Ο Κάστρο είχε εμφανιστεί απρογραμμάτιστα στην τελευταία συναυλία του «Κάντο», στην πλατεία του καθεδρικού της Αβάνας. Το 1981 ο Μίκης Θεοδωράκης βρέθηκε στην Κούβα και έδωσε μια ιστορική συναυλία μπροστά στον καθεδρικό ναό της Αβάνας.
Είχε μεταβεί για σειρά συναυλιών με το «Κάντο Χενεράλ», που είχε προετοιμάσει κουβανέζικη ορχήστρα και χορωδία, με σολίστ τους Μαρία Φαραντούρη, Πέτρο Πανδή και τον Λάκη Καρνέζη στο μπουζούκι. Και ακόμα τον Γιώργο Νταλάρα σε άλλα τραγούδια του, όλα υπό τη διεύθυνσή του.
Ο Κάστρο είχε εμφανιστεί απρογραμμάτιστα στην τελευταία συναυλία του «Κάντο», στην πλατεία του καθεδρικού της Αβάνας. Με το τέλος της συναυλίας, ακολούθησαν συγχαρητήρια και ασπασμός από τον Κάστρο στον Θεοδωράκη.
Ο Φιντέλ Κάστρο που διατηρούσε μια σχέση φιλίας με τον έλληνα μουσικοσυνθέτη δήλωσε μαζί του μπροστά στις κάμερες:
«Πιστεύω ότι η μουσική είναι ακόμα πιο δύσκολη από την πολιτική. Η απόδειξη είναι ότι υπάρχουν περισσότεροι πολιτικοί στον κόσμο και λιγότεροι μουσικοί. Υπάρχουν, όμως, ακόμα λιγότεροι επαναστάτες καλλιτέχνες, αν και οι καλλιτέχνες γενικά εύχονται την επανάσταση. Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που δεν είναι επαναστάτες. Έτσι, το ποσοστό των επαναστατών καλλιτεχνών είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των πολιτικών».
ΠΗΓΗ
Είχε μεταβεί για σειρά συναυλιών με το «Κάντο Χενεράλ», που είχε προετοιμάσει κουβανέζικη ορχήστρα και χορωδία, με σολίστ τους Μαρία Φαραντούρη, Πέτρο Πανδή και τον Λάκη Καρνέζη στο μπουζούκι. Και ακόμα τον Γιώργο Νταλάρα σε άλλα τραγούδια του, όλα υπό τη διεύθυνσή του.
Ο Κάστρο είχε εμφανιστεί απρογραμμάτιστα στην τελευταία συναυλία του «Κάντο», στην πλατεία του καθεδρικού της Αβάνας. Με το τέλος της συναυλίας, ακολούθησαν συγχαρητήρια και ασπασμός από τον Κάστρο στον Θεοδωράκη.
Ο Φιντέλ Κάστρο που διατηρούσε μια σχέση φιλίας με τον έλληνα μουσικοσυνθέτη δήλωσε μαζί του μπροστά στις κάμερες:
«Πιστεύω ότι η μουσική είναι ακόμα πιο δύσκολη από την πολιτική. Η απόδειξη είναι ότι υπάρχουν περισσότεροι πολιτικοί στον κόσμο και λιγότεροι μουσικοί. Υπάρχουν, όμως, ακόμα λιγότεροι επαναστάτες καλλιτέχνες, αν και οι καλλιτέχνες γενικά εύχονται την επανάσταση. Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που δεν είναι επαναστάτες. Έτσι, το ποσοστό των επαναστατών καλλιτεχνών είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των πολιτικών».
Δείτε τα παρακάτω ιστορικά βίντεο:
ΠΗΓΗ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου