Όλα ξεκίνησαν με την φωτογραφία που βλέπετε παρακάτω. Κάποιος έστειλε ένα email με αυτή την περίεργη φωτογραφία του Pieter Hugo που τραβήχτηκε με κινητό στο Λάγος της Νιγηρία. Η λεζάντα έγραφε, "στους δρόμους του Λάγος", και μια εφημερίδα δημοσίευσε τη φωτογραφία αναφέροντας ότι οι άνδρες ήταν ληστές τραπεζών, μπράβοι, έμποροι ναρκωτικών και εκβιαστές.
Η φωτογραφία από την οποία ξεκίνησαν όλα ...
Η εικόνα έγινε viral αμέσως και ο μύθος των σκληρών δρόμων της Νιγηρίας όπου κακοποιοί κυκλοφορούν με ύαινες μεγάλωσε. Ο Pieter μαγεύτηκε και αποφάσισε να μάθει περισσότερα.
Μέσω ενός φίλου του δημοσιογράφου, ο Hugo εντόπισε ένα Νιγηριανό δημοσιογράφο, τον Adetokunbo Abiola, ο οποίος είπε ότι γνώριζε τους "Gadawan Kura" όπως είναι γνωστοί στην τοπική διάλεκτο Χάουσα (μια πρόχειρη μετάφραση, "χειριστές/ οδηγοί υαινών"). Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Pieter ήταν σε ένα αεροπλάνο για το Λάγος. Όσα ακολουθούν είναι το ταξίδι του Hugo και οι σκέψεις του για τους Gadawan Kura. Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του "The Hyena & Other Men" (Η ύαινα και οι άλλοι).
Ο Abiola με συνάντησε στο αεροδρόμιο και πήραμε μαζί το λεωφορείο για την Μπενίν, όπου είχαν συμφωνήσει να μας συναντήσουν οι «άνδρες με τις ύαινες». Ωστόσο, όταν φτάσαμε εκεί είχαν ήδη φύγει για την Αμπούτζα.
Στην Αμπούζα τους βρήκαμε να ζουν στα περίχωρα της πόλης, σε μια παραγκούπολη -μερικοί άνδρες, ένα μικρό κορίτσι, τρεις ύαινες, τέσσερις πίθηκοι και μερικοί πύθωνες. Αποδείχτηκε ότι ήταν μια ομάδα πλανόδιων τροβαδούρων, καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν τα ζώα για να διασκεδάζουν τα πλήθη και πως πουλούσαν παραδοσιακά φάρμακα. Οι άντρες αυτοί είναι συγγενείς μεταξύ τους και ασκούσαν την παράδοση που πέρασε από γενιά σε γενιά. Ταξίδεψα 8 ημέρες μαζί τους.
Συμφώνησα να ταξιδέψω μαζί τους μέχρι το Κανού στο βόρειο τμήμα της χώρας. Ένας από αυτούς θα διαπραγματευόταν με κάποιον οδηγό ταξί για τα ναύλα. Όλοι οι υπόλοιποι, ανάμεσα τους και εγώ, οι ύαινες, οι πίθηκοι και οι πύθωνες, κρυφτήκαμε στους θάμνους. Όταν έκλεισε τη συμφωνία, αυτό το ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων και ζώων ξεπήδηξε από τους θάμνους και ανέβηκε στο όχημα.
Ο ταξιτζής τρομοκρατήθηκε. Κάθισα μπροστά με έναν πίθηκο και τον οδηγό. Οδήγησε σαν μανιακός. Σε κάποια φάση ο πίθηκος τρομοκρατήθηκε από την οδήγηση του. Μου άρπαξε το πόδι και με κοιτούσε μέσα στα μάτια. Μπορούσα να δω το φόβο του.
Δύο χρόνια αργότερα αποφάσισα να γυρίσω στη Νιγηρία. Ένοιωθα πως δεν είχα ολοκληρώσει το έργο μου και ήμουν έτοιμος να συνεργαστώ με την ομάδα και πάλι. Κοίταξα τις σημειώσεις που είχα κρατήσει, όσο ήμουν μαζί τους. Οι λέξεις «δεσπόζουσα θέση», «αλληλεξάρτηση» και «υποβολή» ακουγόντουσαν συνεχώς.
Το δεύτερο ταξίδι ήταν πολύ διαφορετικό. Τώρα η σχέση μας ήταν πιο προσωπική. Είχαμε κρατήσει επαφή και ήταν πρόθυμοι να φωτογραφηθούν και πάλι. Οι φωτογραφίες από αυτό το ταξίδι είναι λιγότερο επίσημες και πιο οικείες.
Η πρώτη σειρά των φωτογραφιών είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στους ανθρώπους -περιέργεια, δυσπιστία και απέχθεια. Πολλοί γοητεύτηκαν από αυτούς, όπως ακριβώς είχε γίνει με εκείνη την πρώτη φωτογραφία από το κινητό. Ένας διευθυντής μιας μεγάλης ασφαλιστικής εταιρείας στις ΗΠΑ επικοινώνησε μαζί μου, ρωτώντας με πώς μπορούσε να έρθει σε επαφή μαζί τους. Είδε αμέσως εμπορικό κέρδος... Αυτοί οι άνδρες θα πρέπει να χρησιμοποιούν κάποιο είδος βοτάνου για να προστατευθούν από τις ύαινες, τους μπαμπουίνους, τα σκυλιά και τα φίδια. Σκέφτηκε ότι οι στρατιώτες -και κυρίως η τσέπη του- θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτό το φάρμακο.
Πολλές οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων επικοινώνησαν μαζί μου, θέλοντας να παρέμβουν (αν και οι φύλακες έχουν άδεια από την κυβέρνηση της Νιγηρίας). Όταν ρώτησα τους Νιγηριανούς, "Πώς αισθάνεστε από το πως μεταχειρίζονται τα ζώα", η ερώτηση τους μπέρδεψε. Στις απαντήσεις τους ανέφεραν πάντα ζητήματα οικονομικής επιβίωσης.
Σπάνια κανείς ανησυχεί για την ευημερία των ζώων. Οι Ευρωπαίοι νοιάζονται μόνο για την καλή διαβίωση των ζώων, αλλά το ζήτημα αυτό χάνει το νόημα. Αντ' αυτού, ίσως, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε γιατί οι καλλιτέχνες πρέπει να πιάσουν τα άγρια ζώα για να ζήσουν. Ή γιατί είναι οικονομικά περιθωριοποιημένοι. Ή γιατί στη Νιγηρία, την έκτη μεγαλύτερη εξαγωγέα πετρελαίου στον κόσμο, επικρατεί τέτοιο χάος.
ΠΗΓΗ
Η φωτογραφία από την οποία ξεκίνησαν όλα ...
Η εικόνα έγινε viral αμέσως και ο μύθος των σκληρών δρόμων της Νιγηρίας όπου κακοποιοί κυκλοφορούν με ύαινες μεγάλωσε. Ο Pieter μαγεύτηκε και αποφάσισε να μάθει περισσότερα.
Μέσω ενός φίλου του δημοσιογράφου, ο Hugo εντόπισε ένα Νιγηριανό δημοσιογράφο, τον Adetokunbo Abiola, ο οποίος είπε ότι γνώριζε τους "Gadawan Kura" όπως είναι γνωστοί στην τοπική διάλεκτο Χάουσα (μια πρόχειρη μετάφραση, "χειριστές/ οδηγοί υαινών"). Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Pieter ήταν σε ένα αεροπλάνο για το Λάγος. Όσα ακολουθούν είναι το ταξίδι του Hugo και οι σκέψεις του για τους Gadawan Kura. Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του "The Hyena & Other Men" (Η ύαινα και οι άλλοι).
Ο Abiola με συνάντησε στο αεροδρόμιο και πήραμε μαζί το λεωφορείο για την Μπενίν, όπου είχαν συμφωνήσει να μας συναντήσουν οι «άνδρες με τις ύαινες». Ωστόσο, όταν φτάσαμε εκεί είχαν ήδη φύγει για την Αμπούτζα.
Στην Αμπούζα τους βρήκαμε να ζουν στα περίχωρα της πόλης, σε μια παραγκούπολη -μερικοί άνδρες, ένα μικρό κορίτσι, τρεις ύαινες, τέσσερις πίθηκοι και μερικοί πύθωνες. Αποδείχτηκε ότι ήταν μια ομάδα πλανόδιων τροβαδούρων, καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν τα ζώα για να διασκεδάζουν τα πλήθη και πως πουλούσαν παραδοσιακά φάρμακα. Οι άντρες αυτοί είναι συγγενείς μεταξύ τους και ασκούσαν την παράδοση που πέρασε από γενιά σε γενιά. Ταξίδεψα 8 ημέρες μαζί τους.
Συμφώνησα να ταξιδέψω μαζί τους μέχρι το Κανού στο βόρειο τμήμα της χώρας. Ένας από αυτούς θα διαπραγματευόταν με κάποιον οδηγό ταξί για τα ναύλα. Όλοι οι υπόλοιποι, ανάμεσα τους και εγώ, οι ύαινες, οι πίθηκοι και οι πύθωνες, κρυφτήκαμε στους θάμνους. Όταν έκλεισε τη συμφωνία, αυτό το ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων και ζώων ξεπήδηξε από τους θάμνους και ανέβηκε στο όχημα.
Ο ταξιτζής τρομοκρατήθηκε. Κάθισα μπροστά με έναν πίθηκο και τον οδηγό. Οδήγησε σαν μανιακός. Σε κάποια φάση ο πίθηκος τρομοκρατήθηκε από την οδήγηση του. Μου άρπαξε το πόδι και με κοιτούσε μέσα στα μάτια. Μπορούσα να δω το φόβο του.
Δύο χρόνια αργότερα αποφάσισα να γυρίσω στη Νιγηρία. Ένοιωθα πως δεν είχα ολοκληρώσει το έργο μου και ήμουν έτοιμος να συνεργαστώ με την ομάδα και πάλι. Κοίταξα τις σημειώσεις που είχα κρατήσει, όσο ήμουν μαζί τους. Οι λέξεις «δεσπόζουσα θέση», «αλληλεξάρτηση» και «υποβολή» ακουγόντουσαν συνεχώς.
Το δεύτερο ταξίδι ήταν πολύ διαφορετικό. Τώρα η σχέση μας ήταν πιο προσωπική. Είχαμε κρατήσει επαφή και ήταν πρόθυμοι να φωτογραφηθούν και πάλι. Οι φωτογραφίες από αυτό το ταξίδι είναι λιγότερο επίσημες και πιο οικείες.
Η πρώτη σειρά των φωτογραφιών είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στους ανθρώπους -περιέργεια, δυσπιστία και απέχθεια. Πολλοί γοητεύτηκαν από αυτούς, όπως ακριβώς είχε γίνει με εκείνη την πρώτη φωτογραφία από το κινητό. Ένας διευθυντής μιας μεγάλης ασφαλιστικής εταιρείας στις ΗΠΑ επικοινώνησε μαζί μου, ρωτώντας με πώς μπορούσε να έρθει σε επαφή μαζί τους. Είδε αμέσως εμπορικό κέρδος... Αυτοί οι άνδρες θα πρέπει να χρησιμοποιούν κάποιο είδος βοτάνου για να προστατευθούν από τις ύαινες, τους μπαμπουίνους, τα σκυλιά και τα φίδια. Σκέφτηκε ότι οι στρατιώτες -και κυρίως η τσέπη του- θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτό το φάρμακο.
Πολλές οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων επικοινώνησαν μαζί μου, θέλοντας να παρέμβουν (αν και οι φύλακες έχουν άδεια από την κυβέρνηση της Νιγηρίας). Όταν ρώτησα τους Νιγηριανούς, "Πώς αισθάνεστε από το πως μεταχειρίζονται τα ζώα", η ερώτηση τους μπέρδεψε. Στις απαντήσεις τους ανέφεραν πάντα ζητήματα οικονομικής επιβίωσης.
Σπάνια κανείς ανησυχεί για την ευημερία των ζώων. Οι Ευρωπαίοι νοιάζονται μόνο για την καλή διαβίωση των ζώων, αλλά το ζήτημα αυτό χάνει το νόημα. Αντ' αυτού, ίσως, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε γιατί οι καλλιτέχνες πρέπει να πιάσουν τα άγρια ζώα για να ζήσουν. Ή γιατί είναι οικονομικά περιθωριοποιημένοι. Ή γιατί στη Νιγηρία, την έκτη μεγαλύτερη εξαγωγέα πετρελαίου στον κόσμο, επικρατεί τέτοιο χάος.
ΠΗΓΗ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου