«Από μικρό παιδί είδα πολύ λίγα όνειρα, ελάχιστα να πραγματοποιούνται. Μία ημιτελής και ανεπαρκής ζωή που η πληρότητα ακόμη και για εμένα, έναν κατεξοχήν λιτό άνθρωπο, αποτελούσε όνειρο. Κι αυτό ήταν ένα από τα πρώτα που φόρτωσα στο καράβι με τα όνειρά μου…»**
Βέβαια, όταν φτάσει κάποιος να χρειάζεται ένα ολόκληρο καράβι για να φορτώσει τα απραγματοποίητα όνειρά του, τότε μάλλον έχει αφήσει τη ζωή του να πάρει λάθος δρόμο. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, όμως, αξίζει να αγωνιστούμε προκειμένου ο αυριανός κόσμος να είναι γεμάτος με τα όνειρά μας.
Για αυτό σήμερα θα γράψω ένα δικό μου: οι κοινωνίες τού μέλλοντος πρέπει να ορίζονται από εκείνους που εντάσσονται και όχι από εκείνους που αποκλείονται. Να δούμε, όμως, πόσο εύκολο είναι γίνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα, σήμερα, στην Ελλάδα. Μία χώρα με γενικευμένο αίσθημα αντιδημιουργικότητας, φοβικών συνδρόμων και χωρίς ανεπτυγμένα αντιρατσιστικά αντανακλαστικά. Που εκκολάπτει, μεταξύ άλλων, μία κατηγορία ανθρώπων που -αυθαίρετα- αυτοανακηρύσσεται πατριωτική και «νομιμοποιείται» (αλήθεια από ποιον;) για να αποκλείει, να διαχωρίζει και να κατατάσσει.
Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις που ήρθαν στο μυαλό, για το θέμα που προέκυψε με τα αδέρφια Αντετοκούνμπο και το μήνυμα «Greek Freak Nation» που υπήρχε στη μπλούζα του Θανάση. Ενός πολύ ευγενικού και ανοιχτόμυαλου νεαρού, που είχα την τύχη να μιλήσω αρκετές φορές μαζί του πριν φύγει από την Ελλάδα. Η συνέχεια εκείνων των σκέψεων καλό είναι να μείνει στο συρτάρι και να μη δημοσιευτεί. Γιατί κάπου υπάρχει μία άτυπη αποδοχή από τον γράφοντα, τον εκάστοτε γράφοντα, όταν αντιπαραθέτει λογικά επιχειρήματα απέναντι σε ανοησίες. Στις κάθε λογής δημοσιευμένες ανοησίες, που όταν «κάνουν τη δουλειά τους» μπορούν να αποσυρθούν με τη δικαιολογία του «λάθους».
Κλείνοντας, διαβάστε μία σύντομη ιστορία: η μεγαλύτερη τύχη που μπορεί να έχει ένας νεαρός εργαζόμενος όταν καταπιάνεται με ένα επάγγελμα, είναι να βρει στον δρόμο του κάποιον με περισσότερες εμπειρίες για να τον βοηθήσει. Ο οποίος θα πετάξει από πάνω του το πέπλο τής δασκαλίστικης διάθεσης και θα προσπαθήσει να καθίσει ξανά στα θρανία. Δίπλα από τον «μαθητή» του. Τυχερός, λοιπόν, στο ξεκίνημά μου στον χώρο της δημοσιογραφίας, γνώρισα έναν τέτοιο άνθρωπο. Τα λόγια του λίγο πριν οι δρόμοι μας χωρίσουν επαγγελματικά, μερικά χρόνια αργότερα, είναι κοστούμι ραμμένο για εκείνους που μετέφρασαν το μήνυμα της μπλούζας του Αντετοκούνμπο, στο google translate: «Η βλακεία είναι ανίκητη. Και μην επιδιώξεις ποτέ να αντιπαρατεθείς με τους βλάκες, γιατί έχουν αντοχές κατσαρίδας σε πυρηνικό πόλεμο».
**Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο θείος Έρωτας μαστορεύει το φεγγάρι» (εκδ. Ισηγορία)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου