Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στο Μόναχο το 1979 από τη Νότιγχαμ Φόρεστ, ο αείμνηστος Μπράιαν Κλαφ υπογράμμιζε σε δηλώσεις του προς τους παίκτες και τους δημοσιογράφους τη σημασία της κατάκτησης του Αγγλο-Σκωτσέζικου Κυπέλλου δυόμιση χρόνια πριν. Ήταν ένα τρόπαιο που δεν ενδιέφερε κανέναν. Για τον «Κλάφι» όμως, η κατάκτησή του στον τελικό με τη Λέιτον Όριεντ είχε τεράστια σημασία. «Διάβασε» στα πρόσωπα των παικτών στα αποδυτήρια τη δίψα τους για μεγαλύτερα τρόπαια. Ο σύλλογος δεν είχε κερδίσει τίποτα για περίπου 20 χρόνια και υπήρχαν παίκτες που δεν είχαν σηκώσει ούτε ένα Κύπελλο. Για τον Κλάφ, η κατάκτηση του τροπαίου αυτού έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ψυχολογία τους….
Ένας τίτλος μπορεί να προσφέρει πολλαπλά οφέλη σε μια ομάδα, πόσω μάλλον όταν δεν είναι μαθημένη στο ασήμι και ειδικότερα όταν έχει την ευκαιρία να παίξει τελικό στο θρυλικό Γουέμπλει! Πριν από τριάντα χρόνια, οι ποδοσφαιρικές αρχές στην Αγγλία φρόντισαν να δώσουν τη χαρά αυτή στις ομάδες της τρίτης και της τέταρτης κατηγορίας στην Αγγλία θεσπίζοντας το Associate Members Cup, το οποίο στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Johnstone’s Paint Trophy. Τα ματς να ξεκινούν την επόμενη βδομάδα και στις 30 Μαρτίου δύο ακόμα σύλλογοι που μένουν μακριά από τη λάμψη της Πρέμιερ Λιγκ θα έχουν τη δυνατότητα να αναμετρηθούν στο γήπεδο του Λονδίνου, διεκδικώντας μία Κούπα.
«Ήταν μια πρωτοβουλίας της επιτροπής, η οποία φρόντιζε για τα σμυφέροντα της τρίτης και της τέταρτης κατηγορίας, με τον Ίαν Τζόουνς, ο οποίος ήταν πρόεδρος στην Ντόνκαστερ, να είναι ο εμπνευστής. Πέρα του ότι έδινε τη δυνατότητα στις ομάδες να παίξουν ένα τελικό στο Γουέμπλεϊ, η διοργάνωση επίσης στόχευε στο να δώσει στα κλαμπ την ευκαιρία να έχουν μια επιτυχημένη σεζόν. Οι μόνες ευκαιρίες που είχαν τότε ήταν ή να ανέβουν κατηγορία ή να προχωρήσουν σε κάποιο Κύπελλο, οπότε το να τους βάλεις στη διεκδίκηση ενός τροπαίου ήταν κάτι που ένιωθαν ότι χρειάζονταν», τόνισε στο BBC ο Άντι Γουίλιαμσον, εκτελεστικός διευθυντής της Football League.
Μέσα στα χρόνια, η διοργάνωση αναπτυσσόταν και ανανεωνόταν, ενώ χρησιμοποιήθηκε σαν τεστ για άλλες ιδέες. Εκεί δοκιμάστηκε πρώτη φορά ο κανόνας του «χρυσού» γκολ, ο οποίος στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Παράλληλα, η διοργάνωση έχει βασικό κανόνα τη διατήρηση ενός υψηλού -για τις κατηγορίες- επιπέδου, αφού οι σύλλογοι υποχρεούνται να «κατεβάζουν» παίκτες που παίζουν και στο πρωτάθλημα. Αν χρησιμοποιήσουν τη δεύτερη ομάδα, κινδυνεύουν με πρόστιμο! Πώς διασφαλίζεται αυτό; Με ότι ότι στην 11άδα πρέπει να βρίσκονται έξι παίκτες που είτε έπαιξαν στο προηγούμενο ματς για τη Λίγκα είτε θα παίξουν στο επόμενο, ή οι έξι με τις περισσότερες εμφανίσεις μέσα στη χρονιά!
Οι διοργανωτές, θέλοντας να προσελκύσουν οικογένειες στο γήπεδο βάζουν τα ματς στις 19:00 και διαθέτουν οικονομικά εισιτήρια. Όπως τονίζει ο Γουίλιαμσον: «Κάθε τελικός στο Γουέμπλεϊ είναι χάιλαϊτ για μένα, το να βλέπεις οπαδούς και των δύο ομάδων εκεί και να καταλαβαίνεις ότι η διοργάνωση έχει φέρει κάτι καινούργιο στο ποδοσφαιρικό τοπίο. Για τους παίκτες, το να εμφανίζονται σε έναν τελικό Κυπέλλου στο Γουέμπλεϊ είναι σπουδαίο πράγμα και είναι κάτι που θα τους μείνει για όλη τους τη ζωή».
Το 1995, στον τελικό ανάμεσα στην Κάρλαϊλ και την Μπέρμιγχαμ, το Saint Johnston Trophy είχε 76.663 οπαδούς, 1068 περισσότερους από ότι ο τελικός του League Cup! «Ήταν μια λαμπρή μέρα, πραγματικά νομίζω ότι ο τελικός ήταν σημείο κατατεθέν. Για ομάδες στη League One και τη League Two, αυτό είναι το δικό τους FA Cup και μια ευκαιρία να παίξουν στο Γουέμπλεϊ. Είχαμε 35.000 οπαδούς στο πλευρό μας», θυμάται ο τότε προπονητής της Κάρλαϊλ, Μικ Γουάντσγουρθ. Άλλος κόσμος…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου