Ο Αργεντίνος ποδοσφαιριστής και αργότερα προπονητής Diego Armando Maradona υπήρξε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της δεκαετίας του ‘80, κι ένας εκ των κορυφαίων αν όχι ο κορυφαίος όλων των εποχών. Ενας πραγματικος θρυλος του ποδοσφαιρου με μεγαλη αριστερή πολιτική συνείδησή και με πολλες ανθρωπινες αδυναμιες, επαναστάτης, δίκαιος αλλα και χαρισματικος. Ενα σύμβολο που δε χωρούσε σε καλούπια, ένας τόσος ξεχωριστός παίκτης που πολλές φορές το ταλέντο του κατέτρωγε τον ίδιο του τον εαυτό, αυτος ήταν με λίγα λογια ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Ο Μαραντόνα, όπως τον γνωρίζουν εκατομμύρια ποδοσφαιρόφιλοι σε όλο τον κόσμο είναι αναμφισβήτητα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της δεκαετίας του ‘80 κι ένας εκ των κορυφαίων όλων των εποχών. Αγωνιζόταν με το 10 στην πλάτη και φημιζόταν για την ικανότητά του να ελέγχει απόλυτα την μπάλα και να δημιουργεί ευκαιρίες για γκολ τόσο για τον ίδιο όσο και για τους συμπαίκτες του. Οδήγησε τη Νάπολι στην κατάκτηση των δύο μοναδικών πρωταθλημάτων της ιστορίας της (1987, 1990) και με την εθνική ομάδα της Αργεντινής πανηγύρισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986.
Ο Diego Armando Maradona γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1960 στο Λανούς, ένα από τα προάστια του Μπουένος Άιρες, της πρωτεύουσας της Αργεντινής. Μεγαλωμένος σε μία φτωχή πολυμελή οικογένεια, από νωρίς φανέρωσε το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και σε ηλικία 8 ετών εντάχθηκε στους «Λας Σεμπολίτας» («Τα Κρεμμυδάκια»), την παιδική ομάδα των «Αρχεντίνος Τζούνιορς», με την οποία κέρδισε 136 συνεχόμενα παιγνίδια κι ένα εθνικό πρωτάθλημα στην κατηγορία της.
Σε ηλικία 14 ετών πήρε προαγωγή κι εντάχθηκε στους «Αρχεντίνος Τζούνιορς». Ντεμπουτάρησε στην πρώτη ομάδα, δέκα ημέρες πριν από τα δέκατα έκτα γενέθλιά του. Τέσσερις μήνες αργότερα έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Αργεντινής κι έγινε ο νεώτερος παίκτης που αγωνίστηκε στην «Αλμπισελέστε». Παρόλο που αποκλείστηκε από την ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978, λόγω της νεαρής του ηλικίας, το επόμενο έτος οδήγησε την εθνική ομάδα Κ20 της Αργεντινής στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Το 1981 ο Ντιεγκίτο μετεγγράφηκε στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς και τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στην Ευρώπη. Υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα, στην οποία παρέμεινε για δύο χρόνια κερδίζοντας ένα Κύπελλο Ισπανίας και δύο Σούπερ Καπ το 1983. Το 1984 κατηφόρισε στη Νάπολη, όπου άρχισε να χτίζει τον μύθο του. Οδήγησε τους «Παρτενοπέι» στην κατάκτηση των δύο μοναδικών τους πρωταθλημάτων (1987, 1990), ενός Κυπέλλου (1987) και του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1990, ανυψώνοντας την παραδοσιακά αδύναμη Νάπολι στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Η καριέρα του στη Νάπολι τερματίστηκε άδοξα, όταν συνελήφθη στην Αργεντινή για κατοχή κοκαΐνης και του επεβλήθη 15μηνη απαγόρευση από το ποδόσφαιρο. Παρ’ όλες τις περιπέτειές του με τον νόμο, ο Ντιεγκίτο λατρεύεται σαν θεός από τους Ναπολιτάνους, που ακόμα ψάχνουν τον νέο Μαραντόνα που θα τους οδηγήσει ξανά στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου. Μετά την επιστροφή του στους αγωνιστικούς χώρους έπαιξε στη Σεβίλλη για μία σεζόν και το 1993 επέστρεψε στην Αργεντινή, όπου αγωνίστηκε στη Νιούελ Ολντ Μπόις (1993-1994) κι έκλεισε την ένδοξη καριέρα του στην Μπόκα Τζούνιορς στις 25 Οκτωβρίου 1997. Στην επαγγελματική του καριέρα σε επίπεδο συλλόγων αγωνίστηκε σε 491 αγώνες και πέτυχε 259 γκολ.
Ένα μεγάλο μέρος του μύθου του χτίστηκε στην εθνική ομάδα της Αργεντινής, με την οποία αγωνίστηκε 91 φορές και πέτυχε 34 γκολ. Το 1982 συμμετείχε στο πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Ισπανίας, αλλά δεν είχε την απόδοση που όλοι περίμεναν. Το επόμενο στο Μεξικό, το 1986, ήταν όλο δικό του και όχι μόνο οδήγησε την Εθνική Αργεντινή στην κατάκτησή του για δεύτερη φορά στην ιστορία της, αλλά πρωταγωνίστησε και σε δύο φάσεις, που μνημονεύονται διαρκώς έκτοτε.
Στις 22 Ιουνίου 1986, στη διάρκεια του αγώνα Αργεντινής - Αγγλίας (2-1) για την προημιτελική φάση, ο Μαραντόνα σημείωσε το πρώτο γκολ της ομάδας του με το χέρι (ο Τυνήσιος διαιτητής θεώρησε εσφαλμένα ότι η μπάλα είχε χτυπήσει το κεφάλι του). Στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος του αγώνα, δήλωσε ότι το γκολ μπήκε «λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού» κι έτσι το γκολ αυτό έμεινε στην ιστορία ως το «Χέρι του Θεού». Τέσσερα λεπτά αργότερα, ο Μαραντόνα ξεδίπλωσε την ποδοσφαιρική του ιδιοφυΐα και σημείωσε το «Γκολ του Αιώνα», σύμφωνα με ψηφοφορία της FIFA το 2002, αφού άδειασε πέντε άγγλους παίχτες με μία κούρσα 60 μέτρων και πλάσαρε από πλάγια θέση τον εξουδετερωμένο τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον.
Το 1990 η Αργεντινή έφθασε και πάλι στον τελικό, όπου ηττήθηκε από τη Δυτική Γερμανία του Φραντς Μπεκενμπάουερ. Το 1994 ο Μαραντόνα πήρε μέρος για τέταρτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα των ΗΠΑ. Αγωνίστηκε σε δύο παιγνίδια, πέτυχε ένα γκολ στην Εθνική μας, προτού αποκλειστεί από τη συνέχεια της διοργάνωσης, καθώς βρέθηκε θετικός στην απαγορευμένη ουσία εφεδρίνη.
Μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρική του καριέρας αποφάσισε να ακολουθήσει καριέρα προπονητή, δίχως επιτυχία σε επίπεδο συλλόγων. Η κορυφαία στιγμή του μέχρι σήμερα παραμένει η θητεία του στην Εθνική Αργεντινής (2008-2010), την οποία οδήγησε στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 στη Νότιο Αφρική.
Ο Μαραντόνα μεγάλωσε στα χρόνια του τρόμου της αργεντίνικης χούντας του Βιντέλα και τότε ανέπτυξε την αριστερή πολιτική συνείδησή του. Ο μύθος των γηπέδων αποτύπωσε την ιδεολογική ταυτότητά του στο πόδι του, ζωγραφίζοντάς τη σε τατουάζ με τη μορφή του Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος τον περιμάζεψε στην Κούβα και του πρόσφερε έναν ήσυχο παράδεισο για να μπορέσει να αποθεραπευτεί από τα ναρκωτικά. Το 1984 παντρεύτηκε την παιδική του φίλη Κλαούντια Βιγιαφάνιε, με την οποία απέκτησε δύο κορίτσια. Το 1986 απέκτησε ένα γιο εκτός γάμου, που αναγνώρισε χρόνια αργότερα. Ο γάμος του με την Κλαούντια λύθηκε με διαζύγιο το 2004.
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα πέθανε στις 25 Νοεμβρίου 2020 από καρδιακή προσβολή στην περιοχή Τίγκρε του Μπουένος Αιρες, όπου είχε εγκατασταθεί πριν από λίγες μέρες, ύστερα από χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι του. Η σορός του θα μεταφέρθηκε στην Casa Rosada στην έδρα της κυβέρνησης της Αργεντινής. Ο πρόεδρος της Αργεντινής Αλμπέρτο Φερνάντες θα κηρύξε στη χωρα τριήμερο εθνικό πένθος, η κηδεία έγινε στο ίδιο παρεκκλήσι, όπου είχε γίνει και πριν από χρόνια η κηδεία του πρώην προέδρου της χώρας Νέστορ Κίρχνερ.
Τα τρόπαια:
Σε συλλογικό επίπεδο κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Αργεντινής (Μπόκα Τζούνιορς), ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο Ισπανίας (Μπαρτσελόνα), δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Ιταλίας, ένα κύπελλο UEFΑ (Νάπολι) και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (Αργεντινή).
Ατομικές του διακρίσεις:
- Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Αργεντινής: 1978 , 1979 , 1980 , 1981 , 1982
- Πρώτος σκόρερ των πρωταθλημάτων του κόσμου: 1982
- Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων: 1979 Χρυσή Μπάλα
- Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων: 1979 Αργυρό παπούτσι
- Ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Αργεντινή: 1979 , 1980 , 1981 , 1986
- Καλύτερος αθλητής της χρονιάς στην Αργεντινή: 1979 , 1986
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου