Σύμφωνα με ένα έγγραφο 321 σελίδων που βρέθηκε από ιστορικούς κατά τύχη στα αρχεία των γερμανικών υπηρεσιών πληροφοριών, τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση του χιτλερικού καθεστώτος και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πρώην μέλη της Βερμαχτ και των SS είχαν φτιάξει μυστικό στρατό για την προστασία της χώρας από τους Σοβιετικούς.
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Spiegel, ο μυστικός στρατός αριθμούσε περίπου 2000 πρώην αξιωματικούς των ναζί, και συγκροτήθηκε με δική τους απόφαση το 1949 «εν ανγοία της κυβέρνησης, του κοινοβουλίου και των συμμαχικών κατοχικών δυνάμεων». Ο στόχος τους ήταν να προστατεύσουν την Δυτική Γερμανία από τους κομμουνιστές σε έναν ενδεχόμενο εμφύλιο πόλεμο. Σε περίπτωση πολέμου ο στρατός θα αριθμούσε 40.000 άντρες.
Οι ναζί συγκέντρωναν πληροφορίες για αριστερούς πολιτικούς αλλά και για φοιτητές, όπως ο Γιοακίμ Πέκερτ, που αργότερα έγινε πρέσβης της Δυτικής Γερμανίας στην Μόσχα, επί Ψυχρού Πολέμου.
Σύμφωνα με το έγγραφο που βρήκε ο ιστορικός Αγκίλολφ Κεσερλιγνκ, ο τότε Γερμανός Καγκελάριος, Κονραντ Αντενάουερ, δεν γνώριζε για την ύπαρξη της παραστρατιωτικής οργάνωσης μέχρι το 1951, και τότε δεν αποφάσισε να την διαλύσει.
Παρόλα αυτά, στην οργάνωση εμπλέκονταν και στρατιωτικοί που έμελε να βρεθούν σε υψηλά αξιώματα του γερμανικού στρατού. Ο πιο σημαντικός ήταν οΑλμπερτ Σνεζ, γεννημένος το 1911 και λοχαγός κατά τον Β’ Π.Π. Ο ίδιος έλαβε θέση αξιωματικού στον γερμανικό στρατό που συγκροτήθηκε το 1955. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας ήταν στο επιτελείο του τότε υπουργού Αμύνης,Φρανζ Ζοζεφ Στράους και αργότερα υπηρέτησε δίπλα στον αρχηγό του στρατού υπό τον καγκελάριο Βίλι Μπραντ και τον υπουργό Αμύνης, Χέλμουτ Κολ.
O Σνεζ φέρεται στο έγγραφο να έχει δηλώσει πως την ύπαρξη ενός μυστικού στρατού υποστήριζε και ο Χανς Σπίντελ, που το 1957 έγινε ανώτατος διοικητικής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη.
Ο ίδιος ξεκίνησε την συγκρότηση του στρατού στα τέλη της δεκαετίας του 1940 μαζεύοντας χρήματα από επιχειρηματίες αλλά και στρατολογώντας ομοϊδεάτες βετεράνους αξιωματικούς. Είχε συμφωνήσει με εταιρίες μεταφορών, εάν χρειαστεί να παρέχουν οχήματα, ενώ ένας πρώην υπάλληλος της εταιρίας του, ανέλαβε να βρει όπλα μέσω της νέας του δουλειάς – γενικός ανακριτής της Αστυνομίας στην Βόννη. Σύμφωνα με το Spiegel, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο τότε υπουργός Εσωτερικών γνώριζε για αυτές τις κινήσεις.
Ο Σνεζ ήθελε ιδανικά ολόκληρη η οργάνωση να αποτελείται από επίλεκτους αξιωματικούς και μονάδες της Βερμαχτ, που θα κινούνταν άμεσα σε περίπτωση επίθεσης. Επιχειρηματίες, πωλητές, ανθρακωρύχοι, δικηγόροι, εισαγγελείς, ακόμη και ένας δήμαρχος - όλοι στην λίστα είχαν ένα κοινό: αντικομμουνιστικά πιστεύω. Ο στρατός είχε υπό-μονάδες σε όλη την νότια Γερμανία.
Σε περίπτωση πολέμου είχε επιλέξει την Ισπανία ως βάση εάν έχανε τα εδάφη του. Είχε εξετάσει το ενδεχόμενο της Ελβετίας αλλά ο χώρος ήταν «πολύ περιορισμένος». Οι σύγχρονοί του τον περιγράφουν ως πολύ ενεργητικό και οργανωτικό άνθρωπο, που κρατούσε επαφές με διάφορες οργανώσεις, όπως η Συμμαχία Γερμανικής Νεολαίαςκαι η Τεχνική Υπηρεσία – και οι δυο χρηματοδοτούνταν κρυφά από τις ΗΠΑ, είχαν ως μέλη πρώην ναζί αξιωματικούς και ήταν απαγορευμένες στην Δυτ. Γερμανία.
Ο Σνεζ είχε ονομάσει το σχέδιο «Πρόγραμμα Ασφάλειας», ενώ το 1951 αναζητώντας οικονομική ενίσχυση πρότεινε στον επικεφαλής των τότε μυστικών υπηρεσιών,Ρέινχαρτ Γκέλεν, να τους αξιοποιήσει ως «πιθανή δύναμη στρατιωτικής χρήσης». Τα έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών αναφέρουν ότι για καιρό υπήρχε μια «φιλική σχέση».
Το ότι ο Αντενάουερ δεν διέλυσε την οργάνωση ερμηνεύεται από το περιοδικό ως ότι του ήταν απαραίτητη η αφοσίωση των πρώην ναζί τουλάχιστον μέχρι να συσταθεί ο γερμανικός στρατός. Μετά την σύστασή του το 1953 η οργάνωση του Σνεζ ήταν άχρηστη, αν και δεν είναι γνωστό πότε διαλύθηκε.
Ο Σνεζ πέθανε το 2007 χωρίς ποτέ να αναφέρει τίποτα. Τα αρχεία του έχουν εξαφανιστεί, ενώ υπάρχουν μόνο τα έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών που αρχειοθετήθηκαν ως «απόρρητα» και υπό το όνομα «ασφάλειες», με την ελπίδα ότι κανείς ποτέ δεν θα τα βρει ενδιαφέροντα.
ΠΗΓΗ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου