Ο ρατσισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Θλιβερό, αλλά δυστυχώς υπαρκτό. Το ποδόσφαιρο, έχει γίνει και λόγω της προβολής που τυγχάνει, μια άθλια βιτρίνα, σε ότι αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, με πιο πρόσφατο, την λεκτική επίθεση που δέχθηκε ο Κέβιν Πρινς Μπόατενγκ της Μίλαν, σε φιλικό, μάλιστα, αγώνα. Ο Μπόατενγκ έβγαλε την φανέλα του και αποχώρησε από το γήπεδο. Δεν ήταν βέβαια ο πρώτος..
Στην Γαλλία, τον Γενάρη του 2005, η Παρί Σεντ Ζερμέν αγωνιζόταν εναντίον της Λάνς, στα πλαίσια του πρωταθλήματος. Η ομάδα της πρωτεύουσας φορούσε ολόλευκες εμφανίσεις, την ώρα που η αντίπαλος της είχε επιλέξει ολόμαυρες. Από το πέταλο των φανατικών της Παρί ακουγόταν καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα, συνθήματα όπως «εμπρός λευκοί» συνοδευμένα με ήχους μαϊμούδων, όποτε η μπάλα βρισκόταν στην κατοχή των ποδοσφαιριστών της Lens.Δυο χρόνια μετά, το 2007, ο Τσέχος Μίλαν Μπάρος που τότε αγωνιζόταν στην Λυόν, απευθυνόμενος στον Στεφάν Μμπία της Ρεν, του είπε πως «βρωμάει το δέρμα σου». Ο Μπάρος κρίθηκε ένοχος, όχι όμως για ρατσισμό αλλά για λεκτική επίθεση και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 3 αγωνιστικών. Τον Φλεβάρη του 2008, ο γνωστός μας από το πέρασμα του από το ελληνικό πρωτάθλημα, Ουαντού, δέχθηκε ρατσιστική επίθεση από οπαδό της Μετς. Ο Ουαντού εκτός εαυτού, κατευθύνθηκε προς το μέρος του οπαδού, ο διαιτητής όμως που δεν κατάλαβε (?) τι συνέβη, τιμώρησε με κίτρινη κάρτα τον αθλητή.
Στην Γερμανία, τον Μάρτιο του 2006, ο Νιγηριανός Ογκουνγκμπούρε, μην αντέχοντας τις προσβολές των οπαδών της Σάσεν, αντέδρασε βάζοντας το χέρι του μπροστά στο πρόσωπο του και χαιρετώντας τους στη συνέχεια, στα πρότυπα των Ναζί. Συνελήφθη αμέσως μετά(!) καθώς στην Γερμανία απαγορεύεται η δημόσια έκφραση οποιουδήποτε ναζιστικού συμβόλου και την επομένη αφέθηκε ελεύθερος. Φυσικά για τους οπαδούς, ούτε λόγος. Δεν θα ήταν η μόνη φορά..
Τον Μάρτιο του 2007, σε αγώνα μεταξύ των εθνικών ομάδων της Λιθουανίας και της Γαλλίας, οι Λιθουανοί οπαδοί σήκωσαν ένα τεράστιο πανό, όπου απεικονιζόταν η Αφρική ντυμένη στα χρώματα της Γαλλικής σημαίας, συνοδευμένη με ένα μήνυμα που έγραφε «καλώς ήλθατε στην Ευρώπη»!! Στην Ολλανδία το 1991, ο τότε προπονητής της Χέρενφεϊν, Φρίτζ Κόρμπαχ, είχε αποκαλέσει τον μεγάλο Βραζιλιάνο Ρομάριο, «κόκκο καφέ της Αϊντχόφεν»! Φυσικά, δεν τιμωρήθηκε.. Ο επίσης γνωστός μας, Έντγκαρ Ντάβιτς, αφού πρώτα είχε μιλήσει δημόσια για φαινόμενα ρατσιστικής συμπεριφοράς στους κόλπους της εθνικής Ολλανδίας, αποκλείστηκε από την αποστολή των Οράνιε, για το euro 1996.
Τον Μάρτιο του 2007, σε αγώνα μεταξύ των εθνικών ομάδων της Λιθουανίας και της Γαλλίας, οι Λιθουανοί οπαδοί σήκωσαν ένα τεράστιο πανό, όπου απεικονιζόταν η Αφρική ντυμένη στα χρώματα της Γαλλικής σημαίας, συνοδευμένη με ένα μήνυμα που έγραφε «καλώς ήλθατε στην Ευρώπη»!! Στην Ολλανδία το 1991, ο τότε προπονητής της Χέρενφεϊν, Φρίτζ Κόρμπαχ, είχε αποκαλέσει τον μεγάλο Βραζιλιάνο Ρομάριο, «κόκκο καφέ της Αϊντχόφεν»! Φυσικά, δεν τιμωρήθηκε.. Ο επίσης γνωστός μας, Έντγκαρ Ντάβιτς, αφού πρώτα είχε μιλήσει δημόσια για φαινόμενα ρατσιστικής συμπεριφοράς στους κόλπους της εθνικής Ολλανδίας, αποκλείστηκε από την αποστολή των Οράνιε, για το euro 1996.
Στην Ρωσία, όπου τα φαινόμενα ρατσισμού αποτελούν καθημερινότητα, οι οπαδοί της Λοκομοτίβ Μόσχας το καλοκαίρι του 2010, ύψωσαν πανό με ευχαριστήριο μήνυμα στην αγγλική Ουέστ Χάμ, η οποία μόλις είχε αγοράσει τον μαύρο, αλλά με καταγωγή από την Τασκένδη Πίτερ Οντενμβίγκιε. Το πανό βέβαια «κοσμούσε» και μία ξεφλουδισμένη μπανάνα.
Τον Φεβρουάριο του 2011 ο Ρομπέρτο Κάρλος, ενώ αγωνιζόταν στην Ανζί, του «προσφέρθηκε» από φίλαθλο της Ζενίτ μία μπανάνα. Το περιστατικό εξόργισε τον Βραζιλιάνο και το αποκορύφωμα ήρθε λίγους μήνες μετά, όταν σε αγώνα εναντίον της Σαμάρα, άλλη μια μπανάνα, προσγειώθηκε μπροστά στα πόδια του. Ο Κάρλος αντέδρασε υψώνοντας δύο δάκτυλα του χεριού του και υποδεικνύοντας έτσι, ότι ήταν η 2η φορά που δεχόταν ανάλογη προσβολή, ενώ αποχώρησε και από το γήπεδο, σχεδόν κλαίγοντας. Ο ίδιος ο Κάρλος, λίγο αργότερα δήλωνε «Εκεί έξω υπάρχουν τόσα μικρά παιδιά. Ένιωσα τόσο λυπημένος που δεν είχα καν τη δύναμη να αντιδράσω. Όλα αυτά πρέπει να τελειώσουν».
Η Ρωσική ομοσπονδία «γονάτισε» την «φτωχή» Ζενίτ, τιμωρώντας την με πρόστιμο 10.000 δολαρίων, ενώ (τουλάχιστον) ο ίδιος ο σύλλογος, απέκλεισε τον συγκεκριμένο οπαδό, από όλους τους εντός έδρας αγώνες. Οι οπαδοί της Ζενίτ, έχουν επανειλημμένα εκδηλώσει τα ρατσιστικά τους αισθήματα και μόλις το περασμένο καλοκαίρι, ο σύλλογος απέκτησε για 1ηφορά στην ιστορία του, μαύρους ποδοσφαιριστές (Χούλκ και Βίτσελ) χωρίς να λείπουν οι διαμαρτυρίες και τα προβλήματα, κάτι που παραδέχτηκε ευθέως και ο προπονητής της ομάδας, ο Ιταλός Λουτσιάνο Σπαλέτι.
Ο Κρίστοφερ Ζάμπα, αμυντικός της Ανζί, πρόσφατα σε συνέντευξη του, υπεραμύνθηκε της επιλογής του, να αγωνιστεί στο Ρωσικό πρωτάθλημα: «Οι μαύροι ποδοσφαιριστές πρέπει να αγωνιζόμαστε για τους καλούς φιλάθλους και όχι να μποϊκοτάρουμε το πρωτάθλημα για κάποιους ανόητους». Θυμίζουμε, ότι η Ρωσία είναι η χώρα που θα φιλοξενήσει το Παγκόσμιο κύπελλο το 2018!Η Ιταλία υποφέρει επίσης από αντίστοιχα κρούσματα, με πιο πρόσφατο το προαναφερθέν του Μπόατενγκ. Και μπορεί η Λάτσιο να θεωρείται ο σύλλογος που «έχει το όνομα» αλλά την «χάρη» έχουν δυστυχώς αρκετές ακόμη ομάδες, ακόμη και κάποιες που θεωρητικά είναι «υπεράνω πάσης υποψίας». Το περασμένο καλοκαίρι, ο Μάριο Μπαλοτέλι που αγωνιζόταν με την φανέλα της σκουάντρα αντζούρα στο euro, έγινε δέκτης «περίεργων» δημοσιευμάτων, από ιταλικές εφημερίδες. Η Αγγλία, επίσης ταλανίζεται από τέτοια φαινόμενα, πολλά από τα οποία, μεταξύ ποδοσφαιριστών.
Στην Ισπανία, ο φιλικός αγώνας των φούριας ρόχας στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, τον Νοέμβριο του 2004, εναντίον της Αγγλίας, εξελίχθηκε σε μια πραγματική φαρσοκωμωδία, εξαιτίας των συνθημάτων των Καστιγιάνων οπαδών, εναντίον των Άσλεϊ Κόουλ και Σον Ράιτ Φίλιπς. Η ισπανική ομοσπονδία τιμωρήθηκε από την UEFA με το «τρομακτικό» ποσό των 67.000 λιρών.
Δύο χρόνια αργότερα, τον Φλεβάρη του 2006, η Μπάρσα αγωνιζόταν στο Ρομαλέδα, εναντίον της Σαραγόσα. Ο Σαμουέλ Ετό, μην αντέχοντας τις προσβολές των LFN, που έφτασαν στο σημείο να του πετάξουν μέχρι και φυστίκια (!) αποφάσισε να αποχωρήσει από τον αγωνιστικό χώρο. Τον συγκράτησαν τελικά οι συμπαίκτες του αλλά και ο ίδιος ο διαιτητής, καθώς αν αποχωρούσε, τότε ήταν δεδομένο ότι θα δεχόταν τιμωρία από την ομοσπονδία της χώρας!
Με την λήξη του αγώνα, ο Σάμι άρχισε να χορεύει, μιμούμενος κινήσεις μαϊμούς, θέλοντας να πικάρει τους ρατσιστές αντίπαλους οπαδούς. Αν αναρωτιέστε για το αν ο διαιτητής, ανέφερε το περιστατικό σε σχέση με τις ρατσιστικές ύβρεις, στο φύλλο αγώνος, η απάντηση είναι εύκολη: Όχι.. Βέβαια η Σαραγόσα πλήρωσε κι αυτή το ευτελές ποσό των 9.000 ευρώ, ως πρόστιμο. «Όταν είχε γίνει αυτό, για μια στιγμή σκέφτηκα, ότι μάλλον εγώ φταίω, το χρώμα μου είναι πρόβλημα.. Φυσικά αυτό δεν ισχύει. Όλοι έχουμε το ίδιο αίμα, την ίδια καρδιά.»έλεγε λίγα χρόνια αργότερα ο Σάμι.
Όλα τα παραπάνω, δεν είναι τίποτα περισσότερο, από μερικά ελάχιστα παραδείγματα, σε σχέση με τα χιλιάδες που διαδραματίζονται καθημερινά, σε μεγάλες και μικρές κατηγορίες, όλων των χωρών. Για κάθε Ετό και κάθε Ρομπέρτο Κάρλος, που τουλάχιστον αμοίβονται αδρά και η αναγνωρισιμότητα τους, τους επιτρέπει τουλάχιστον να κάνουν γνωστό το πρόβλημα, αντιστοιχούν εκατοντάδες άσημοι ποδοσφαιριστές, που υπόκεινται αυτή την απάνθρωπη συμπεριφορά, προσπαθώντας απλά να προσφέρουν θέαμα, εξασφαλίζοντας τα προς τα ζην τους.
«Και τι κάνουν οι αρμόδιες διοργανώτριες αρχές?» μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί κανείς. Τι κάνει η FIFA, τι κάνει η UEFA? Απολύτως τίποτα! Κροκοδείλια δάκρυα, πανό, μπλουζάκια και διαφημιστικά μηνύματα “Kick Racism Out Of Football” την ίδια ώρα που αναθέτουν σημαντικές διοργανώσεις, σε ομοσπονδίες χωρών που δεν έχουν, με την σειρά τους, προσφέρει τίποτα στον αγώνα κατά του ρατσισμού.
Γελοία πρόστιμα σε συλλόγους που, κάτω από το τραπέζι, προστατεύουν φασιστικά στοιχεία, ανούσια γκαλά γεμάτα γκλαμουριά, ακόμη πιο αστείοι κανονισμοί που περιορίζουν την ελευθερία έκφρασης των πραγματικών πρωταγωνιστών, δηλαδή των ποδοσφαιριστών, οι οποίοι απαγορεύεται να εκφράζονται ελεύθερα, πανηγυρίζοντας, για παράδειγμα, όπως αυτοί επιθυμούν, τους επιβάλλεται όμως, να υπομένουν κάθε εξευτελισμό της προσωπικότητας τους, να τους πετάνε μπανάνες, να τους φωνάζουν «μαϊμούδες» και αυτοί να συνεχίσουν, ως σε άλλο Κολοσσαίο, να προσφέρουν «άρτο και θεάματα».
«Είναι απλά ένα παιχνίδι, δίνουμε τα χέρια στο τέλος και όλα τελειώνουν εκεί. Δεν υπάρχει ρατσισμός, εμείς έχουμε κάνει τεράστιες προσπάθειες» δήλωνε με περίσσιο θράσος τον περασμένο Δεκέμβρη στο CNN, ο πρόεδρος της FIFA, Γιόσεφ Μπλάτερ. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο, ότι ρατσισμός και υποκρισία, βαδίζουν χέρι-χέρι. Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, όσο οι αρμόδιοι οσμίζονται στον αέρα, την μυρωδιά του χρήματος.
Γελοία πρόστιμα σε συλλόγους που, κάτω από το τραπέζι, προστατεύουν φασιστικά στοιχεία, ανούσια γκαλά γεμάτα γκλαμουριά, ακόμη πιο αστείοι κανονισμοί που περιορίζουν την ελευθερία έκφρασης των πραγματικών πρωταγωνιστών, δηλαδή των ποδοσφαιριστών, οι οποίοι απαγορεύεται να εκφράζονται ελεύθερα, πανηγυρίζοντας, για παράδειγμα, όπως αυτοί επιθυμούν, τους επιβάλλεται όμως, να υπομένουν κάθε εξευτελισμό της προσωπικότητας τους, να τους πετάνε μπανάνες, να τους φωνάζουν «μαϊμούδες» και αυτοί να συνεχίσουν, ως σε άλλο Κολοσσαίο, να προσφέρουν «άρτο και θεάματα».
«Είναι απλά ένα παιχνίδι, δίνουμε τα χέρια στο τέλος και όλα τελειώνουν εκεί. Δεν υπάρχει ρατσισμός, εμείς έχουμε κάνει τεράστιες προσπάθειες» δήλωνε με περίσσιο θράσος τον περασμένο Δεκέμβρη στο CNN, ο πρόεδρος της FIFA, Γιόσεφ Μπλάτερ. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο, ότι ρατσισμός και υποκρισία, βαδίζουν χέρι-χέρι. Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, όσο οι αρμόδιοι οσμίζονται στον αέρα, την μυρωδιά του χρήματος.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου