζω. Αντιλαμβάνομαι την μοναδικότητά μου στο σύμπαν. Χαίρομαι όταν κάποιος με κατηγορεί πως δεν κάνω κάτι "φυσιολογικό". Ξέρω ότι υπάρχει η πιθανότητα να είναι σωστό. Αντίθετα, όταν κάνω κάτι "φυσιολογικό" και οι γύρω μου με υποστηρίζουν, κοντοστέκομαι κάπως να το σκεφτώ. Φοβάμαι να ζήσω σαν "φυσιολογικός" άνθρωπος, διότι αυτό σημαίνει πως θα πεθάνω και σαν "φυσιολογικός" άνθρωπος, δηλαδή χωρίς να έχω ζήσει τίποτα.
ΠΗΓΗ 1
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου