Φαβορί μια συνηθισμένη λέξη στα χείλη των φιλάθλων όπως και οτιδήποτε σχετίζεται με προβλέψεις σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Το μόνιμο ερώτημα μέχρι το επόμενο Μουντιάλ… αυτό το κύπελλο ποιος θα το πάρει;
Το πιο δυνατό φαβορί σε Παγκόσμιο Κύπελλο και πιο ξεκάθαρο λίγες εβδομάδες πριν την έναρξη των αγώνων, αλλά και κλιμακούμενο μέσα σε αυτούς έχοντας κάνει εντυπωσιακά αποτελέσματα, ήταν η Ουγγαρία του 1954.
Τίποτε δεν έδειχνε ότι μπορούσε να σταματήσει την ομάδα του Πούσκας. Ακόμα και ο τελικός με τη Δ.Γερμανία έμοιαζε με τυπική διαδικασία για διεκπεραίωση αφού λίγες ημέρες νωρίτερα στη φάση των ομίλων, η Ουγγαρία είχε σκορπίσει κυριολεκτικά τη Γερμανία νικώντας τη με το απίστευτο σκορ 8-3.
Όταν ξεκίνησε ο αγώνας στη Βέρνη το σκορ στα πρώτα οκτώ λεπτά του τελικού ήταν 2-0 υπέρ της Ουγγαρίας όλα έδειχναν ότι είχαν κριθεί πριν καν ξεκινήσουν. Εκείνο όμως το απόγευμα του Ιούλη έμελλε να αλλάξει τη παγκόσμια μοίρα όχι μόνο του ποδοσφαίρου, αλλά και να γίνει μέσο για την επιστροφή μιας χώρας στην διεθνή κοινότητα.
«Με τους Γερμανούς είσαι σίγουρος ότι έχουν ηττηθεί μόνο όταν σφυρίξει ο διαιτητής» Αυτή είναι ίσως η πιο συνηθισμένη ατάκα σε Μουντιάλ. Αυτό γεννήθηκε εκείνο το απόγευμα του τελικού όταν γύρισαν αυτό το παιχνίδι από 2-0 σε 3-2 και έμεινε στην ιστορία ως το θαύμα της Βέρνης.
Μέχρι εκείνη την ημέρα η λέξη Γερμανός ήταν συνυφασμένη με το πόλεμο τη καταστροφή το Χίτλερ το θάνατο. Είναι ίσως κάτι που συμβαίνει όταν υπερνικούν τα επιφανειακά συμπεράσματα συλλογικής ευθύνης αντί ανάλυσης καταστάσεων και φαινομένων.
Η Γερμανία χάρη όχι τόσο στον τίτλο, αλλά στον επικό τρόπο που το κατέκτησε, φώναξε ότι ήταν παρούσα, ότι είχε συνειδητοποιήσει και πληρώσει το τίμημα του φασισμού, της καταστροφής και ότι ήθελε μια δεύτερη ευκαιρία για επιστροφή στη Διεθνή κοινότητα.
Χάρη και στην επικαιρότητα των πραγμάτων γνωρίζουμε πια ότι ήταν η εποχή που μεγάλο μέρος του Γερμανικού χρέους διαγράφηκε. Αξιωματούχοι μπήκαν σε θέσεις κλειδιά στους διεθνής οργανισμούς και μια χώρα έβαλε μπροστά την ανοικοδόμηση πάνω κυριολεκτικά στα ερείπια.
Αυτή είναι η μια όψη,η πανηγυρική για το θαύμα της Βέρνης. Η άλλη έχει σκιές και έναν εφιάλτη-φαινόμενο, που για πρώτη φορά έκανε την εμφάνιση του σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Αυτό των αναβολικών.
Σύμφωνα με 800σέλιδη έρευνα του πανεπιστημίου του Βερολίνου οι παίκτες της Δ.Γερμανίας λάμβαναν την περιβόητη «Σοκολάτα Πάντσερ» ένα ενδοφλέβιο αναβολικό με την ονομασία Pervitin. Ταυτόχρονα παράξενοι πρόωροι θάνατοι των ποδοσφαιριστών, είτε από ίκτερο είτε από καρκίνο στο ήπαρ, όπως αυτός του Χέρμαν που έφυγε μόλις 39 ετών ενισχύουν τα σενάρια για σχέδιο ντοπαρίσματος.
Το Μουντιάλ του 1954 είναι ίσως το πιο πολιτικοποιημένο. Δεν επέστρεψε μια χώρα απλά στην ποδοσφαιρική κοινότητα αλλά έγινε το μέσο και αξιοποιήθηκε για να γίνει το ίδιο στην πολιτική σκηνή. Επίσης, μας αποδεικνύουν οι σκιές του ότι δυστυχώς πάντα όταν υπάρχει το πολιτικό κίνητρο ενός «εθνικού σκοπού». Σε ένα Μουντιάλ πάντα θα υπάρχει η υπερβολή και δυστυχώς πάντα ένας σκοπός θα αγιάζει ακόμα και τα πιο διαβολικά μέσα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου