Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει τους ποδοσφαιριστές να μην παίρνουν θέση για ζητήματα που αφορούν το κοινωνικό σύνολο. Είτε επειδή δεν μπορούν, είτε επειδή δεν θέλουν να εκφέρουν άποψη. Ο Γιώργος Μπαντής του Αστέρα Τρίπολης έσπασε το συγκεκριμένο ταμπού, μιλώντας για τη μάχη των κατοίκων της Ιερισσού Χαλκιδικής και τον δίκαιο αγώνα τους απέναντι στην μεταλλευτική εταιρεία που εισέβαλε στα εδάφη τους, καθώς και ενάντια στην αστυνομική καταστολή.
Ήταν από τις συνεντεύξεις που σε εξιτάρουν, που σε κάνουν να χαίρεσαι όταν τις απομαγνητοφωνείς. Ο Μπαντής είναι ένας ποδοσφαιριστής με μεστό λόγο. Δεν φοβάται να μιλήσει για ένα θέμα που «καίει» και για το οποίο έχουν ασκηθεί αρκετές πιέσεις, προκειμένου να μείνει στην αφάνεια. Οι πολίτες που αντιτίθενται στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές δίνουν καθημερινά τη μάχη τους, με την αστυνομική καταστολή να έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια.
Παρόλα αυτά, δείχνουν διατεθειμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι τέλους. Και στον αγώνα αυτό δεν χωρούν απώλειες και φόβοι «τσαλακώματος» της εικόνας. Ο Μπαντής ξεκαθαρίζει ότι είναι χρέος των ποδοσφαιριστών, από τη στιγμή που ο λόγος τους μπορεί να ακουστεί, η ξεκάθαρη θέση σε τέτοια ζητήματα. Παράλληλα, αναλύει τα δεδομένα για την Ιερισσό.
Ποια είναι η δική σου άποψη για τα όσα γίνονται στην Ιερισσό;
«Είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο θέμα αυτό που συμβαίνει στην Ιερισσό. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στην περιοχή επικρατούν δύο όψεις του νομίσματος. Η μία είναι ότι το βουνό μας είναι κατεχόμενο από την ελληνική αστυνομία, χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς για ποιο λόγο. Φυλάσσουν στην ουσία μια ξένη παράνομη εταιρεία. Η άλλη όψη είναι ότι, αντίθετα, μέσα στην Ιερισσό υπάρχει μια ελευθερία, μια απίστευτη αλληλεγγύη και μια ενότητα όλου του κόσμου για το κοινό καλό, το οποίο δεν είναι άλλο από την αποφυγή αυτής της ανοιχτής εξόρυξης. Μας έχει ενώσει όλους αυτό το πρόβλημα, είτε κατοικούν στην Αμερική είτε στην Αυστραλία, είτε στο χωριό».
Θεωρείς ότι οι κάτοικοι στο τέλος θα νικήσουν;
«Η αντίσταση αυτή είναι ο μόνος δρόμος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν γίνεται να μας επιβάλουν με το έτσι θέλω κάποιοι αυτό το εξωπραγματικό, να έρθει κάποιος να ξεριζώσει το βουνό μας, να καταστρέψει τη θάλασσά μας, να μολύνει τον αέρα μας και εμείς να σκύψουμε το κεφάλι και να πούμε προχωρήστε, δεν γίνεται αυτό. Το μόνο όπλο είναι η αλληλεγγύη που εισπράττουμε από όλη την Ελλάδα και ο κοινός αγώνας που κάνουμε ενάντια του εισβολέα. Το 95% είναι ένας ξένος εισβολέας και το 5% ένας ιδιώτης επιχειρηματίας.
Εμείς όλα τα χρόνια συμβιώναμε με ένα εργοστάσιο, το οποίο απασχολεί 400 άτομα εδώ και χρόνια. Η μόλυνση που δημιούργησε είναι ελάχιστη μπροστά σε αυτό που θέλουν να κάνουν. Το φωνάζουμε και λέμε συνεχώς, δεν είμαστε κατά των εργαζόμενων. Τώρα θέλουν να κάνουν μια ανοιχτή εξόρυξη χρυσού. Για να καταλάβει καλύτερα αυτός που είναι απομακρυσμένος, θέλουν να βγάλουν όλο το κοίτασμα σε 8 χρόνια. Η αναλογία είναι 1/25. Δηλαδή το κοίτασμα που θα έβγαζαν κανονικά σε 25 χρόνια, θέλουν να το βγάλουν σε ένα. Ουσιαστικά, αυτά που θα βγάζαμε σε 200 χρόνια, θέλουν να το βγάλουν σε οκτώ. Σαν να σου λένε έρχομαι, περνάω από πάνω σου, διαλύω ό,τι έχεις και εξαφανίζομαι».
Αποτελεί χρέος των ποδοσφαιριστών να μιλούν για τόσο σημαντικά ζητήματα που αφορούν όλη την κοινωνία;
«Προσωπικά εγώ το θεωρώ πολύ σημαντικό. Δεν γίνεται να είσαι αμέτοχος στην κοινωνία, σε όλα τα ζητήματα. Επειδή οι ποδοσφαιριστές όλα αυτά τα χρόνια είναι προνομιούχοι, δεν σημαίνει ότι είναι και αμέτοχοι σε ό,τι γίνεται γύρω τους. Θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον δεν είναι έτσι όλοι. Και αυτοί σκέφτονται, έχουν προβλήματα και δεν χρειάζεται να τους χτυπήσει το πρόβλημα την πόρτα για να το καταλάβουν. Το ποδόσφαιρο σου δίνει το βήμα για να μπορέσεις να μιλήσεις. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για τέτοια ζητήματα, είτε όσον αφορά ένα εργοστάσιο στη Χαλκιδική, είτε για τη ΒΙΟΜΕ, για οτιδήποτε. Πρέπει να κοιτάμε τα πάντα».
Πριν τον τελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό οι Νοτιοαμερικανοί της ομάδας σήκωσαν κασκόλ που έγραφε «SOS Χαλκιδική»…
«Εκείνοι ξέρουν καλύτερα, έχουν βιώσει περισσότερο από τον καθένα μας τι σημαίνει εξόρυξη Χρυσού στη Λατινική Αμερική και με του που τους είπα για την περιοχή αμέσως ευαισθητοποιήθηκαν και αυτό είναι προς τιμήν τους».
Μετά το τέλος του αγώνα με τον Ατρόμητο, χειροκρότησες τους αντίπαλους οπαδούς, δείχνοντας ένα πανό που είχαν σηκώσει για αλληλεγγύη στις μαζικές διαδηλώσεις Τουρκία…
«Με τους οπαδούς του Ατρόμητου υπήρξε και στο παρελθόν μια ένδειξη αλληλεγγύης, είχαν κρεμάσει ένα πανό για την Ιερισσό σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος και μετά το μεταξύ μας ματς είχα μιλήσει δημόσια και τους είχα ευχαριστήσει, ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω. Και μετά τον αγώνα των πλέι οφ είδα το πανό και ήθελα να τους επιβραβεύσω χειροκροτώντας τους και δείχνοντας το πανό. Το ότι είσαι οπαδός δεν σημαίνει ότι τρως κουτόχορτο. Είσαι και εσύ μέλος της κοινωνίας και πρέπει να έχεις συμμετοχή».
Το γήπεδο μπορεί να αποτελέσει πεδίο έκφρασης τέτοιων μηνυμάτων;
«Ανέκαθεν το γήπεδο ήταν έτσι. Όπου μαζεύεται πολύς κόσμος μπορείς να προβάλλεις μηνύματα, τα οποία δεν προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Σαν ένα σύνθημα που που είχα δει, ότι με όλα αυτά που γίνονται θα στα στερήσουν όλα, τις συντάξεις, τους μισθούς εκτός από ένα πράγμα. Την τηλεόραση. Και υπάρχει λόγος, ότι προβάλει αυτά που θέλουν. Το γήπεδο είναι ένα μέρος που μπορείς να ακουστείς και να στείλεις το δικό σου μήνυμα, το βλέπουμε συχνά στις κερκίδες».
Κλείνοντας, θέλησε να στείλει ένα μήνυμα για τους φυλακισμένους: «Να απελευθερωθούν άμεσα οι δύο προφυλακισμένοι από την Ιερισσό που κρατούνται άδικα».
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου