Ο Ρούντι Γκούτεντορφ μπορεί να είναι σήμερα 86 ετών, ωστόσο έχει καρδιά μικρού παιδιού. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ο Γερμανός προπονητής έχει ακόμα όρεξη για δουλειά. Πολυταξιδεμένος και γυρολόγος έζησε πράγματα που σχεδόν κανείς στην προπονητική δεν έχει βιώσει, τόσο εντός αλλά κυρίως εκτός αγωνιστικού χώρου.
Η ιστορία του, που έγινε πρόσφατα αφιέρωμα στο BBC, εμπεριέχει γεγονότα από κάθε γωνιά του πλανήτη. Χιλή, Βολιβία, Βενεζουέλα, Τρινιντάντ, Γρενάδα, Αντίγκουα, Μποτσουάνα, Αυστραλία, Νέα Καληδονία, Νεπάλ, Τόγκα, Τανζανία, Γκάνα, Φίτζι, Ζιμπάμπουε, Μαυρίκιος, Ρουάντα, Σαμόα, Ιράν και Κίνα είναι οι Εθνικές Ομάδες στις οποίες ο Γκούτεντορφ ανέλαβε τα ηνία. Οι ιστορίες του πολλές…
Η πιο χαρακτηριστική ήταν όταν προπονητής στη Ρουάντα στα τέλη της δεκαετίας του 90’ προσπάθησε να ενώσει τις δύο φιλές των Τούτσι και Χούτου που αλληλοσπαράζονταν στον εμφύλιο. «Υπήρχε τόσο μίσος που δεν μπορείτε να πιστέψετε. Κατάφερα ωστόσο να ενώσω τις δύο αυτές φυλές και να παίξουν μαζί ποδόσφαιρο στην ίδια ομάδα. Μετά από κάθε προπόνηση χώριζα σε δύο γκρουπ τους Τούτσι και Χούτου και τους εξηγούσα πως ο εμφύλιος δεν οδηγεί πουθενά και ότι θα πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη. Δεν ήταν καθόλου εύκολο καθώς αυτά τα παιδιά είχαν δει τον έναν να σκοτώνει τον άλλο. Τους εξήγησα πως είναι ποδοσφαιριστές και πως εγώ βρίσκομαι εδώ για να τους ενώσω και να δουλέψουμε όλοι μαζί για τη Ρουάντα», αναφέρει ο Γκούτεντορφ.
Και πραγματικά τα κατάφερε. Σε ένα παιχνίδι για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου απέναντι στη δύναμη του αφρικάνικου ποδοσφαίρου την Ακτή του Ελεφαντοστού, η Ρουάντα κατάφερε να πάρει την ισοπαλία με 2-2. Ωστόσο το σημαντικότερο επίτευγμα ήταν στην εξέδρα όπου Τούτσι και Χούτου παρακολουθούσαν το παιχνίδι μαζί υποστηρίζοντας τη Ρουάντα. «Οι οπαδοί στις εξέδρες ήταν μισοί Τούτσι και μισοί Χούτου ωστόσο είχαν ξεχάσει τις διαφορές τους, αγκαλιάζονταν μαζί και έδειχναν ένα έθνος ενωμένο. Ήμουν τόσο περήφανος γι’ αυτό», θυμάται.
Ωστόσο ο Γερμανός προπονητής είχε εκδιωχθεί και για τα πολιτικά του πιστεύω, όταν νωρίτερα στην καριέρα του είχε αναλάβει τα ηνία της Εθνικής Ομάδας της Χιλής. Η παρουσία του εκεί συνέπεσε με το πραξικόπημα του δικτάτορα Αουγκούστο Πινοσέτ, ο οποίος και έδιωξε από τη χώρα τον Γκούτεντορφ εξαιτίας των διασυνδέσεών του με τον Σαλβαδόρ Αγιέντε.
Για τα πιστεύω του ο Γκούτεντορφ θα διωχνόταν και από τον πάγκο της Ολυμπιακής Ομάδας του Ιράν, πιστεύω που είχαν να κάνουν με τις θρησκευτικές αντιλήψεις του. Ο Γκούτεντορφ δήλωνε άθεος, κάτι που στο Ιράν δεν μπορούσαν να αποδεχθούν καθώς όπως ο ίδιος αναφέρει «οι βαθιά θρησκευόμενοι υπεύθυνοι της Ολυμπιακής Ομάδας του Ιράν δεν δέχονταν σε καμία περίπτωση ένας άθεος να βρίσκεται στον πάγκο».
Στην πορεία της καριέρας του ο Γκούτεντορφ δεν δέχθηκε ποτέ να δωροδοκηθεί. Η ιστορία του όταν βρισκόταν στον πάγκο του Νεπάλ ήταν χαρακτηριστική. Ένας σεΐχης του πρότεινε να του δώσει το ποσό των 500,000 δολαρίων προκειμένου το Νεπάλ να ηττηθεί με 8-0. Ο Γκούτεντορφ απέρριψε την πρόταση. Όμως κάποιο διάστημα αργότερα σε ένα παιχνίδι απέναντι στην Ινδία ο ίδιος θα δωροδοκούσε έναν διαιτητή με ένα… μπουκάλι ουίσκι προκειμένου να συνεχίσει το παιχνίδι, το οποίο είχε διακόψει εξ αιτίας ενός μουσώνα! Ο Γκούτεντορφ γνώριζε πως οι παίκτες του θα ήταν ικανοί να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες και τελικώς το Νεπάλ επικράτησε με 1-0.
Ωστόσο η πορεία του Γερμανού δεν αφορά αποκλειστικά Εθνικές Ομάδες. Λίγο μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το Αμβούργο προσέλαβε τον Γκούτεντορφ ως τον νέο τεχνικό του συλλόγου. Οι Γερμανοί παίκτες της ομάδας είχαν βάλει στο μάτι τον Κίγκαν, τον οποίον και δεν ήθελαν ανάμεσά τους. Ο Γκούτεντορφ τον υπερασπίστηκε, με αποτέλεσμα να το πληρώσει. «Ήθελα να κάνω το Αμβούργο μία μεγάλη ομάδα, όπως η Μπάγερν, και με τον Κίγκαν αυτό ήταν πιθανό. Ωστόσο οι Γερμανοί παίκτες με σαμπόταραν. Στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν ηττηθήκαμε με 5-2 και είδα καθαρά πως οι παίκτες μου δεν ήθελαν να προσπαθήσουν. Αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν προπονητή», τονίζει ο Γκούτεντορφ, ο οποίος τρεις μήνες αργότερα θα απολυόταν από τη διοίκηση του Αμβούργου.
Η τελευταία του δουλειά ήταν το 2003 στη Σαμόα. Έκτοτε δεν ξαναεργάστηκε, αλλά σήμερα στα 86του χρόνια, αειθαλής, αισθάνεται την ίδια όρεξη για την προπονητική. «Είμαι καλά στην υγεία μου και θεωρώ τον εαυτό μου έτοιμο να αναλάβει ακόμα και ομάδα πρώτης κατηγορίας. Ωστόσο οι πρόεδροι των ομάδων στη Γερμανία δεν με πιστεύουν. Θεωρούν ότι τα 86μου χρόνια είναι υπερβολικά και ντρέπονται να μου δώσουν συμβόλαιο. Λυπάμαι γι’ αυτό αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω».
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου