Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου του έτους 1913, ακριβώς 100 χρόνια πριν, στο Γκλένμπακ, ένα μικρό χωριό της Σκωτίας, γύρω στα 65 χιλιόμετρα νότια της Γλασκώβης, γεννήθηκε ο άνθρωπος ο οποίος έμελλε να αλλάξει τον ρου μιας εκ των ιστορικότερων ομάδων της Αγγλίας. Ήταν η μέρα που ήρθε στον κόσμο ο –κατά γενική ομολογία – αναμορφωτής της Λίβερπουλ, Μπίλ Σάνκλι.
Τα κατορθώματα του ευρέως γνωστά. Οι επιτυχίες του οδήγησαν τους οπαδούς των κόκκινων στο να τον αποθεώσουν και να δημιουργήσουν ένα ξεχωριστό κομμάτι στην καρδιά τους αποκλειστικά για αυτόν. Θρύλοι του Αγγλικού ποδοσφαίρου υποκλίθηκαν κατά καιρούς στο ταλέντο και την προσωπικότητα του.
Και πως να μην υποκλιθούν;
Ανέλαβε το τιμόνι της Λίβερπουλ το 1959, με την ομάδα να βρίσκεται στην δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας και αφού την ανέβασε ξανά στην πρώτη κατηγορία το 1962, κατέκτησε 3 πρωταθλήματα (1964, 1966 και 1973), δυο κύπελλα Αγγλίας (1965 και 1974) και το κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1973.
Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι άφησε παρακαταθήκη και δημιούργησε τα θεμέλια, ώστε ο διάδοχος του στην ομάδα του Άνφιλντ, Μπόμπ Πέισλι, να συνεχίσει στα χνάρια του φέρνοντας στην τροπαιοθήκη της Λίβερπουλ έξι εγχώρια πρωταθλήματα και τρία πρωταθλήματα Ευρώπης σε εννέα χρόνια.
Η Λίβερπουλ από ομάδα που παρέπεε στην δεύτερη κατηγορία, μεταμορφώθηκε σε μεγαθήριο στα ευρωπαϊκά σαλόνια με το στίγμα του Σάνκλι να μένει ανεξίτηλο στους κόκκινους.
Το δέσιμο του με τους φίλους της ομάδας και κυρίως με τον πυρήνα των οπαδών – το γνωστό KOP – ήταν κάτι άνευ προηγουμένου για τα δεδομένα του ποδοσφαίρου μέχρι εκείνη την εποχή.
«Είμαι απλά ένας από τους ανθρώπους που κάθεται στο KOP. Σκέφτονται το ίδιο με εμένα και εγώ το ίδιο με αυτούς. Είναι ένα είδος γάμου μεταξύ ανθρώπων που αρέσει ο ένας στον άλλον.»
Αναπόσπαστο μέρος της φιλοσοφίας του Σάνκλι, όσoν αφορά τον τρόπο που μπορεί να δημιουργηθεί μια απόλυτα επιτυχημένη ομάδα, ήταν το δέσιμο μεταξύ κερκίδας και ομάδας.
«Η λέξη «φανταστικός» έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές, οπότε θα πρέπει να εφεύρω μια άλλη λέξη για να περιγράψω τους θεατές στο Άνφιλντ. Είναι κάτι παραπάνω από φανατισμός, είναι θρησκεία. Για τους χιλιάδες που έρχονται εδώ για προσκύνημα, το Άνφιλντ δεν είναι ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, είναι ένα είδος ναού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλά οπαδοί, είναι περισσότερο μέλη μια μεγάλης οικογένειας.»
Η επαφή του με τους οπαδούς δεν ήταν κάτι που υιοθέτησε στην Λίβερπουλ με σκοπό να ανυψώσει το ηθικό τους στους δύσκολους, για την ομάδα, καιρούς, αλλά « από την αρχή (της καριέρας μου ως μάνατζερ προσπάθησα να δείξω ότι οι οπαδοί είναι οι άνθρωποι που έχουν σημασία. Πρέπει να γνωρίζεις πως να τους συμπεριφερθείς για να τους έχεις με το μέρος σου», όπως ανέφερε και ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του.
Μια δήλωση σαν και αυτή από τα χείλη ενός προπονητή θα μπορούσε εύκολα να παρερμηνευτεί στις μέρες μας, με τους κακεντρεχείς να υποστηρίζουν ότι ο σκοπός του ήταν να χαϊδέψει τα αυτιά των οπαδών αποσπώντας την εύνοια τους και εξασφαλίζοντας για μεγαλύτερο διάστημα την παραμονή του στον πάγκο της ομάδας.
Δεν είναι άλλωστε και λίγα τα παραδείγματα παιχτών και προπονητών που επιδίδονται σε παρόμοιες δηλώσεις, πολλές φορές διανύοντας τις πρώτες μέρες τους ως μέλη της ομάδας.
Ο Σάνκλι όμως δεν έμεινε ποτέ στα λόγια. Φρόντισε αυτά που σκέφτεται και λέει να τα κάνει και πράξη.
Τις μέρες που ήταν προπονητής στην Καρλάιλ, στα πρώτα βήματα του ως μάνατζερ, προτιμούσε να απευθύνεται ευθέως στους οπαδούς της ομάδας μέσω του μικροφώνου πριν από κάθε εντός έδρας ματς εξηγώντας τους τι αλλαγές έκανε στην ομάδα και την άποψη του για τον προηγούμενο αγώνα, αρνούμενος οι δηλώσεις του να φιλοξενηθούν στο ματς πρόγκραμ που μοιράζεται πριν από κάθε παιχνίδι.
Μετέπειτα, όντας στον πάγκο της Γουόρινγκτον, απαντούσε αυτοπροσώπως σε ερωτήσεις των οπαδών μέσω επιστολών τις οποίες έγραφε ο ίδιος.
Η έμπρακτη αγάπη του για τους οπαδούς και το δέσιμο με την κερκίδα όμως δεν σταμάτησε εκεί. Τουναντίον, οι δεσμοί του με τους φανς έγιναν πιο ισχυροί κατά την περίοδο της θητείας του στην Λίβερπουλ.
Σε αφιέρωμα του BBC για τον Σάνκλι, ο Τζον Κέιθ, ο οποίος έγραψε ένα από τα ιστορικά αφιερώματα για τον θρύλο της Λίβερπουλ, διηγήθηκε μια ιστορία –από τις πολλές – στην οποία ήταν ο ίδιος «αυτόπτης μάρτυρας».
«Θυμάμαι να είμαι στο Μπρίζ μαζί του το 1976 για τον δεύτερο παιχνίδι του τελικού του ΟΥΕΦΑ, λίγα χρόνια αφού παραιτήθηκε από αφεντικό της Λίβερπουλ. Ένας οπαδός ήρθε στο μέρος μας και είπε ότι δεν είχε εισιτήριο, έτσι ο Σάνκς πήγε και του αγόρασε ένα.»
Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1973, μετά την κατάκτηση ενός ακόμα πρωταθλήματος με τους κόκκινους και ενώ η ομάδα έκανε τον γύρο του θριάμβου στο Άνφιλντ, ένας οπαδός από το KOP πέταξε το κασκόλ του προς το μέρος του Σάνκλι. Το κασκόλ έπεσε στο χορτάρι και ένας αστυνομικός το μάζεψε. Ο Σάνκλι το πήρε από τα χέρια του αστυνομικού και το έδεσε στον λαιμό του λέγοντας του: «Μην το κάνεις αυτό. Αυτό (το κασκόλ) είναι πολύτιμο.»
Οι οπαδοί τον λάτρευαν, οι παίχτες τον αποθέωναν, όχι μόνο για τις προπονητικές του ικανότητες, αλλά και για την αντιμετώπιση του προς αυτούς, όλοι τον θεωρούσαν μέλος της οικογένειας τους. Μιας οικογένειας που ο ίδιος κατάφερε να επεκτείνει από τα όρια ενός σπιτιού δημιουργώντας μια μεγάλη αγκαλιά που χωρούσε κερκίδα, παίχτες και τεχνικό επιτελείο.
Ο Σκωτσέζος προσπάθησε να περάσει τα πιστεύω και τα ιδανικά του στην οικογένεια της Λίβερπουλ συνδυάζοντας την σοσιαλιστική ιδεολογία του με το αγαπημένο του άθλημα.
«Ο σοσιαλισμός στον οποίο πιστεύω είναι ο καθένας να εργάζεται για τον άλλον, ο καθένας να έχει μερίδιο από τα οφέλη. Είναι ο τρόπος που βλέπω το ποδόσφαιρο, είναι ο τρόπος που βλέπω τη ζωή.»
Για τον Σάνκλι το ποδόσφαιρο δεν έμπαινε σε ζυγαριά με τίποτε άλλο.
«Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είμαι πολύ απογοητευμένος με αυτή τους την στάση, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι κάτι πολύ, πολύ πιο σημαντικό από αυτό.»
*Χθες το μεσημέρι η Λίβερπουλ τίμησε τον Σάνκλι πριν τον νικηφόρο αγώνα με την αιώνια αντίπαλο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με το KOP να δείχνει για μια ακόμη φορά την αγάπη του για τον Σκωτσέζο αφιερώνοντας του μια χορογραφία, η οποία κάλυπτε ολόκληρο το πέταλο.
*Στις 13 Ιουλίου, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από την γέννηση του Σάνκλι, η Λίβερπουλ έδωσε έναν φιλικό αγώνα με την Πρέστον, την ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ο Σανκς, στο μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, από το 1933 μέχρι το 1949.
*Ο τίτλος του άρθρου αποτελεί την επιγραφή κάτω από το άγαλμα του Σάνκλι στον εξωτερικό χώρο του Άνφιλντ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου