Στην νοτιανατολική Τουρκία, στα σύνορα με το Ιράκ και το Ιράν, μία μικρή γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα ξεπερνά τις διακρίσεις και με περηφάνια ετοιμάζεται να ανέβει στη μεγάλη κατηγορία, χρησιμοποιώντας το ποδόσφαιρο για να ξεπεράσει εθνικές και πολιτιστικές διαφορές και να βοηθήσει τα κορίτσια της κατεστραμμένης οικονομικά περιοχής να πάνε στο Πανεπιστήμιο…
Με πληθυσμό περίπου 70.000 κάτοικους, η περιοχή Χακάρι βρίσκεται στα βάθη της Τουρκίας, στο νοτιοανατολικό κομμάτι, έχοντας από την μία πλευρά το Ιράν και από την άλλη το Ιράκ. Βρίσκεται στα εδάφη όποι οι Κούρδοι διεκδικούν την αυτονομία τους. Στην ευρύτερη περιοχή και όχι τόσο στην ομώνυμη πόλη, τα τελευταία 30 χρόνια έχουν γίνει αρκετές μάχες ανάμεσα σε μέλη του κουρδικού ΠΚΚ και του τουρκικού στρατού.
Οι εχθροπραξίες έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην οικονομία. Η ανεργία ξεπερνά το 40%, οι επενδύσεις είναι ελάχιστες και τα συνολικά έσοδα της περιοχής είναι περίπου 4 φορές χαμηλότερα από ότι στη δυτική πλευρά της χώρας. Το Χακάρι άλλωστε αποτελεί προπύργιο του κόμματος BDP, το οποίο αποτελεί ουσιαστικά την πολιτική έκφραση του ΠΚΚ. Στις τελευταίες εκλογές δεν εκλέχθηκε κανείς αντιπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος, γεγονός που φυσικά είχε τις επιδράσεις του. Την ιστορία των κοριτσιών παρουσιάζει το περιοδικό Time.
Η ομάδα του Χακάρι, με όνομα αρχικά Γκούκου και στη συνέχεια Πάουερ, ιδρύθηκε το 2008 παίζοντας σε τοπικό επίπεδο. Από τότε, ακολουθεί συνεχώς ανοδική πορεία και την περασμένη χρονιά έγινε η μοναδική ομάδα στη χώρα, είτε ανδρών είτε γυναικών, που δεν δέχθηκε κανέναν γκολ! Μέλη της έχουν κληθεί στις μικρές εθνικές της Τουρκίας. Προφανώς, τα έσοδα είναι περιορισμένα και οι παίκτριες δεν πληρώνονται.
«Δεν έχουμε τις ευκαιρίες που έχουν οι άλλες ομάδες. Η ομοσπονδία καλύπτει τα οδοιπορικά, αλλά μέχρι εκεί! «Έχουν υπάρξει σεζόν που έπρεπε να πορευτούμε με μόνο μία φανέλα ανά παίκτρια για ολόκληρη τη χρονιά», τονίζει η Σεμίλ Τιμούρ, αρχηγός και εκ των ιδρυτικών μελών της ομάδας. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν υπάρχει το κίνητρο του κέρδους, οι παίκτριες έχουν στρέψει την προσοχή τους αλλού. Χαίρονται το ποδόσφαιρο και παράλληλα προωθούν την ισότητα και την παιδεία.
«Δε παίρνουμε μισθό, αλλά αυτό που είναι περισσότερο σημαντικό για εμάς είναι να στείλουμε κάποια κορίτσια στο Πανεπιστήμιο», υποστηρίζει η Τιμούρ, προσθέτοντας ότι για κάποια κορίτσια η επιτυχία στον αγωνιστικό χώρο μεταφράζεται ως υποτροφία για ανώτερο ίδρυμα. Πλέον, η υποτροφία αποτελεί και την μεγάλη προσδοκία των γονιών τους. Προφανώς, η πολιτική δεν μπορεί να μείνει εκτός, παρότι οι ίδιες δεν την επιδιώκουν. Την βιώνουν, άλλωστε, στην καθημερινότητά τους. Όλες οι παίκτριες έχουν κάποια προσωπική ιστορία να διηγηθούν ή κάποιον συγγενή που πήγε στα βουνά για να πολεμήσει. Ο αδερφός του προπονητή σκοτώθηκε σε μάχη με τον τουρκικό στρατό, ενώ ο ίδιος, από το σημείο που βρίσκεται το γήπεδο είχε οπτική στο βουνό και μπορούσε να δει στον ορίζοντα τους αντάρτες να ανταλλάζουν πυρά με τους στρατιώτες.
Η Τιμούρ αναγκάστηκε να αφήσει το χωριό της σε ηλικία 5 ετών μετά από επιχείρηση του στρατού. Στην εκτός έδρας αναμέτρηση με την Γκαζιάντεπ, οι Κούρδοι που είχαν πάει να παρακολουθήσουν την Πάουερ συγκρούστηκαν με τους Τούρκους στις κερκίδες, οι οποίοι φώναζαν προσβλητικά συνθήματα. Οι κοπέλες μέσα στον αγωνιστικό χώρο ξέσπασαν σε δάκρυα…
Η ίδια, ωστόσο, είναι ξεκάθαρη: «Είμαστε επικεντρωμένοι στον αθλητισμό όχι στην πολιτική. Δεν αρνούμαστε ότι είμαστε Κούρδοι. Αλλά όταν παίζουμε, δεν λέμε ποτέ “είμαστε Κούρδοι, ή είμαστε Τούρκοι”». Οι προσπάθειές τους παίρνουν μεγαλύτερη αξία αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι και πριν περίπου 10 χρόνια, το γυναικείο ποδόσφαιρο θεωρούταν για αρκετούς στην Τουρκία ντροπή ενώ και αρκετές γυναίκες αναγκάζονταν σε υποχρεωτικούς γάμους. Οι κοπέλες, όμως, βρήκαν διέξοδο μέσα από την προσπάθειά τους.
Παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στο κουρδικό ζήτημα και ζητούν πολιτική λύση, αφού έχουν χορτάσει από υποσχέσεις. Από την άλλη, όμως, είναι έτοιμη για άνοδο στην πρώτη κατηγορία! Ονειρεύονται παιχνίδι με τις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας, ταξίδια στις μεγάλες πόλεις προκειμένου να δείξουν ότι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με τους αντίπαλούς τους. Και φυσικά να προσελκύσουν χορηγούς έτσι ώστε περισσότερα κορίτσια να βρουν διέξοδο για το Πανεπιστήμιο….
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου