Αν και το ποδόσφαιρο είναι αποδεδειγμένα το λαϊκότερο των αθλημάτων, άρα πιο κοντά από οτιδήποτε άλλο στον απλό άνθρωπο, οι κύκλοι τής διανόησης (τουλάχιστον στην Ελλάδα) δείχνουν να το απαξιώνουν. Ανάλογα με τον κάθε κριτή, βέβαια, βγαίνει και η κρίση…
Σήμερα θα προσπαθήσουμε να αποδομήσουμε αυτή τη λογική, με την αναφορά που θα κάνουμε στον Μίκη Θεοδωράκη. Για την ακρίβεια στον ποδοσφαιρικό Μίκη, αφού η σχέση του με το άθλημα είναι σχέση αγάπης. Ο Μ. Θεοδωράκης ήταν από μικρό παιδί ενεργό μέλος τής κοινωνίας που τον φιλοξενούσε και, μοιραία, η ζωή του συνδέθηκε με το ποδόσφαιρο όπως και με τη μουσική. «Υποτιμούν το ποδόσφαιρο, ενώ είναι η βάση σε μία κοινωνία.
Πρώτα παίζεις μπάλα και επιλέγεις ομάδα και έπειτα γίνεσαι γιατρός, δικηγόρος ή αποκτάς άλλο επάγγελμα ή επιλέγεις κόμμα», είχε σχολιάσει σε δηλώσεις του, σε συνάντηση που είχε με παλαίμαχους και εν ενεργεία διεθνείς ποδοσφαιριστές. Ποδοσφαιρικά ινδάλματα και λαϊκούς ήρωες, όπως τους χαρακτηρίζει ο ίδιος, που έχουν συνδεθεί με τα όνειρα του ελληνικού λαού και αποτελούν μυθοποιημένα πρόσωπα μέσα στην κοινωνία.
Η πνευματική οξυδέρκεια, η λαϊκότητα του χαρακτήρα του, ο έμφυτος μηχανισμός ανάγνωσης της πραγματικότητας και η σύνδεσή του με την κοινωνία, ανάδειξαν τον Μίκη ως έναν από τους ανθρώπους τού πνεύματος που πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο είναι πολιτισμός. Αλλά και ένα εργαλείο παρέμβασης στην κοινωνία. Κι αυτό θα πρέπει να το βάλουν καλά στο μυαλό τους οι πνευματικοί άνθρωποι στην Ελλάδα (με ή χωρίς εισαγωγικά το πνευματικοί, όπως το προτιμάει ο καθένας), αλλά και οι πολιτικοί εκείνοι που διατείνονται ότι εκφράζουν κάτι διαφορετικό στην κοινωνία.
Για αυτό κρατήσαμε για το τέλος μία ακόμα φράση τού Μίκη Θεοδωράκη, που αφορά τις πολιτικές του θέσεις και την αγάπη του για το ποδόσφαιρο: «Είχα δύο κακά: ήμουν ποδοσφαιρόφιλος και αριστερός». Ακόμα και σήμερα μοιάζει αδύνατο στους πνευματικούς και πολιτικούς ταγούς αυτού του τόπου, να συμπορευτούν οι ιδέες τους με το εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο. Αλλά δεν κάνουν τίποτα για να αλλάξει η πορεία τού αθλητισμού και να επιστρέψει στον αρχικό, ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα, προσανατολισμό του.
Αν ποτέ το πάρουν απόφαση να ασχοληθούν σοβαρά με το θέμα και να αξιοποιήσουν το ποδόσφαιρο για παρέμβαση στην κοινωνία και, φυσικά, για προσωπική ευχαρίστηση, κάπου εδώ γύρω θα είμαστε για να δώσουμε ένα χεράκι…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου