Μια ιστορική αναδρομή από το 1990 μέχρι σήμερα. Πώς τα κοινωνικοοικονομικά γεγονότα επιδρούν στις προτιμήσεις των Ελλήνων μαθητών;Κάποτε το «εισιτήριο» για τις πρώτες σχολές προτίμησης του υποψηφίου ισοδυναμούσε με τη χαρά της επιβεβαίωσης και αποτελούσε μία κρίσιμη καμπή στη ζωή του σηματοδοτώντας ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα για την επαγγελματική σταδιοδρομία του. Σήμερα στην Ελλάδα μαζί με την πόρτα του πανεπιστημίου ανοίγει ο δρόμος της αβεβαιότητας και γεννιέται ο φόβος της ανεργίας.
Τα εκπαιδευτικά δεδομένα υπόκεινται τις τελευταίες δεκαετίες σε δραματικές αλλαγές αφού οι «μετοχές» των σχολών κλυδωνίζονται μαζί με την οικονομία, ενώ βρίσκονται σε άμεση αλληλεπίδραση με τις κοινωνικές συνιστώσες.
Τη δεκαετία του ’90 η είσοδος της ιδιωτικής τηλεόρασης στη ζωή μας είχε ως αποτέλεσμα την εκρηκτική άνοδο των τμημάτων δημοσιογραφίας. Στο β΄ μισό της ίδιας δεκαετίας η ανάπτυξη της τεχνολογίας, η πρώτη εμφάνιση του διαδικτύου αλλά και η ταυτόχρονη ζήτηση παρεμφερών επαγγελμάτων οδηγούν πολλούς υποψηφίους στα τμήματα Πληροφορικής…Οι βάσεις εισαγωγής τους θα ανέβουν στα ύψη για να υποστούν μεγάλη μείωση 10 χρόνια αργότερα με το τέλος των Ολυμπιακών αγώνων και την απώλεια θέσεων εργασίας. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, παράλληλα με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και την οικονομική άνθιση, «χτύπησαν κόκκινο» στις προτιμήσεις των υποψηφίων τα χρηματοοικονομικά τμήματα.
Με την έναρξη της νέας χιλιετίας οι υποψήφιοι άρχισαν να στρέφονται στις Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές και ιδιαίτερα στα Παιδαγωγικά Τμήματα Δασκάλων, τμήματα δηλαδή που οδηγούσαν στην αγκαλιά του δημοσίου. Η εμφάνιση των ολοήμερων σχολείων φαίνεται ότι συνέβαλε δραματικά στην τελευταία επιλογή, ενώ σήμερα η πληθώρα δασκάλων που δυσκολεύονται να απορροφηθούν στις αντίστοιχες θέσεις παράλληλα με την έκρηξη της υπογεννητικότητας και τη συρρίκνωση των μαθητών οδηγεί στα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα. Το 2006 παρουσιάζεται μεγάλη άνοδος στους Ηλεκτρολόγους ενώ σε μεγάλη πτώση βρίσκονται οι χημικοί μηχανικοί λόγω της συνεχούς αποβιομηχάνισης. Σε πτώση και οι κάποτε ένδοξοι ναυπηγοί γιατί τα ναυπηγεία δεν πηγαίνουν καλά.
Με το οικονομικό κραχ το χακί φαίνεται πως παρέμεινε το αγαπημένο χρώμα πολλών υποψηφίων τα τελευταία χρόνια αφού η εισαγωγή τους σε μία στρατιωτική σχολή εξασφάλιζε και την ταυτόχρονη άμεση και δια βίου επαγγελματική αποκατάσταση. Η Νομική και η ιατρική, επαγγέλματα που προσδίδουν κύρος, παρέμειναν κατά παράδοση πρώτες σε προτίμηση, ενώ μετά το 2010 η διαπίστωση ότι το δημόσιο έχει κλείσει πλέον πόρτες και «παράθυρα» συνέβαλε σε μία στροφή σε επαγγέλματα που αφορούν τον ιδιωτικό τομέα αλλά και σε μη κορεσμένες σχολές των Τ.Ε.Ι. , όπως η Λογιστική και η Φυσικοθεραπεία που κάποτε άφηναν αδιάφορους τους υποψηφίους. Οι πολυτεχνικές σχολές και τα οικονομικά παρέμειναν σταθερή αξία στη μάχη των πανελληνίων.
Σήμερα η τρόικα και το μνημόνιο υπαγορεύουν την επιλογή σπουδών με βάση το κριτήριο της εγγύτητας στον τόπο διαμονής καθώς το κυνήγι για τα απαραίτητα που αφορούν τη διαβίωση δεν αφήνει περιθώρια στους υποψηφίους να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και τις κλίσεις τους για ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον. Η ήδη «ασθμαίνουσα» μέση ελληνική οικογένεια αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές απαιτήσεις των σπουδών σε άλλη πόλη. Άλλωστε κανείς δε θέλει πια να επενδύσει σε ένα πτυχίο «ανεργίας».
Η συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου ισοδυναμεί σήμερα- ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά- με μία από τις πιο περίπλοκες εξισώσεις. Δεδομένου ότι δύσκολα μπορεί να προβλεφθούν οι παράπλευρες απώλειες της οικονομικής κρίσης, κανείς δε μπορεί με βεβαιότητα να διαγνώσει τη «δυναμική» της επαγγελματικής αγοράς μετά από 5 με 10 χρόνια, όταν δηλαδή θα έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους οι υποψήφιοι φοιτητές. Αυτό σημαίνει ότι ίσως η καλύτερη επιλογή σπουδών είναι εκείνη που αρμόζει στις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα του υποψηφίου
ΠΗΓΗ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου