Σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε πως μπορούμε να στήσουμε ένα αξιοπρεπές Media Center PC με χρήση Linux ειδικότερα Kubuntu 11.10. Επειδή όμως ο υπογράφων είναι γνωστό… ζουζούνι των δοκιμών, αποφάσισε να δοκιμάσει -πάντα στον ίδιο υπολογιστή- πρώτα το Ubuntu 11.10 και κατόπιν το Linux Mint 12 [καταλήγοντας... πίσω στο Kubuntu].Τα αποτελέσματα θα παρουσιαστούν, όχι “τεχνικά” αλλά τι μου άρεσε και τι όχι ανά διανομή, με “σεβασμό” στο γεγονός πως η δοκιμή γίνεται από έναν beginner χρήστη Linux. Μη ξεχνάμε πως ο σκοπός παραμένει ο ίδιος – παρακολούθηση ψηφιακής τηλεόρασης και αναπαραγωγή πολυμέσων. Ας ξεκινήσουμε…
Ubuntu 11.10
Τι μου άρεσε
-Καλύτερη υποστήριξη περιφερειακών [λχ. Στο ίδιο TV Tuner το Ubuntu κατέβαζε νεότερη έκδοση firmware με αποτέλεσμα να λειτουργεί καλύτερα]
-Ταχύτερη εκκίνηση / τερματισμός
-Ευκολία ρύθμισης του υπολογιστή χωρίς δαιδαλώδεις αναζητήσεις
-Vsync χωρίς κόπο από την πρώτη εκτέλεση
Τι δεν μου άρεσε
-Unity. Όσο κι αν προσπάθησα και του έδωσα ευκαιρίες απλά… δεν μπορώ να το συνηθίσω και δεν το βρίσκω πρακτικό.
-Banshee. Ασταθής, με πολλά κολλήματα όταν του όριζα την βιβλιοθήκη μουσικής μου [50 GB] ακόμα κι όταν αφαιρούσα πρόσθετα του που δεν χρησιμοποιούσα.
-Ταχύτητα λειτουργικού. Πέραν της εκκίνησης / τερματισμού όλο το Ubuntu μου έδινε την αίσθηση πως ο υπολογιστής μου θα τα “φτύσει” εκτελώντας το λόγω “βάρους”. Ωστόσο, οι [λιγοστές] ρυθμίσεις συστήματος [αν και εύκολες να βρεθούν] είναι ένα… αστείο μενού για λειτουργικό του 2011
-Η υλοποίηση του LibreOffice. Ακόμα προσπαθώ, σε φρεσκοεγκατεστημένο σύστημα και αφού άνοιξα το LibreOffice, να μεγαλώσω το παράθυρό του και να γράψω. Μου κόλλαγε συνεχώς, ακόμα κι όταν το ενημέρωσα στην τελευταία έκδοση.
Linux Mint 12
Τι μου άρεσε
-Περιβάλλον εργασίας. To GNOME 3 μπορεί να είναι υπεραπλουστευμένο αλλά το πολύ δυνατό μενού που χρησιμοποιεί το Mint μαζί του[για όσους δεν αρέσκονται σε “καθαρό” GNOME] είναι η χαρά του νέου χρήστη [ρωτήστε και την σύζυγο
]Διαχειριστής λογισμικού / ενημερώσεων. Πολλά χρόνια μπροστά από την Canonical, ο διαχειριστής λογισμικού βάζει κάτω το Κέντρο Λογισμικού και το … πατάει στο κεφάλι. Όσο για τις ενημερώσεις, μέχρι και προτεραιότητα [1, 2, 3] έχει οριστεί σε αυτές.
-Ευκολία χρήσης. Ακόμα και με το τέλος της εγκατάστασης, πριν γίνει έλεγχος ενημερώσεων, το σύστημα λειτουργεί άψογα. Κανένα κόλλημα, κανένα πρόβλημα
-Διάρκεια εγκατάστασης. Γίνεται να χρησιμοποιείς τον ίδιο εγκαταστάτη με τον “μπαμπά” Ubuntu, να κάνεις ακριβώς τα ίδια πράγματα [λήψη ενημερώσεων κατά την διάρκειά της] και ο συνολικός χρόνος που απαιτείται να είναι τουλάχιστον το 1/3 από την εγκατάσταση του “μπαμπά”; Γίνεται!
Τι δεν μου άρεσε
Υποστήριξη περιφερειακών. Το προαναφερθέν TV Tuner ναι μεν λειτουργούσε αλλά όχι απρόσκοπτα [παρόλο που είχε εγκατασταθεί το ίδιο firmware]
“Βάρος” πρόσθετου μενού εφαρμογών. Το πλεονέκτημα του Mint γίνεται ταυτόχρονα και μειονέκτημα, όχι ως προς την υλοποίηση αλλά ως προς την ταχύτητα του. Ο υπογράφων παρακολουθούσε σε παράθυρο τηλεόραση [ψηφιακή] και μόλις άνοιγε το μενού… μέτραγε frames [με ιδιοταγείς οδηγούς]
-Εν κατακλείδι-
Όπως θα παρατηρήσατε, στο Mint υπάρχουν αναφέρω δυο μόνο μειονεκτήματα γιατί… αυτά βρήκα. Με δεδομένο λοιπόν πως είμαι οπαδός του KDE [και εκεί κατέληξα] αν έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στα ανωτέρω δυο θα επέλεγα με κλειστά μάτια το Mint. Τώρα μπορεί κάποιος να πει πως αν δεν υπήρχε το Ubuntu δεν θα υπήρχε το Mint, αλλά κάποιος θα απαντήσει πως το Ubuntu δεν θα υπήρχε χωρίς τον… “παππού” Debian…
ΠΗΓΗ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου