Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Σιέρα Λεόνε θα βυθιζόταν σε εμφύλιες αναταράξεις που θα συγκλόνιζαν τη χώρα. Αρκετές οικογένειες ξεριζώθηκαν αναζητώντας τις τύχες τους στην Ευρώπη. Μία από αυτές ήταν και η οικογένεια του Αμπντουλάι Μπελ-Μπάτζι, του μεσοεπιθετικού της Τρανμίρ.
Τον περασμένο μήνα ο 21χρονος Μπελ-Μπάτζι πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Εθνική Ομάδα της Σιέρα Λεόνε στην εκτός έδρας ήττα με 1-0 από το Πράσινο Ακρωτήρι. Μερικές μέρες πριν είχε κερδίσει την κλήση του για τον εντός έδρας αγώνα με την Τυνησία. Ήταν η πρώτη φορά που θα συμμετείχε στην αποστολή της Σιέρα Λεόνε με τις αναμνήσεις της αναζήτησης πολιτικού ασύλου εκτός των συνόρων στα τέλη της δεκαετίας του 90ʼ να είναι ακόμα νωπές.
Το 1999 αυτός και οι γονείς του κατευθύνθηκαν ως πολιτικοί πρόσφυγες στην Αγγλία αφήνοντας τον τρόμο του εμφυλίου που μαινόταν πίσω τους. Ο Μπελ-Μπάτζι ήταν τότε επτά ετών. Έξι χρόνια αργότερα όμως, όταν τα πράγματα είχαν ηρεμήσει, οι δικοί του θα γύριζαν στη Σιέρα Λεόνε, αλλά ο ίδιος θα έμενε στην Αγγλία με θετούς γονείς προκειμένου να τελειώσει το σχολείο στο οποίο φοιτούσε.
Αυτό που όμως θα τον κέρδιζε ήταν η μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο. Το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο το υπέγραψε με τον σύλλογο της περιοχής του, τη Ρέντινγκ, στην οποία όμως δεν κατάφερε να διακριθεί. Έπειτα από κάποια περάσματα ως δανεικός σε ομάδες των μικρών κατηγοριών της Αγγλίας βρήκε τη σεζόν που μας πέρασε λιμάνι στην Τρανμίρ.
Ο Μπελ-Μπάτζι την ίδια στιγμή είχε ανταποκριθεί στις κλήσεις στις μικρές Εθνικές ομάδες της Αγγλίας, ωστόσο η αγάπη του για τη Σιέρα Λεόνε ήταν πάντοτε δυνατή και η επιθυμία να γυρίσει πίσω στους δικούς του και να παίξει για μια χώρα που δεινοπάθησε από τον εφιάλτη του εμφυλίου τον έκαιγε μέσα του.
Στον εντός έδρας αγώνα απέναντι στην Τυνησία μπορεί να μην αγωνίστηκε, ωστόσο μαζί με τους πραγματικούς γονείς του βρέθηκαν στις κερκίδες και τα συναισθήματα ήταν ιδιαιτέρως έντονα. «Ήταν πολύ συγκινητικό για όλους μας και ιδίως για τον μπαμπά και τη μαμά. Ήταν κάτι ξεχωριστό όχι μόνο για μένα αλλά για όλη την οικογένειά μου στη Σιέρα Λεόνε. Ήταν πολύ όμορφο που τους είδα στο γήπεδο να παρακολουθούν το παιχνίδι», ήταν τα λόγια του Μπελ-Μπάτζι στο BBC.
Ο 21χρονος ποδοσφαιριστής δεν μπορούσε να κρύψει τα δάκρυα της συγκίνησης καθώς μέσα του ξυπνούσαν μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος. Σε μια χώρα που παρά τους μικρούς ρυθμούς ανάπτυξης μαστίζεται από την φτώχεια και την πείνα με ανθρώπους να δουλεύουν ως σύγχρονοι σκλάβοι, το πάθος για το ποδόσφαιρο παραμένει δυνατό σε όλους.
«Δεν έχω δει ποτέ τόσο δυνατό όσο το πάθος που έχουν για το ποδόσφαιρο οι άνθρωποι εκεί. Η καθημερινότητα είναι σκληρή και αυτό που τους δίνει χαρά είναι η αγάπη για το ποδόσφαιρο. Είναι κάτι που σε πάει από μόνο του και σε κάνει ευτυχισμένο», κατέληξε ο Μπελ-Μπάτζι.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου