Τον είπαν «Τζέιμς Ντιν», «Τζορτζ Μπεστ της Ιταλίας», τον κατηγορούσαν ως «τέντι μπόι» και «μπίτνικ» και ήταν το «μαύρο πρόβατο» της Καθολικής Εκκλησίας στην Ιταλία. Όλα αυτά για τον Τζίτζι Μερόνι της Τορίνο, έναν από τους «fantasisti» του ιταλικού ποδοσφαίρου που έφυγε μόλις στα 24 του
Γεννημένος σε ένα προάστιο του Κόμο το 1943, ο Μερόνι έμεινε ορφανός από πατέρα μόλις ήταν 2 ετών και μεγάλωσε μαζί με την υπερπροστατευτική μητέρα του και τα δύο αδέρφια του.
Μεγαλώνοντας, αφού έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού από τα 13 του, στράφηκε στις δύο του μεγάλες του αγάπες, το ποδόσφαιρο και τη ζωγραφική, για να τον κερδίσει τελικά το πρώτο.
Ξεκίνησε την καριέρα του από την Κόμο το 1960 στη Β` κατηγορία, όπου με το πληθωρικό ταλέντο έγινε βασικός μόλις στα 18 του και το 1962 ήρθε η μεταγραφή στην Τζένοα.
Τη σεζόν 1963-64 ο Μερόνι αρνήθηκε να περάσει από ντόπινγκ κόντρολ, λέγοντας πως έχει… ξεχάσει το τεστ στο ξενοδοχείο (!), ενώ την ίδια στιγμή τρεις συμπαίκτες του βρέθηκαν θετικοί για χρήση αμφεταμινών. Ήταν βέβαια κοινό μυστικό πως ο 20χρονος Τζίτζι είχε μια… ροπή στις απαγορευμένες ουσίες και εν τέλει τιμωρήθηκε με πέντε μέρες αποκλεισμό.
Το καλοκαίρι του 1964 η Τζένοα, προς μεγάλη απογοήτευση των οπαδών της, αποφάσισε να τον πουλήσει για 300 εκ. λιρέτες (ποσό-ρεκόρ για τόσο νεαρό παίκτη τότε) στην Τορίνο του Νερέο Ρόκο, που τότε αναγεννιόταν από τις στάχτες μετά την τραγωδία της Σουπέργκα το 1949 (σ.σ κατά τραγική ειρωνεία το όνομα του πιλότου στο αεροπλάνο που συνετρίβη στη Σουπέργκα ήταν Πιερλουίτζι Μερόνι!).
Το άναρχο και «δαντελένιο» συνάμα στυλ παιχνιδιού του, αλλά και λόγω του εκκεντρικού ντυσίματος του για την εποχή, γρήγορα του προσέδωσαν το παρατσούκλι «πεταλούδα».
Όντας μπροστά από την εποχή του, ο Μερόνι με τα απεριποίητα μαλλιά και τα μούσια είχε εξαγριώσει τα «χρηστά ήθη» της εποχής με το lifestyle του…
Συγκεκριμένα, συζούσε με την πολωνέζικης καταγωγής σύντροφο του, Κριστιάνα Ούντερσταντ, η οποία ήταν σε διάσταση με τον Ιταλό σύζυγο της, αλλά τυπικά δεν είχαν χωρίσει, γεγονός ανεπίτρεπτο για τα ήθη της εποχής.
Ο Μερόνι, που ασχολούταν ακόμα με τη ζωγραφική, είχε φιλοτεχνήσει ένα πορτραίτο της Κριστιάνα, χωρίς να έχει τελειώσει τα μάτια της. Όταν τον ρωτούσαν τον λόγο, απαντούσε πως «η Κριστιάνα είναι όμορφη σαν άγγελος και δεν μπορώ να το αποτυπώσω αυτό στον καμβά»…
Ο Εντμόντο Φάμπρι, ο τεχνικός της Εθνικής Ιταλίας, δεν τον υπολόγιζε πολύ, επειδή δεν… κουρευόταν (!), αλλά τον πήρε στην αποστολή για το Μουντιάλ του 1966. Εκεί οι Ιταλοί έπαθαν την ήττα «Βατερλό» από τη Βόρεια Κορέα με 1-0, με τον Μερόνι να παίζει μόλις ένα ημίχρονο στη διοργάνωση στο ματς με την ΕΣΣΔ, παρά τη γενική κατακραυγή.
Το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου του 1967, μετά από το ματς με τη Σαμπντόρια, ο Μερόνι με τον συμπαίκτη και κολλητό του φίλο, Φαμπρίτσιο Πολέτι, πήγαιναν για ένα ποτό στο αγαπημένο τους μπαρ στο Τορίνο.
Ο Μερόνι περνώντας τον πολυσύχναστο δρόμο του Ρε Ουμπέρτο, έφτασε στα μισά, όταν από τα δεξιά ήρθε με μεγάλη ταχύτητα ένα Fiat 124… Mαζί με τον Πολέτι έκαναν ένα βήμα πίσω, αλλά το μοιραίο δεν αποφεύχθηκε…
Ο Πολέτι χτυπήθηκε από το αυτοκίνητο, τον Μερόνι τον βρήκε στο αριστερό πόδι, σηκώθηκε στον αέρα, έπεσε στην άσφαλτο και σύρθηκε 50 μέτρα στο δρόμο από ένα άλλο αμάξι!
Λόγω της κίνησης, το ασθενοφόρο αργούσε να έρθει και ο Μερόνι διακομίσθηκε στο νοσοκομείο από έναν περαστικό, με σπασμένη λεκάνη και πόδι και σοβαρά τραυματισμένος στο κεφάλι. Τελικά, εξέπνευσε το ίδιο βράδυ από τα τραύματα του…
Η μεγάλη τραγική ειρωνεία ήταν πως ο οδηγός του Fiat, o 19χρονος Ατίλιο Ρομέρο, ήταν μεγάλος οπαδός της Τορίνο και του ιδίου και μάλιστα λέγεται ότι είχε φωτογραφία του μέσα στο αυτοκίνητο!
Γόνος καλής οικογένειας του Τορίνο, ο Ρομέρο έμελλε το 2000 να γίνει πρόεδρος (!) στην Τορίνο, οδηγώντας την στην παρακμή ως το 2005, όταν κι έφυγε…
Ο θρήνος για τον άδικο χαμό της «πεταλούδας» ήταν πάνδημος στο Τορίνο, καθώς ακόμα και οι τρόφιμοι στις φυλακές της πόλης μάζεψαν λεφτά για να στείλουν λουλούδια… Στην κηδεία του πήγαν πάνω από 25.000 άνθρωποι, αλλά ακόμα και στον θάνατο του ο Μερόνι προκάλεσε άθελα του σκάνδαλο!
Λόγω του «έκλυτου» βίου του, η επίσημη Καθολική Εκκλησία εγκάλεσε τον πατέρα ντον Φραντσέσκο Φεράουντο που τέλεσε την κηδεία «ενός αμαρτωλού πολίτη, αμφιβόλου ηθικής»! Μάλιστα, η συντηρητική εφημερίδα «La Stampa» (σ.σ. όλως τυχαίως, ιδιοκτησίας Ανιέλι, της οικογένειας που είχε τη Γιουβέντους…) πρωτοστάτησε σε αυτή τη «σταυροφορία», ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία του ιερέα…
Μια εβδομάδα μετά τον θάνατο του, η Τορίνο διέσυρε τη Γιουβέντους με 4-0 και εξαγριωμένοι οπαδοί των «μπιανκονέρι» πήγαν και βεβήλωσαν τον τάφο του Μερόνι! Ακόμα πιο μακάβριο ήταν το γεγονός πως δύο μήνες μετά τον θάνατο του, ένας ανισόρροπος οπαδός της Τορίνο, σύλησε τον τάφο του, πήρε το συκώτι του και μετά από λίγες μέρες παραδόθηκε στην αστυνομία, λέγοντας πως δεν μπορούσε να αντέξει τον χαμό του…
Για την «πεταλούδα» γράφτηκαν βιβλία, ποιητικές συλλογές και τραγούδια, ενώ φυσικά κατέχει ξεχωριστή θέση στο μουσείο της ομάδας. Στην επέτειο των 40 χρόνων από τον θάνατο του, στήθηκε ένα μικρό μνημείο στον δρόμο που χτυπήθηκε, το οποίο κατακλύζεται συνέχεια από λουλούδια των θαυμαστών του…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου