Τους βλέπουμε καθημερινά να διασχίζουν τους δρόμους της πόλης ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών σπρώχνοντας με όλη τους τη δύναμη καροτσάκια από σούπερ μάρκετ γεμάτα κάθε λογής μεταλλικά αντικείμενα ή οδηγώντας «καθισμένα» από το βάρος έτοιμα να διαλυθούν τρίκυκλα.
Δεν είναι παρά μερικοί μονάχα από τους συνολικά 100.000 χιλιάδες παράνομους συλλέκτες σκραπ μετάλλων που δραστηριοποιούνται στην Αθήνα και στα περί αυτής προάστια.
Οι άνθρωποι αυτοί, κυρίως μετανάστες από το Πακιστάν και την Αφρική ή αθίγγανοι, αποτελούν τον τελευταίο «τροχό» μιας μηχανής παράνομου πλουτισμού που τους επιτρέπει απλά να φυτοζωούν τη στιγμή που κάποιοι άλλοι ελάχιστοι πλουτίζουν νομίμως ή παράνομα. Ο λόγος για τους «μαντράδες» που αγοράζουν για ψίχουλα τα 80 με 100 κιλά άχρηστων μετάλλων που συλλέγει κατά μέσο όρο καθημερινά ένας «σκραπατζής».
Ο κύκλος της εκμετάλλευσης όμως δεν τελειώνει εδώ, στους άμοιρους συλλέκτες που κάνουν τη βρώμικη δουλειά και τους μικρούς μαντράδες που κλέβουν τους πρώτους στο ζύγι: και αυτό διότι οι τελευταίοι αναλαμβάνουν κατόπιν να μεταπωλήσουν το υλικό σε μεγαλύτερους μαντράδες, οι οποίοι τους κλέβουν και αυτοί με τη σειρά τους για να μεταπωλήσουν τα παλιοσίδερα στη βαριά βιομηχανία (Χαλυβουργική) και σε άλλα κυκλώματα που κλέβουν τους πάντες.
Πρόκειται για έναν απίστευτο φαύλο κύκλο «κλεψιάς» με τζίρο πολλών εκατομμυρίων ετησίως, με μόνο ευνοημένο το μεγάλο κεφάλαιο και με θύματα τις ορδές των «φτωχοδιάβολων» αλλά και την ίδια τη ζωή στην πόλη, καθώς οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην ανθρώπινη υγεία από τη διαδικασία επεξεργασίας των μετάλλων στις μάντρες είναι ανυπολόγιστη: τα τοξικά αέρια που παράγονται από την καύση χιλιομέτρων καλωδίων, προκειμένου να εξαχθεί ο καθαρός χαλκός που πρόκειται να μεταπωληθεί, συνιστούν παράγοντα υψηλής επικινδυνότητας για την υγεία τόσο των εμπλεκόμενων όσο και των πολιτών που ζουν κοντά σε τέτοιες αυτοσχέδιες «μονάδες».
Και όλα αυτά στο όνομα της αθώας «ανακύκλωσης» η οποία ωστόσο, με τον τρόπο που διεξάγεται, καταπατά κάθε σχετικό κανονισμό της Ε.Ε. περί ορθής συλλογής, διαχείρισης και επεξεργασίας άχρηστων μετάλλων.
Σχετικά με το θέμα, μπορεί κανείς να αναζητήσει και να παρακολουθήσει το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ» του Χρήστου Καρακέπελη (2011), όπου καταγράφεται για πρώτη φορά η αθέατη ωμή πραγματικότητα της παράνομης ανακύκλωσης.
Πρόκειται για την κατάθεση μιας εφτάχρονης έρευνας που, παρά την χρονική απόσταση, σήμερα αποδεικνύεται επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Η ταινία, που έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι και στη συνέχεια ταξίδεψε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, κέρδισε το Βραβείο του Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στην Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για το 2012.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου