Νιώθοντας πολύ πολύ μικρός και κρίνοντας την άποψη μου πολύ πολύ ασήμαντη για το σημερινό μας θέμα-group συζήτησης θα αρκεστώ στο πως αντιλαμβάνομαι την μουσική τους και την προσφορά τους σε αυτή και γενικά αλλά και ειδικά, αποφεύγοντας ακόμα περισσότερο τυχόν easy to find αναφορές σε στατιστικά στοιχεία. Έτσι, ενημερωτικά!
How I Met Their Music
Άρχισα να ακούω Ramones σε μια εποχή όπου ζούσα ακόμα στην home city μου, δεν είχα πάει φαντάρος και η ιδέα του Vibe Rated δεν είχε ακόμα συλληφθεί! Τους γνώρισα μέσω ενός πολύ πολύ καλού φίλου (με πολύ πολύ περίεργο όνομα) στην προσπάθεια μου να απεξαρτηθώ από την strictly hiphop μάστιγα που κατέτρωγε τις σάρκες και το μυαλό μου, σε συνδιασμό με το ότι ήθελα να βάλω έτσι κι αλλιώς λίγο κιθάρα στις playlists μου.
Το αποτέλεσμα ήταν κάτι περισσότερο από εντυπωσιακό αφού ο rough ήχος τους ταίριαξε απόλυτα στο ήδη τραχύ γούστο μου. Από τότε, με πιάνω να ανατρέχω στα albums τους κάθε φορά που πηγαίνω γήπεδο, βγαίνω έξω με προφανείς σκοπούς αυτοκαταστροφής και εκτεταμένης κατανάλωσης gin (κάποτε έπινα gin-tonic αλλά συνειδητοποίησα ότι το tonic με χαλούσε και σταμάτησα να το βάζω στα ποτά μου) και όποτε άλλωτε επιχειρώ να αυξήσω τα επίπεδα ανδρεναλίνης μου.
Παριστάνοντας τους ψαγμένους
Συγκρότημα-βασική επιρροή για τα σημερινά college bands (αλλά και για πιο σοβαρούς μουσικούς), ήταν όσο λίγοι άξιοι πρεσβευτές της μουσικής που έπαιζαν. Μακριά από κάθε κατινιά που κάνουν οι περισσότεροι Sex Pistols όταν αποκτούν φήμη και δόξα, αυτοί παρέμειναν αυτό που δήλωναν. Punks! Απλοί και λιτοί, με μοναδική διαφορά με τους “από κάτω” τις κιθάρες περασμένες στο λαιμό τους ήταν πάντα τόσο κοντά στην ιδιοσυγκρασία του κοινού τους όπως και τότε που ξεκίνησαν τα πρώτα τους live shows. Από τα συνολικά 2,263 τους.
Συγκρότημα-βασική επιρροή για τα σημερινά college bands (αλλά και για πιο σοβαρούς μουσικούς), ήταν όσο λίγοι άξιοι πρεσβευτές της μουσικής που έπαιζαν. Μακριά από κάθε κατινιά που κάνουν οι περισσότεροι Sex Pistols όταν αποκτούν φήμη και δόξα, αυτοί παρέμειναν αυτό που δήλωναν. Punks! Απλοί και λιτοί, με μοναδική διαφορά με τους “από κάτω” τις κιθάρες περασμένες στο λαιμό τους ήταν πάντα τόσο κοντά στην ιδιοσυγκρασία του κοινού τους όπως και τότε που ξεκίνησαν τα πρώτα τους live shows. Από τα συνολικά 2,263 τους.
Αν και πολλοί θα τους θέλανε Βρετανούς, οι εν λόγω ήταν γέννημα θρέμα παιδιά των δρόμων της Νέας Υόρκης. Μιας Νέας Υόρκης που κατά την δεκαετία των υποφαινόμενων λαμπίριζε από την δημοφιλέστατη τότε disco κουλτούρα, δίνοντας εκ διαμέτρου αντίθετα πρότυπα με αυτά που οι Ramones προώθησαν. Κι αυτό, σε μια εποχή όπου ο κόσμος είχε την ανάγκη να ενταχθεί κάπου. Η παρέα των Dee Dee, Tommy, Joey & Johnny Ramone (τα ιδρυτικά μέλη) κάλυψε αυτήν την ανάγκη δημιουργώντας αυτό που χιλιάδες εργατόπαιδα, ηθελημένα και μη περιθωριακοί και κάθε λογής “διαφορετικός” αναζητούσαν. Ένα μουσικό ρευμά, το οποίο έδωσε ταυτότητα (έστω και μουσική) σε όλους αυτούς που δε ήθελαν να γίνουν ένα με τα αστραφτερά ρούχα, τις προσεγμένες στην εντέλεια κομμώσεις, τα παντελόνια καμπάνες και τον τρόπο διασκέδασης των πρώιμης μορφής clubs (disco).
Είχαν την γλυκιά συνήθεια να ντύνουν με την αυθάδεια ενός πάνκη, όλα όσα έλεγαν και έκαναν. Δε δίστασαν να παραποιήσουν την σφραγίδα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών αντικαθιστώντας τα βέλη που κρατούσε η πουλάδα με ένα ρόπαλο του baseball, καθώς και την ρήση Look out below με το γνωστό πλέον Hey, Ho, Lets Go! ενώ έκαναν τραγούδι την επιθυμία τους να “την ακούσουν” με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο (Νow i wanna sniff some glue). Θα μου πεις, Ok, το αυτό έχουν πράξει, και συνεχίζουν να πράττουν, δεκάδες συγκροτήματα ανά τον κόσμο και δη rap groups. Τώρα, αν λέει κάτι το ότι οι Ramones μπήκαν σε αυτό το τριπάκι σε μια εποχή αβάσταχτα διαφορετική από την σημερινή, αυτό επαφίεται στην κρίση του καθενός.
Άχρηστες Πληροφορίες
Θα έλεγε κανείς ότι οι Ramones αποτελούσαν οικογενειακή υπόθεση κάποιου με πολύ πολύ μεγάλο σόι, καθώς τα μέλη βαφτίζονταν όλα με το ίδιο επίθετο. Ramone. Βέβαια περισσότερη συγγένεια έχει ο γραφών με τον Σμίγκολ, παρά όλοι αυτοί που περάσαν από το group μεταξύ τους.
Το όνομα τους είναι “δανεισμένο” από το ψευδώνυμο του Paul McCartney o οποίος για μία περίοδο υπέγραφε τα τραγούδια που έγραφε ως Paul Ramon. Όπως κάθε μεγάλο συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και οι R's είχανε ούκ ολίγες διαφωνίες & κόντρες μέσα στο group. Η πιο χαρακτηριστικές αυτών, ήταν αυτές μεταξύ των Johnny και Joey Ramone. Ο Johnny δήλωνε θαυμαστής του Χίτλερ και των Ναζι, ενώ ο Joey ήταν πολύ πιο φιλελέυθερη πολιτική φύση, πράγμα που προκαλούσε πολλές φορές ρήξη ανάμεσα στα μέλη. Επιπλέον, το 1980 οι διαφορές των δύο ανδρών κορυφώθηκαν όταν ο Johnny “έκλεψε” την κοπέλα του Joey την οποία και έπειτα παντρεύτηκε.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι δύο Ramones να κόψουν κάθε επαφή και επικοινωνία μεταξύ τους μέχρι και τον θάνατο του Joey το 2001. Το οξύμωρο στην όλη υπόθεση είναι ότι κανείς δεν έφυγε από το group και συνέχισαν να παίζουν μαζί. Αργότερα ο Johnny δήλωσε ότι ήταν συντετριμένος για μία ολόκληρη εβδομάδα, αφότου πληροφορήθηκε τον θάνατο του πρώην συνεργάτη του. Το λογότυπο των Ramones το επιμελήθηκε ο Arturo Vega μετά από μια επίσκεψη του στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών συνδιάζοντας την all America αναγωρισιμότητα του group και την αγάπη του Johnny για το baseball.
Ορθοί τρόποι να ακούσει κάποιος Ramones / Δισκογραφία
Δισκογραφικά οι Ramones ανήκουν και αυτοί στην μεγάλη οικογένεια εκείνων των συγκροτημάτων που έχουν κυκλοφορήσει κυριολεκτικά ένα κάρο δίσκους, τόσους πολλούς δε που σε αποθαρρύνουν να τους ακούσεις όλους γιατί έχεις και δουλειές να κάνεις και σίγουρα κανείς δε ψήνεται να ακούει όλη μέρα Ramones! Στον αντίποδα βέβαια, όλα αυτά τα groups με τους 10+ δίσκους, σπανίως παρουσιάζουν κάποια μουσική εξέλιξη μέσα στις δεκαετίες ζωής τους, οπότε συνήθως οι πρώτες δυο με τρεις κυκλοφορίες της μπάντας κρίνονται αρκετές ώστε να σε καλύψουν κάθε στιγμή που θα θελήσεις να ακούσεις κάτι από αυτές.
Η παρέα από την Νέα Υόρκη κυκλοφόρησε 14 albums μέσα στα 22 χρόνια ζωή της. Κανένα από αυτά δε διακρίθηκε ιδιαίτερα εώς καθόλου. Αυτό φυσικά δεν στάθηκε εμπόδιο στο να γίνουν οι Ramones παγκοσμίως γνωστοί και αναγνωρίσιμοι ακόμα και στους πιο άσχετους, με την μουσική τους ιδιότητα, ακροατές. Μιλώντας για δημοφιλία, οι πλέον διάσημοι δίσκοι του σχήματος είναι οι είναι οι τέσσερεις πρώτοι τους, Ramones (ομώνυμο), Leave Home, Rocket to Russia και Road to Ruin.
Τι έπαιζαν οι Ramones;
Ο ήχος που έβγαζαν τα riffs των Ramones σχολιάστηκε και “διαστρεβλώθηκε” τόσο πολύ που οι ταμπέλες οι οποίες, πολλοί “ειδικοί”, τους κρέμασαν έφτασαν στο σημείο να διαφωνούν εντελώς μεταξύ τους για το πως τελικά έπρεπε να βαπτιστεί η μουσική που έπαιζε το κουαρτέτο των ψιλόλιγνων Νεουορκέζων. Από το power pop μέχρι το pop punk οι απόψεις διύσταντο για χρόνια, μέχρι να έρθει το Too Hard to die για να γίνουν ξαφνικά οι Ramones hardcore punk μπάντα.
Το γεγονός ότι ορισμένοι αρνούνταν να ονομάσουν την μουσική τους με το προφανές όνομα είναι άλλο ένα δείγμα του πόσο μεγάλη λέρα είναι όλοι αυτοί που “ετσιθελικά” αποφασίζουν μέσα από την πένα τους τι είναι και τι δεν είναι, ένα group, μια τάση, ένα μουσικό trend. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι αυτοί οι τύποι υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, τότε εύκολα καταλαβαίνει, πως τα μουσικά περιοδικά και κανάλια έχουν διαμορφώσει συνειδήσεις και απόψεις χιλιάδων ακροατών ανά τον κόσμο. Οι Ramones ήταν, είναι και θα συνεχίσουν να είναι για όσο υπάρχει η μουσική τους, punk!
Τελικά
Αν οι Ramones ήταν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για την παγκόσμια μουσική ιστορία, τότε δίχως άλλο για το punkrock ήταν ολόκληρη σειρά από εγκυκλοπαίδειες. Σαράντα χρόνια σχεδόν μετά τον πρώτο τους δίσκο, το σχήμα εξακολουθεί να έχει τόσο τον θαυμασμό όσο και τον σεβασμό, από τα πιτσιρίκια των Βορείων Προαστίων που το παίζουν πάνκηδες με σκισμένα All Star παπούτσια των 70 ευρώ και τζην ακόμα ακριβότερα μέχρι τους σαραντάρηδες που τους γνώρισαν όταν ακόμα μεσουρανούσαν και ακόμα “τα έσπαγαν” ακόμα κι αν αυτοί (οι σαραντάρηδες) τώρα φοράνε γραβάτες και δουλεύουν σε τράπεζες.
Ενδεχομένως να περιμένατε κάποιο πολυσέλιδο αφιέρωμα, ανάλογο της πολυετής ιστορίας του group. Καλό θα ήταν κι αυτό, δε λέω, αλλά νομίζω ότι κανείς δεν θα καθόταν να διαβάσει ένα τσούρμο νούμερα και πληροφορίες που στην τελική θα μπορούσε να τα μάθει από το Wikipedia ή το ramones.com και με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια από αυτήν που ο Monkey Bar μπορεί να εγγυηθεί. Δε ξέρω τι σχέση έχετε με το punk ή αν θα μπείτε στη διαδικασία να ασχοληθείτε με την δισκογραφία τους, θέλω να πιστεύω όμως, ότι ο κόσμος που προτιμάει το Vibe Rated για την ενημέρωση του, έχει τον στοιχειώδη νου να τους σέβεται και να εκτιμά την γενικότερη προσφορά τους στο μουσικό στερέωμα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου