Τα τελευταία 15 χρόνια η Νιούκαστλ έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου όσον αφορά τους οπαδούς της με Ειδικές Ανάγκες, αφήνοντας οριστικά στο παρελθόν τις εποχές όπου ουσιαστικά τους στρίμωχνε σε 12 θέσεις, δείχνοντας να αδιαφορεί για την ύπαρξη και την κατάστασή τους. Η Ένωση Ανάπηρων Οπαδών των Magpies γιόρτασε τα 15α της γενέθλια και έχει να υπερηφανεύεται για πολλά που έχει καταφέρει στο διάστημα αυτό.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 οι συνθήκες στο γήπεδο της Νιούκαστλ θύμιζαν… Mεσαίωνα. Τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες δεν μπορούσαν να βγάλουν εισιτήριο διαρκείας για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα και αν ήθελαν να παρακολουθήσουν έναν αγώνα από κοντά, έπρεπε να κάνουν ολόκληρο… σχέδιο, προκειμένου να προλάβουν μία από τις 12 θέσεις που υπήρχαν για τους γηπεδούχους και τους φιλοξενούμενους οπαδούς με αναπηρία.
Τα πράγματα άλλαξαν το 1998, όταν οι κυβερνητικοί έλεγχοι ανέδειξαν το πρόβλημα σε διάφορους συλλόγους, προειδοποιώντας τους για την αντιμετώπιση των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες και τονίζοντάς τους ότι πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους άλλους οπαδούς.
Ο Τέρι Μίντοους και ο Στιβ Γουίλκινσον, τρελαμένοι οπαδοί των Τουν, μαζί με τη Ρος Μίλερ και τον γιο της, Στίβεν, ο οποίος θα γινόταν Παραολυμπιονίκης στο μέλλον, ανέλαβαν να κάνουν πράξη τις προσταγές, να βοηθήσουν το σύλλογο και εν τέλει να αλλάξουν τις συνθήκες για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.
Στα τέλη Μαρτίου, η Ένωση Ανάπηρων Οπαδών της Νιούκαστλ γιόρτασε τα 15 χρόνια συνεχούς παρουσίας της. Η Ρος Μίλερ, που βρέθηκε στην εκδήλωση τόνισε: «Ποτέ δεν ξεκινήσαμε για να γίνουμε ένα μαχητικό γκρουπ. Απλά θέλαμε να έχουμε φωνή. Ο Τέρι και ο Στιβ ήταν ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη και στη δεκαετία του ’90 οι εγκαταστάσεις ήταν κακές. Ήταν σαν μια κυματοειδή μεταλλική καλύβα δίπλα από τους εκτός έδρας οπαδούς.
Υπήρχε χώρος για 12 αναπηρικά καροτσάκια και ήταν τόσο για τους γηπεδούχους, όσο και για τους φιλοξενούμενους οπαδούς, οπότε έπρεπε να πας πολύ νωρίς για να έχεις πιθανότητες να βρεις μια θέση. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτό έγινε πριν από 15 χρόνια. Τα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο πολύ και ο σύλλογος είναι σπουδαίος. Τώρα έχουμε περίπου 100 μέλη, με οργανισμούς και ιδρύματα να φέρνουν κόσμο στα παιχνίδια».
Ο Τέρι Μίντοους, 64 ετών, πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. «Ήταν πριν από 15 χρόνια όταν ο σύλλογος ξεκίνησε να αναγνωρίζει πλήρως τις ανάγκες των οπαδών με Ειδικές Ανάγκες στην έδρα του και από τότε έχουν γίνει πολλά βήματα», είπε.
Ο Στιβ Σόρεϊ, υπεύθυνος ασφαλείας της Νιούκαστλ τόνισε: «Πάντα ακούμε τα όσα η Ένωση Ανάπηρων Οπαδών έχει να πει και δουλεύουμε μαζί τους ώστε να δούμε το πως τα πράγματα μπορούν ξανά να βελτιωθούν. Προχωράμε σε διενέργεια ελέγχου πρόσβασης, προκειμένου να δούμε που μπορεί αυτή να βελτιωθεί». Οι «Καρακάξες» καθυστέρησαν, ωστόσο δείχνουν να καταλαβαίνουν πλέον πλήρως ότι η ισότητα ανάμεσα στους οπαδούς τους αποτελεί προτεραιότητα!
Πλέον, για τους οπαδούς με Ειδικές Ανάγκες υπάρχουν 200 θέσεις στις κερκίδες, δίπλα στους υπόλοιπους. Όλοι, άλλωστε, πηγαίνουν στο γήπεδο για τον ίδιο λόγο και το ποδόσφαιρο οφείλει να μην κάνει διαχωρισμούς. Η Νιούκαστλ έχει επίσης ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τους τυφλούς οπαδούς, οι οποίοι μπορούν να ακούσουν περιγραφή του αγώνα από ειδικό χώρο.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 οι συνθήκες στο γήπεδο της Νιούκαστλ θύμιζαν… Mεσαίωνα. Τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες δεν μπορούσαν να βγάλουν εισιτήριο διαρκείας για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα και αν ήθελαν να παρακολουθήσουν έναν αγώνα από κοντά, έπρεπε να κάνουν ολόκληρο… σχέδιο, προκειμένου να προλάβουν μία από τις 12 θέσεις που υπήρχαν για τους γηπεδούχους και τους φιλοξενούμενους οπαδούς με αναπηρία.
Τα πράγματα άλλαξαν το 1998, όταν οι κυβερνητικοί έλεγχοι ανέδειξαν το πρόβλημα σε διάφορους συλλόγους, προειδοποιώντας τους για την αντιμετώπιση των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες και τονίζοντάς τους ότι πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους άλλους οπαδούς.
Ο Τέρι Μίντοους και ο Στιβ Γουίλκινσον, τρελαμένοι οπαδοί των Τουν, μαζί με τη Ρος Μίλερ και τον γιο της, Στίβεν, ο οποίος θα γινόταν Παραολυμπιονίκης στο μέλλον, ανέλαβαν να κάνουν πράξη τις προσταγές, να βοηθήσουν το σύλλογο και εν τέλει να αλλάξουν τις συνθήκες για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.
Στα τέλη Μαρτίου, η Ένωση Ανάπηρων Οπαδών της Νιούκαστλ γιόρτασε τα 15 χρόνια συνεχούς παρουσίας της. Η Ρος Μίλερ, που βρέθηκε στην εκδήλωση τόνισε: «Ποτέ δεν ξεκινήσαμε για να γίνουμε ένα μαχητικό γκρουπ. Απλά θέλαμε να έχουμε φωνή. Ο Τέρι και ο Στιβ ήταν ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη και στη δεκαετία του ’90 οι εγκαταστάσεις ήταν κακές. Ήταν σαν μια κυματοειδή μεταλλική καλύβα δίπλα από τους εκτός έδρας οπαδούς.
Υπήρχε χώρος για 12 αναπηρικά καροτσάκια και ήταν τόσο για τους γηπεδούχους, όσο και για τους φιλοξενούμενους οπαδούς, οπότε έπρεπε να πας πολύ νωρίς για να έχεις πιθανότητες να βρεις μια θέση. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτό έγινε πριν από 15 χρόνια. Τα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο πολύ και ο σύλλογος είναι σπουδαίος. Τώρα έχουμε περίπου 100 μέλη, με οργανισμούς και ιδρύματα να φέρνουν κόσμο στα παιχνίδια».
Ο Τέρι Μίντοους, 64 ετών, πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. «Ήταν πριν από 15 χρόνια όταν ο σύλλογος ξεκίνησε να αναγνωρίζει πλήρως τις ανάγκες των οπαδών με Ειδικές Ανάγκες στην έδρα του και από τότε έχουν γίνει πολλά βήματα», είπε.
Ο Στιβ Σόρεϊ, υπεύθυνος ασφαλείας της Νιούκαστλ τόνισε: «Πάντα ακούμε τα όσα η Ένωση Ανάπηρων Οπαδών έχει να πει και δουλεύουμε μαζί τους ώστε να δούμε το πως τα πράγματα μπορούν ξανά να βελτιωθούν. Προχωράμε σε διενέργεια ελέγχου πρόσβασης, προκειμένου να δούμε που μπορεί αυτή να βελτιωθεί». Οι «Καρακάξες» καθυστέρησαν, ωστόσο δείχνουν να καταλαβαίνουν πλέον πλήρως ότι η ισότητα ανάμεσα στους οπαδούς τους αποτελεί προτεραιότητα!
Πλέον, για τους οπαδούς με Ειδικές Ανάγκες υπάρχουν 200 θέσεις στις κερκίδες, δίπλα στους υπόλοιπους. Όλοι, άλλωστε, πηγαίνουν στο γήπεδο για τον ίδιο λόγο και το ποδόσφαιρο οφείλει να μην κάνει διαχωρισμούς. Η Νιούκαστλ έχει επίσης ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τους τυφλούς οπαδούς, οι οποίοι μπορούν να ακούσουν περιγραφή του αγώνα από ειδικό χώρο.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου