Μπορεί το όνομα του Φερντινάντο Βαλέτι να μην γράφτηκε ποτέ με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Μίλαν, ωστόσο ο Ιταλός ποδοσφαιριστής έχει τη δική του θέση στα βιβλία της ιστορίας. Από τα γήπεδα στα εργοστάσια και από εκεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της φασιστικής Ιταλίας τη δεκαετία του 40ʼ. Αυτό που τον έσωσε ήταν το ποδόσφαιρο!
Την ιστορία του Βαλέτι παρουσίασε πρόσφατα το spielmagazine μέσω της ιστοσελίδας του Guardian, που συμπεριέλαβε το συγκεκριμένο θέμα μέσα στην πρώτη πεντάδα προτεινόμενων ιστοριών. Ο Βαλέτι ήταν ποδοσφαιριστής της Βερόνα στις αρχές της δεκαετίας του 1940 στη δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας. Αγωνιζόταν στη θέση του αμυντικού χαφ και είχε αποκτήσει θέση βασικού αν και μόλις 17 ετών. Η ανάγκη ωστόσο τον έκανε να μετακομίσει στο Μιλάνο για να δουλέψει στο εργοστάσιο της αυτοκινητοβιομηχανίας της Άλφα Ρομέο προκειμένου να βγάλει το ψωμί του.
Παράλληλα με τη δουλειά του, ο Βαλέτι συνέχισε να παίζει ποδόσφαιρο στη Σερένιο, ομάδα της τρίτης κατηγορίας. Οι αξιόλογες εμφανίσεις του είχαν ως αποτέλεσμα να προσελκύσουν το ενδιαφέρον της Μίλαν, η οποία τον ένταξε στο δυναμικό της το καλοκαίρι του 1942. Η ατυχία ωστόσο του χτύπησε την πόρτα όταν οι συνεχείς τραυματισμοί δεν τον άφησαν να αποδείξει την αξία του και σαν να μην έφτανε αυτό δύο χρόνια αργότερα βρέθηκε κρατούμενος στα χέρια του φασιστικού καθεστώτος του Μουσολίνι.
Το 1944 ο Βαλέτι έπειτα από καταγγελίες συναδέλφων του συλλαμβάνεται στο σπίτι του ως υπεύθυνος για υποκίνηση απεργίας στο εργοστάσιο της Άλφα Ρομέο και από εκεί στέλνεται στις φυλακές του Σαν Βιτόριο και εν συνεχεία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν. Από εκεί μεταφέρεται στο Γκούσεν για να δουλέψει ως σκλάβος σε εργασίες κατασκευής υπόγειων τούνελ, όπου τελικά ένα απρόοπτο γεγονός έμελλε να του σώσει τη ζωή.
Κάποια στιγμή οι φύλακες ζήτησαν έναν από τους κρατούμενους που ήταν καλός στο ποδόσφαιρο να έρθει μαζί τους προκειμένου να συμπληρώσει ένα άτομο που τους έλλειπε για μία επικείμενη ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Ο Βαλέτι δεν έχασε την ευκαιρία και παρά την καταπόνησή του από τις κακουχίες κατάφερε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και τελικά να κερδίσει την εύνοια των φυλάκων που τον μετέφεραν στις κουζίνες του στρατοπέδου. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να του σώσει την ίδια του τη ζωή!
«Το ποδόσφαιρο του έσωσε τη ζωή», τονίζει η κόρη του Μανουέλα Βαλέτι. «Μοιάζει σαν ψέμα το γεγονός ότι σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, εκεί που πέθαιναν άνθρωποι, οι δυνάμεις των SS παίζανε ποδόσφαιρο, αλλά αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Παρά το γεγονός ότι ζύγιζε μόλις 39 κιλά εκείνος έπαιξε ποδόσφαιρο χωρίς παπούτσια. Αν δεν το είχε κάνει πιθανότατα να μην τα είχε καταφέρει. Έτσι τον έστειλαν να δουλεύει στις κουζίνες και εκεί μπόρεσε να βοηθήσει πολλούς συγκρατούμενους του παρέχοντάς τους κρυφά συμπληρωματικό φαγητό».
Ο Βαλέτι πέθανε το 2007, ωστόσο ποτέ δεν μίλησε γιʼ αυτές του της εμπειρίες. «Είχε ένα κουτί με όλα όσα είχε κρατήσει από το στρατόπεδο του Μαουτχάουζεν, το οποίο ωστόσο το έκρυβε καλά και το ανακάλυψα μόλις μετά τον θάνατό του», αναφέρει η κόρη του. Οι συγκρατούμενοί του, άλλωστε, γνώριζαν πως ο Βαλέτι ήταν το στήριγμά τους, ο άνθρωπος στον οποίο στηρίζονταν. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το γεγονός ότι ο Ιταλός ζωγράφος Άλντο Κάρπι, κρατούμενος στο ίδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε αρκετά σημεία στο ημερολόγιο που άφησε αναφέρει το όνομα του Βαλέτι σαν τον άνθρωπο που του έσωσε τη ζωή σε αρκετές περιπτώσεις…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου