Τα ταξίδι ενός ποδοσφαιριστή προς το όνειρο δεν είναι πάντα εύκολο. Πολλές φορές περνάει στιγμές παρόμοιες με των υπόλοιπων μεταναστών που αναζητούν διέξοδο σε μία ξένη χώρα. Και παρότι στο τέλος ενδέχεται να μην βρει ποτέ τις συνθήκες που ονειρευόταν, καταφέρνει να πραγματοποιήσει κάποια από τα όνειρά του. Όπως, για παράδειγμα, να παίξει μπάλα στο Ολντ Τράφορντ…
Ο Σέρχιο Τόρες βρίσκεται εδώ και δέκα χρόνια στην Αγγλία και στα 32 του έχει μια χαρά στην Κρόουλι και την League One. Κυρίως όταν θυμάται τον τρόπο που ήρθε από την Αργεντινή με μόλις 180 λίρες στην τσέπη και χωρίς καμία ομάδα να τον έχει ζητήσει. «Αυτός ο ατζέντης από το Καμερούν, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι το όνομα του ήταν Ρόλαντ, με μάζεψε από το αεροδρόμιο και με πήγε σε ένα από τα σπίτια του στο νότιο Λονδίνο», τόνισε ο μέσος της Κρόουλι στο BBC, το οποίο και παρουσιάζει την ιστορία του, φέρνοντας στη μνήμη του της πρώτες μέρες της καριέρας του στο Νησί. Σε ηλικία 22 ετών και ενώ έπαιζε ποδόσφαιρο στην τέταρτη κατηγορία της Αργεντινής, δουλεύοντας στο οικογενειακό εργοστάσιο τούβλων, του υποσχέθηκαν μια λαμπρή ποδοσφαιρική καριέρα στην Ευρώπη.
«Ήμουν τόσο κουρασμένος που πήγα για ύπνο και μετά από μία ώρα κάποιος με ξύπνησε και είπε: “Φύγε, κοιμάμαι κι εγώ εδώ!”. Απλά κοίταξα έξω από το παράθυρο και σκέφτηκα: “Ποιος μου είπε να έρθω εδώ;”. Πίσω στη χώρα μου είχα οικογένεια, δουλειά, το δικό μου κρεβάτι. Τώρα μοιράζομαι ένα κρεβάτι με έναν εντελώς ξένο, 15000 χιλιόμετρα από το σπίτι μου. Δεν ξέρω τη γλώσσα. Οι πρώτοι δύο μήνες ήταν πολύ δύσκολοι. Δεν κοιμήθηκα καθόλου την πρώτη νύχτα. Απλά κοιτούσα το ταβάνι, προσπαθώντας να μην κουνηθώ».
Δέκα χρόνια μετά από εκείνη τη μέρα, ο Τόρες μπορεί να μην αποτελεί ένα μεγάλο όνομα της Πρέμιερ Λιγκ, ωστόσο μετράει 226 συμμετοχές στις χαμηλότερες επαγγελματικές κατηγορίες με την Γουίκομπ, την Πιτέρμπορο, την Λίνκολν και την Κρόουλι, όπως επίσης και έναν ημιτελικό Λιγκ Καπ και μια εμφάνιση στο Ολντ Τράφορντ απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Ωστόσο, το δρομολόγιο δεν ήταν εύκολο…
Η Μπράιτον που αποτέλεσε την πρώτη ομάδα στην οποία δοκιμάστηκε τον απέρριψε. Έκανε δύο γρήγορα περάσματα από τις «μικρούλες» Μόλεσεϊ και Μπάσινγκστοουκ, ενώ δούλεψε και σε αποθήκες. Την περίοδο που ήταν στην Πιτέρμπορο, έδωσε τη δική του μάχη με την κατάθλιψη.
«Ήξερα ότι πίσω στην Αργεντινή, όταν ήμουν 21-22, ότι αν δεν παίζεις στην μεάλη κατηγορία είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσεις. Δούλευα στο εργοστάσιο του πατέρα μου, αλλά έλεγα πως δεν θέλω να το κάνω για όλη μου τη ζωή. Ήταν πολύ δύσκολα. Το καλοκαίρι είχε 40 βαθμούς και είχες αυτούς τους τεράστιους φούρνους που έψηναν τα τούβλα… Οπότε μάζεψα χρήματα και πλήρωσα τα εισιτήρια για την Αγγλία.
Στην Αργεντινή πιστεύαμε ότι οι Άγγλοι μας μισούν. Η πλειοψηφία των ανθρώπων στην Αργεντινή δεν συμπαθούν τους Άγγλους λόγω των Φόλκλαντς. Όλοι με ρωτούσαν γιατί δεν πάω στην Ιταλία ή την Ισπανία. Το ίδιο ρωτούσα κι εγώ τον ατζέντη μου, που έλεγε ότι το αγγλικό στιλ μου ταιριάζει περισσότερο. Μετά, είπα στους φίλους και την οικογένειά μου πόσο λάθος κάναμε για τους ανθρώπους από την Αγγλία».
Στην αρχή είχε προβλήματα στην προσαρμογή του στο αγγλικό στιλ παιχνιδιού. Στην Μπάσινγκστοουκ, μια ομάδα εκτός επαγγελματικών κατηγοριών, γνώρισε τη λατρεία του κόσμου μαζί με τον συμπατριώτη του Κρίστιαν Λέβις, ο οποίος είχε περάσει μια ανάλογη περιπέτεια. Ο κόσμος τους λάτρεψε και ένας οπαδός τους φιλοξένησε στο σπίτι του για κάποιους μήνες!
Ήρθε η μεταγραφή στη Γουίκομπ, όπου επίσης τα πράγματα πήγαν καλά και στη συνέχεια τον απέκτησε η Πιτέρμπορο. Εκεί, το βάρος των 150.000 λιρών που ξοδεύτηκαν για την απόκτησή του και το γεγονός ότι δεν έπαιζε, τον οδήγησαν στην κατάθλιψη. Είδε ψυχολόγο, ο οποίος τον βοήθησε πολύ, πέρασε από τη Λίνκολν και κατέληξε στην Κρόουλι.
Με τους μικρούς «Κόκκινους Διαβόλους», έπαιξε απέναντι στους μεγάλους στο Ολντ Τράφορντ! Τον Φεβρουάριο του 2011 η ομάδα του έπαιξε κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Θέατρο των Ονείρων» και έχασε με 1-0.
«Ονειρευόμουν να παίξω εκεί μια μέρα, αλλά ήταν τότε που υπέγραφα για την Μπάσινγκστοουκ. Όταν τελικά τα κατάφερα, θυμήθηκα τις μέρες που δούλευα στα τούβλα. Τότε το ταξίδι μου τελείωσε πραγματικά…»
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου