Το μεσημέρι στις 31 Μάη του 1957, ένα αυτοκίνητο με οδηγό αμερικανό στρατιωτικό πέφτει με ιλιγγιώδη ταχύτητα πάνω στον βουλευτή και επικεφαλή της ΕΔΑ Στέφανο Σαράφη και τη σύζυγό του Μάριον που διασχίζουν τη λεωφόρο Αλίμου. Λίγο αργότερα, στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκαν βαριά τραυματισμένοι, ο δοξασμένος στρατηγός του ΕΛΑΣ θα ξεψυχήσει.
Ο στρατηγός Σαράφης υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή τα συμφέροντα του λαού, μπροστάρης στους αγώνες του για λευτεριά, ειρήνη, δημοκρατία και πρόοδο. Γεννήθηκε το 1890 στα Τρίκαλα. Μετά τα γεγονότα του Κιλελέρ που θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο στη ζωή του, αφήνει τις πανεπιστημιακές σπουδές και κατατάσσεται εθελοντής στο στρατό. Παίρνει μέρος στις μάχες των Γιαννιτσών, του Σαραντάπορου, της Θεσσαλονίκης. Αντιτάχτηκε στα δικτατορικά καθεστώτα του Πάγκαλου και του Μεταξά και κινήθηκε για την ανατροπή τους. Για τα δημοκρατικά του φρονήματα πολλές φορές πιάστηκε, φυλακίστηκε κι εξορίστηκε. Το 1937 επί Μεταξά εκτοπίζεται για τρία χρόνια στη Μήλο.
Με την κήρυξη του πολέμου από τους Ιταλούς ο Σαράφης εκδηλώνει άμεσα τη θέλησή του να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πατρίδα. Η δικτατορία του Μεταξά όμως δεν του το επιτρέπει. Μετά την κατάληψη της χώρας από τους χιτλερικούς καταχτητές ο στρατηγός εντάσσεται στις γραμμές του παλλαϊκού απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας που οργανώνει την αντίστασή του. Τον Μάη του 1943 βγαίνει στο βουνό και με μήνυμά του καλεί όλους τους Έλληνες πατριώτες να ενταχτούν στο ΕΑΜ.
Η αφοσίωσή του στην πατρίδα, η πίστη του στη δύναμη και το δίκιο του λαού, οι μεγάλες στρατιωτικές ικανότητές του και το κύρος του, τον αναδεικνύουν αρχηγό του ένδοξου Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ). Ο στρατηγός τίμησε τη θέση και τη διαδρομή του και μετά την απελευθέρωση, κατά το μεταβαρκιζιανό καθεστώς και μετέπειτα.
Οι ξενόδουλες μεταβαρκιζιανές κυβερνήσεις θα τον «ανταμείψουν» συλλαμβάνοντάς τον μαζί με άλλους αντιστασιακούς αξιωματικούς και θα τον εξορίσουν το 1946 στη Σέριφο και στη συνέχεια στη Μακρόνησο (1948) και στον Αη Στράτη. Ο στρατηγός παρά τις νέες διώξεις και αυτή τη φορά δεν θα λυγίσει. Θα βρει την αναγνώριση που, αν και του όφειλε, δεν του πρόσφερε η πατρίδα, στο λαό που θα τον στείλει στη βουλή με την ΕΔΑ. Την πρώτη φορά που εκλέχτηκε (1951) βρισκόταν εξόριστος, ενώ επανεκλέχτηκε το 1956 όταν η ΕΔΑ βρέθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στο μεταξύ είχε εκλεγεί στα ανώτερα όργανα και στη συνέχεια Γενικός Γραμματέας του κόμματος.
Ο στρατηγός Σαράφης και από το βήμα της βουλής υπερασπίστηκε με συνέπεια τα συμφέροντα και τα δίκια του λαού και αντιτάχτηκε σθεναρά στο δόγμα Αϊζενχάουερ και στη συμφωνία για εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα (το ίδιο έκανε με ομιλίες και αποκαλυπτικά άρθρα του, με το τελευταίο να έχει δημοσιευτεί μόλις λίγες μέρες πριν δολοφονηθεί), προκαλώντας το μίσος των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων συνεργατών τους.
Ο Στέφανος Σαράφης ήταν σε όλη του ζωή ο ακούραστος και αλύγιστος μαχητής στο πλευρό του λαού, ο μπροστάρης στους αγώνες για λευτεριά ανεξαρτησία, δημοκρατία και ειρήνη. Το παράδειγμά του αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία που θα έπρεπε να διδάσκεται στις νέες γενιές. Οι εχθροί του λαού τον τιμώρησαν κόβοντάς του το νήμα της ζωής. Η πατρίδα που τον κυνήγησε και τον τιμώρησε για τη διαδρομή του και που δεν αποκατέστησε ποτέ πραγματικά την Αντίσταση του λαού μας, όταν δεν διώκει προσπαθεί να παραχαράξει την ιστορία και να πνίξει στη λήθη τους αγώνες και τις θυσίες για τα πανανθρώπινα ιδανικά και αυτούς που τα υπηρέτησαν. Η μορφή του δοξασμένου στρατηγού του ΕΛΑΣ παραμένει άσβεστη στη μνήμη του λαού.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου