Εδώ και μερικούς αιώνες υπάρχει διαφωνία μεταξύ των διαφόρων επιστημόνων και αστρονόμων, κατά πόσο οι πολυάριθμα αστεροειδείς στο Ηλιακό Σύστημα είναι συντρίμμια ενός πλανήτη που κάποτε υπήρχε, ή από έναν πλανήτη που ποτέ δεν σχηματίστηκε. Οι διαμάχες ξεκίνησε το δέκατο όγδοο αιώνα, όταν ο Γερμανός φυσικός J. Titius κατάφερε να υπολογίσει την ισορροπία ανάμεσα στις διαπλανητικές αποστάσεις. Σύμφωνα με το νόμο αυτό, μεταξύ του Άρη και του Δία θα έπρεπε να βρίσκεται σε τροχιά ένας άλλος πλανήτης. Ο Ουρανός, που ανακαλύφθηκε το 1781, έχει επιβεβαιώσει τη θεωρία και η θέση του είχε προβλεφτεί από τον μαθηματικό τύπο της γερμανικής μελέτης.
Οι αστρονόμοι που είχαν συγκεντρωθεί στο Κογκρέσο, αποφάσισαν να αρχίσουν να ψάχνουν για τον χαμένο πέμπτο πλανήτη. Αλλά η ενδελεχής μελέτη του ουρανού δεν έφερε αποτελέσματα. Μόλις στις αρχές του 19ου αιώνα που εντοπίστηκε κατά τύχη Γ. Piazzi , κάτι σαν πλανήτης. Σχεδιάζοντας χάρτες του ουρανού, ο επιστήμονας παρατήρησε ένα μικρό αστέρι στον αστερισμό του Ταύρου. Υπολογίσε την τροχιά της κίνησής του και ανακάλυψε ότι κινείται στην ίδια απόσταση από τον Ήλιο, στην οποία είχε εκτιμήσει ο Titius,ότι βρισκόταν ο χαμένος πλανήτης.
Ο νεοανακαλυφθής πλανήτης ονομάστηκε Κέρες στη ζώνη των αστεροειδών στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος. Όμως, στη συνέχεια, ακολούθησαν μερικές απρόσμενες ανακαλύψεις που έμοιζαν με αστέρια. Έτσι, σε αστρικού χάρτες εμφανίστηκαν τρεις νέοι πλανήτες-νάνοι η Παλλάς,ο Juno και η Vesta. Και οι τρεις μικροί πλανήτες κινούνται σε τροχιές στην ίδια απόσταση από τον Ήλιο με τον Κέρε. Αυτό έχει δώσει στους αστρονόμους έναν λόγο να υποθέσουν ότι οι παρατηρούμενοι αστεροειδείς είναι θραύσματα ενός μεγάλου πλανήτη που υπήρχε κάποτε.Ο πλανήτης αυτός ονομάστηκε Φαέθων.Πάνω από εκατό χρόνια έχουν περάσει από την ανακάλυψη του Κέρε,και από τότε έχουν βρεθεί ακόμη περίπου 300 πλανήτες νάνοι. Όλοι περιστρέφονται σε τροχιές που βρίσκονται μεταξύ του Άρη και του Δία.
η ζώνη αστεροειδών ανάμεσα στον Άρη και το Δία όπου πιθανολείται ότι κινούταν ο Φαέθοντας
Σήμερα οι αστρονόμοι συμφωνούν ότι ο συνολικός αριθμός των αστεροειδών μπορεί να φθάσει τους 7000, αν και αυτή τη στιγμή μας είναι γνωστοί περίπου 4000. Αλλά ως προς την προέλευσή τους, υπάρχει διαφωνία μεταξύ των επιστημόνων. Ένα μέρος από τους ερευνητές συμφώνησαν με το συμπέρασμα των συναδέλφων τους του 19ου αιώνα ότι οι αστεροειδείς είναι ότι απέμεινε από την καταστροφή ενός από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Μια άλλη ομάδα πιστεύει ότι οι αστεροειδείς και οι κομήτες σχηματίστήκαν ανεξάρτητα, ταυτόχρονα με τους μεγάλους πλανήτες.
Υποθέτοντας ότι ο μυστηριώδης πλανήτης Φαέθων υπήρχε,τί θα μπορούσε να προκαλέσει το θάνατό του;Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι αρνητική. Ίσως ο πλανήτης διαλύθηκε σε κομμάτια κάτω από την επίδραση της φυγόκεντρης δύναμης, ή συγκρούστηκε με το δορυφόρο του, ή πλησίασε πολύ κοντά στο Δία και δεν μπορούσε να αντέξει την αναμέτρηση με τον γίγαντα ...
Ο υπολογισμός της μάζας των αστεροειδών έδειξε ότι το μέγεθος του Φαέθοντα μπορούσε να είναι περίπου ίσο με τον Άρη και είναι πιθανό να είχε ζωή, με τη μορφή τουλάχιστον απλών οργανισμών. Υπάρχουν μελέτες που έχουν δείξει την παρουσία ιχνών βακτηρίων σε μετεωρίτες, παρόμοια με αυτά που υπάρχουν στη Γη σε τόπους στερούνται της ηλιακής θερμότητας και του οξυγόνου. Ίσως, στον Φαέθοντα να υπήρχε μια νοήμων φυλή τη τεχνολογική δραστηρίτητα της οποίας προκάλεσε την έκρηξη του πλανήτη. Ακολούθως οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είχαν μεταναστεύσει από τον Φαέθοντα στον Άρη και τη Γη ξεκινώντας μια νέα γένια ανθρώπων.
ΠΗΓΗ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου