Θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στα κύρια αινίγματα της κβαντικής θεωρίας (ΚΑΚΘ) που θέτει ο μαθηματικός και φυσικός Collin Bruce (Κόλιν Μρους) στο έργο του Πολλοί κόσμοι της κβαντικής θεωρίας.
ΚΑΚΘ 1
Απόκοσμοι κβαντικοί δεσμοί μοιάζουν να συνεπάγονται είτε ότι υπάρχουν σήματα ταχύτερα από το φως είτε ότι τοπικά γεγονότα δεν εξελίσσονται αμέσως με μονοσήμαντο τρόπο, σε κάθε άκρο του δεσμού.
ΚΑΚΘ 2
Απόκοσμοι κβαντικοί δεσμοί μοιάζουν να συνεπάγονται είτε ότι υπάρχουν υπερφωτεινά σήματα είτε ότι τα κβαντικά γεγονότα είναι αληθινά τυχαία.
Απάντηση: Παρατηρούμε ότι το ΚΑΚΘ 1 και το ΚΑΚΘ 2 είναι ερωτήματα συσχετιστικά μεταξύ τους. Έτσι η απάντηση είναι μία: αν αποδεχθούμε και κατανοήσουμε το γεγονός της ύπαρξης του πραγματικού δεύτερου κόσμου, του κβαντικού κόσμου, τότε ο γρίφος λύνεται. Ο εν λόγω κόσμος είναι ένα υπερ-νοήμον σύμπαν που πληροφορεί με συμβατική νόηση το οικείο μας τρισδιάστατο σύμπαν. Τούτο σημαίνει πως το συγκεκριμένο δίλημμα τόσο του ΚΑΚΘ 1 όσο και του ΚΑΚΘ 2 αποτελεί τη συνέπεια της εμπλοκής της συνείδησης του παρατηρητή-επιστήμονα.
Η εκκρεμότητα του «είτε/είτε» είναι ψυχολογικής τάξης και όχι λογικής (όπου κανονικά ανήκει). Διηγείται ακριβώς τη μεσοβέζικη συνείδηση του παρατηρητή ανάμεσα στο «εγώ» του – που κατοικεί στο μακροσκοπικό σύμπαν – και στον «εαυτό», που εκπέμπει σήματα από το κβαντικό σύμπαν. Κοντολογίς, το δίλημμα προκύπτει από την ψευδαίσθηση της ατομικής, υλικής συνείδησης του παρατηρητή. Η υπέρβαση του διλήμματος μπορεί να επιτευχθεί με την (ενεργειακή) κοινωνική/κοσμική συνείδηση του επιστήμονα παρατηρητή.
ΚΑΚΘ 3
Γιατί το σύμπαν μοιάζει να αναλώνει μια τόσο μεγάλη ποσότητα προσπάθειας εξερευνώντας πιθανές εκβάσεις γεγονότων, πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν, αλλά τελικά δεν συνέβησαν;
ΚΑΚΘ 4
Γιατί η πραγματικότητα μοιάζει να είναι ο κόσμος σε μια και μοναδική υλική δομή, όταν τα κύματα- οδηγοί θα έπρεπε να υφαίνουν μια ακόμη πιο μπερδεμένη πολλαπλότητα δομών;
Απάντηση: Και αυτά τα δύο ερωτήματα συνάπτονται συσχετιστικά μεταξύ τους. Η απάντηση λοιπόν και στα δύο ερωτήματα είναι η εξής: η προθεσιακότητα που (πρέπει να) διακρίνει την υπερπληροφορία η οποία διέπει ένα υπερνοήμον σύμπαν. Ο απλός νοήμων παρατηρητής του οικείου ορατού σύμπαντος, διαθέτει απλή προθετικότητα και όχι προθεσιακότητα. Αλλά η απλή προθετικότητα δεν μπορεί να κατανοήσει την προθεσιακότητα του σύμπαντος: απέραντη α-νόητη πληροφορία, για ελαχιστότατες μονάδες νοήματος.
Να γιατί η (ορατή) πραγματικότητα φαίνεται να χρειάζεται τόσο μεγάλη ποσότητα προσπάθειας, ώστε να προσλάβει μια ειδική δομή και όχι μια μπερδεμένη πολλαπλότητα δομών, μολονότι η αλήθεια είναι ότι η πραγματική πραγματικότητα δεν τη χρειάζεται.
Το κλειδί λοιπόν για την απάντηση στα τέσσερα κύρια αινίγματα της κβαντικής θεωρίας, είναι η θεωρία της πληροφορίας, από την οποία εκταμιεύεται η ψηφιακή φιλοσοφία που αντιλαμβάνεται το ορατό σύμπαν ως σύμπαν-υπολογιστή. Δηλαδή ένα ολιστικό σύμπαν τριών κόσμων. Αλλά για αυτούς του κόσμους θα μιλήσουμε περισσότερο σε επόμενα σημειώματα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου