Όταν ο Άλεξ Βιλαπλάν έγινε αρχηγός της Εθνικής Γαλλίας στο Μουντιάλ του 1930 είπε πως ήταν «η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου». Το 1944 εκτελέστηκε από τη γαλλική Αντίσταση ως προδότης της ίδια του της χώρας…
Γεννημένος στην Αλγερία το 1905 έγινε ο πρώτος Γάλλος με καταγωγή από την Αφρική που έπαιξε στους «τρικολόρ». Στα 16 του ζούσε με τους θείους του στα νότια της χώρας και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην τοπική Σετ. Ο Σκοτσέζος τεχνικός της ομάδας, Βίκτορ Γκίμπσον, ξεχώρισε το ταλέντο του και τον πήρε άμεσα στην πρώτη ομάδα.
Το ποδόσφαιρο τότε στη Γαλλία ήταν τυπικά ερασιτεχνικό, όμως οι ομάδες πλήρωναν τους παίκτες και έτσι η Νιμ το 1927 δελέασε τον Βιλαπλάν με ένα γενναιόδωρο μισθό και τον έκανε δικό της.
Στη Νιμ ο Βιλαπλάν ξεδίπλωσε το ταλέντο του και γρήγορα αναγνωρίστηκε ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του. Ταχύς, τεχνίτης με άψογη πάσα και καλός κεφαλοσφαιριστής, αγαπήθηκε από το κοινό. Όντας διεθνής από το 1926, κάνοντας ντεμπούτο σε ένα ματς με το Βέλγιο, έγινε αρχηγός της Γαλλίας το 1930. Μάλιστα, φόρεσε το περιβραχιόνιο στο ματς των «τρικολόρ» με το Μεξικό στο πλαίσιο του πρώτου Μουντιάλ της ιστορίας στην Ουρουγουάη.
Ψυχρός επαγγελματίας, το 1929 έκανε και άλλη μεταγραφή στη Ρασίνγκ Παρί, που με νέο πρόεδρο τότε φιλοδοξούσε τότε να γίνει η νέα υπερδύναμη της χώρας και μάζευε ό,τι καλύτερο από παίκτες. Το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό στη Γαλλία το 1932, αλλά ο Βιλαπλάν με τον τρόπο που ζούσε «βροντοφώναζε» ότι κέρδιζε πολλά λεφτά…
Τα χρήματα που έπαιρνε πήγαιναν στα παριζιάνικα μπαρ και καμπαρέ αλλά κυρίως στον ιππόδρομο, όπου ο Βιλαπλάν είχε βρει ένα προσοδοφόρο μέσο πλουτισμού, όχι πάντα με νόμιμους τρόπους, χάρη στις γνωριμίες που είχε κάνει στον υπόκοσμο.
Όπως η Ρασίνγκ τον είχε πάρει το 1929, η Αντίμπ το 1932 με τον επαγγελματισμό πλέον νόμιμο, πλήρωσεε και τον έκανε δικό της.
Στη Γαλλία τότε το πρωτάθλημα διεξαγόταν σε Βορρά και Νότο και οι νικητές έπαιζαν μεταξύ τους μπαράζ για να αναδειχτεί ο πρωταθλητής. Η Αντίμπ του Βιλαπλάν κέρδισε το πρωτάθλημα στον Νότο και μετά νίκησε και τη Λιλ, παίρνοντας τον τίτλο.
Λίγο μετά όμως αποδείχτηκε πως το μπαράζ ήταν «στημένο» και την πλήρωσε ο προπονητής της Αντίμπ, αλλά άπαντες ήξεραν πως τη «δουλειά» την είχε κάνει ο Βιλαπλάν με δύο παλιούς του συμπαίκτες από τη Σετ. Οι υποψίες έγιναν βεβαιότητα, όταν η Αντίμπ άφησε ελεύθερους τους δυο παίκτες και τον Βιλαπλάν.
Ο τελευταίος βρήκε νέα ποδοσφαιρική στέγη στη Νις, η οποία όμως γρήγορα το μετάνιωσε… Πήγαινε στην προπόνηση, όποτε ήθελε και όταν έπαιζε ήταν η σκιά του παλιού καλού εαυτού του, βαρύς και αδιάφορος. Η Νις τον άφησε ελεύθερο και η μοναδική ομάδα που ενδιαφέρθηκε να τον αποκτήσει ήταν η Μπαστιντιέν ντε Μπορντό, την οποία προπονούσε ο παλιός του τεχνικός, Βίκτορ Γκίμπσον.
Η θητεία του εκεί κράτησε μόλις τρεις μήνες, ο Γκίμπσον τον έδιωξε και ο Βιλαπλάν έκτοτε εξαφανίστηκε από το ποδοσφαιρικό προσκήνιο. Ξαφνικά το 1935 εμφανίστηκε και πάλι στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, καθώς μπήκε φυλακή για «στήσιμο» ιπποδρομιών στην Κυανή Ακτή και στο Παρίσι.
Στο μεταξύ, τον Ιούνιο του 1940 ξεκίνησε η ναζιστική κατοχή στο Παρίσι και η «μαύρη αγορά» άνθισε στη γαλλική πρωτεύουσα με πρωτοστάτη τον Ανρί Λαφόν, έναν επιτήδειο άνθρωπο του υποκόσμου…
Ο Λαφόν για διάφορους λόγους μπήκε στο μάτι της Γκεστάπο και αυτός για να τα έχει καλά μαζί τους, έγινε-τρόπον τινά- «κυνηγός κεφαλών» της βελγικής Αντίστασης, σκοτώνοντας και βασανίζοντας αντιστασιακούς.
Όσο μεγάλωναν οι «μπίζνες» για τον Λαφόν, τόσο αυτός έψαχνε ανθρώπους ικανούς για τη «δουλειά», τριγυρίζοντας στις φυλακές ανενόχλητος και απελευθερώνοντας παλιούς του συνεργάτες. Ο Πιέρ Μπονί, παλιός αστυνομικός διευθυντής, που αποτάχθηκε λόγω διαφθοράς, έγινε το «δεξί του χέρι» και σύντομα οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν με τον Βιλαπλάν…
Ο πρώην ποδοσφαιριστής σταρ είχε γίνει ένας πρώτης τάξεως… λαθρέμπορος χρυσού και οι τρεις πλέον συνέταιροι στέγασαν τις «επιχειρήσεις» τους σε ένα σπίτι στην περιβόητη οδό Λαριστόν 93, το οποίο έμεινε στην ιστορία ως η έδρα της «γαλλικής Γκεστάπο».
Η συμμορία συνεργάστηκε φυσικά με τους Ναζί, προσφέροντας διάφορες υπηρεσίες με το αζημίωτο. Φορώντας κανονικά στολές με τον αγκυλωτό σταυρό, κατέδιδαν Εβραίους και Αντιστασιακούς, αφού πρώτα τους βασάνιζαν στο υπόγειο της οδού Λαριστόν…
Το 1943 η γαλλική αντίσταση αναδιοργανώθηκε και η Γκεστάπο ενέτεινε τη σκληρότητα της… Απ` όταν ο Χίτλερ χρηματοδότησε μια αραβόφωνη εφημερίδα που τον παρουσίαζε ως «μέγα απελευθερωτή» (!), ο Λαφόν είχε την ιδέα να σχηματίσει μια παραστρατιωτική ομάδα αποτελούμενη από εμιγκρέδες της Βορείου Αφρικής και η ιδέα αυτή πήρε σάρκα και οστά τον Φεβρουάριο του 1944.
Η Brigade Nord Africain (BNA) σχηματίστηκε για να «καθαρίσει» την περιοχή του Περιγκόρ με ηγέτη τον Βιλαπλάν που είχε προαχθεί σε υπολοχαγό των SS!
H BNA ήταν διαβόητη για τις απάνθρωπες μεθόδους της. Τον Ιούνιο του `44, για παράδειγμα, συνέλαβε 11 αντιστασιακούς στο Μουσιντάν, ένα μικρό χωριό στο Ντορντόν. Οι συλληφθέντες, ηλικίας 17 έως 26 ετών, εκτελέστηκαν, με τον Βιλαπλάν όχι μόνο να δίνει τη διαταγή, αλλά να συμμετέχει και ο ίδιος στις εκτελέσεις…
«Λεηλάτησαν, βίασαν, λήστεψαν, σκότωσαν και συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς για τις πιο απαίσιες εκτελέσεις», είπε ο κατήγορος του Βιλαπλάν στη δίκη του μετά τη γαλλική απελευθέρωση. «Άφησαν στάχτες και ερείπια. Ένας μάρτυρας μας είπε είδε ο ίδιος με τα μάτια του αυτούς τους μισθοφόρους να κλέβουν κοσμήματα από τα μισοπεθαμένα θύματα τους. Ο Βιλαπλάν ήταν αναμέσα τους, ήρεμος και χαμογελαστός. Χαρούμενος, σχεδόν αναζωογονημένος»…
Όμως,, παρά τη δράση της BNA η γαλλική Αντίσταση, όλο και μεγάλωνε και ο Βιλαπλάν άρχισε να καταλαβαίνει πως η Γερμανία πάει να χάσει τον πόλεμο. Πανούργος όντας, ξεκίνησε να το «παίζει» καλός, αφήνοντας κάποιους αιχμαλώτους να δραπετεύσουν, αφήνοντας να εννοηθεί πως συνεργαζόταν με τους Ναζί για να σώσει τους συμπατριώτες του (!!)
Στη δίκη του αποκαλύφθηκε όλη η αρρωστημένη προσωπικότητα του και χαρακτηριστικό ήταν ένα περιστατικό που περιέγραψε ένας μάρτυρας, όταν ο Βιλαπλάν είχε πάει σε ένα μικρό χωριό.
«Ω, σε τι εποχές ζούμε! Ω, τι απαίσιες στιγμές! Σε τι σημείο έχω φτάσει, εγώ ένας Γάλλος, να φοράω γερμανική στολή!… Έχετε δει, γενναίοι μου άνθρωποι, τι φρικτά πράγματα έχουν κάνει; Δεν μπορώ να είμαι υπεύθυνος γι` αυτούς, δεν είμαι το αφεντικό τους. Θα σας σκοτώσουν. Αλλά θα προσπαθήσω να σας σώσω ρισκάροντας την ίδια μου τη ζωή. Έχω ήδη σώσει πολλούς ανθρώπους. Πενηντα-τέσσερις για την ακρίβεια. Εσείς θα είστε ο 55ος, αν μου δώσετε 400.000 φράγκα»!
Τον Αύγουστο του `44, με τους Συμμάχους να πλησιάζουν, οι Παριζιάνοι ξεσηκώθηκαν. Στρατιώτες του γαλλικού Στρατού, οι μισοί και πλέον από αυτούς Αφρικανοί, έφτασαν στη γαλλική πρωτεύουσα για να ενισχύσουν την Αντίσταση. Τα αντίποινα στους συνεργάτες των κατακτητών ήταν αιματηρά.
Παρόλα αυτά, η συμμορία της οδού Λιστόν οδηγήθηκε σε δίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του `44, οι Βιλαπλάν, Μπονί και Λαφόν και άλλοι πέντε οδηγήθηκαν στο Fort de Montrouge και εκτελέστηκαν.
Αδίστακτος τυχοδιώκτης, εγκληματίας, φιλοχρήματος, ανελέητος και πάνω από όλα προδότης της πατρίδας του, ο Βιλαπλάν είχε το τέλος που του άξιζε…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου