Η Μόντρεαλ Ίμπακτ είναι μια ομάδα διαφορετική από τις υπόλοιπες της MLS, του αμερικανικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Οι διαφορές είναι πολλές και εντοπίζονται από την οργάνωση και το ρόστερ, μέχρι την κουλτούρα και την νοοτροπία των οπαδών της. Και παρότι αρκετοί την κοιτούν με μισό μάτι, η εξέλιξή της είναι εντυπωσιακή.
«Είναι μια κοσμοπολίτικη πόλη. Πολύ περισσότερο ευρωπαϊκή από τις περισσότερες Βορειοαμερικανικές πόλεις. Παίζουμε ποδόσφαιρο με έναν τρόπο που μοιάζει με αυτό που θα ήθελαν οι περισσότεροι, μοιάζει πιο πολύ με ευρωπαϊκό. Νομίζω ότι η ομάδα αντανακλά περισσότερο τι είναι το Μόντρεαλ. Κι αυτό γίνεται περισσότερο λόγω του ότι αποτελούμαστε από Αμερικανούς, Καναδούς, Ευρωπαίους. Ευελπιστούμε ότι θα συνεχίσουμε να αντιπροσωπεύουμε σωστά το Μόντρεαλ». Οι παραπάνω δηλώσεις ανήκουν στον Πατρίς Μπερνιέ, ο οποίος αγωνίζεται στη μεσαία γραμμή της Ίμπακτ. Όπως αναφέρει ο συνεργάτης το «A football Report», πραγματικά το Μόντρεαλ είναι διαφορετικό από τις υπόλοιπες πόλεις της Βόρειας Αμερικής. Όχι μόνο στη δομή και την εικόνα, αλλά και στους ανθρώπους, στον τρόπο που ζουν, που εκφράζονται.
Την προηγούμενη σεζόν, η Ίμπακτ ξεκίνησε να παίζει στην MLS υπό τις οδηγίες του Τζέσε Μαρτς, ενός προπονητή που είχε εμπειρία από το Πρωτάθλημα. Ο σύλλογος προσπάθησε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της μεγάλης κατηγορίας των ΗΠΑ, ωστόσο δυσκολεύτηκε να ανταποκριθεί. Κυρίως, δυσκολεύτηκε να κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου, που έβλεπε ότι η ομάδα δεν τον αντιπροσώπευε πλέον. Παρότι έπαιρνε αποτελέσματα, δεν είχε την φιλοσοφία του Μόντρεαλ. «Η κουλτούρα είναι διαφορετική. Οι οπαδοί μας δεν δέχτηκαν το ότι φέραμε τόσους πολλούς Αμερικανούς παίκτες. Ήθελαν να δουν Ευρωπαίους και Νοτιοαμερικανούς. Όταν λέμε ότι υπήρχε διαφορά στη φιλοσοφία, αυτό εννοούμε», τονίζει ο Τζόι Σαπούτο, ιδιοκτήτης της ομάδας.
Πραγματικά, οι Ultras Montreal φέρνουν περισσότερο σε Ευρωπαίους οπαδούς. Δημιουργούν μια πολύχρωμη κερκίδα, με πανό, πλακάτ, φωνή και καπνογόνα. Η ομάδα απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο 12 προς τιμήν τους και δημιούργησε κερκίδα ορθίων στο σημείο που στέκονται. Στην έδρα της, φέτος, η΄Ιμπακτ είναι αήττητη. «Είναι η ψυχή του συλλόγου. Με αυτούς στο σύλλογο, κρατούν την ατμόσφαιρα ζωντανή και εντυπωσιακή.
Είναι πραγματικά σπουδαίο να τους έχουμε στο Μόντρεαλ, δεν είναι κάτι που το έχουν όλες οι ομάδες», υποστηρίζει ο Πατρίς Μπερνιέ. Η νοοτροπία των οπαδών αντανακλάται όμως παντού στο σύλλογο. Η ομάδα του Μόντρεαλ κάνει βήματα μπροστά χάρη στην ομαδική δουλειά σε όλα τα επίπεδα, αφού όλοι βάζουν το σύλλογο πάνω από το εγώ τους. Έτσι, μετά την πρώτη χρονιά, ο Σαπούτο άλλαξε τελείως κατεύθυνση.
Διαφοροποίησε το ρόστερ και πλέον η ομάδα έχει 15 παίκτες εκτός Βόρειας Αμερικής. Βόσνιοι, Αργεντίνοι, Ιταλοί, Κολομβιανοί, Σκωτσέζοι, Βραζιλιάνοι, Γάλλοι, όλοι έχουν θέση στην ομάδα, αρκεί να προσαρμόζονται στο στυλ. Η προσπάθεια «από-αμερικανοποίησης» της ομάδας προκάλεσε δυσαρέσκεια σε άλλους συλλόγους, αφού το Πρωτάθλημα παραμένει συνδεδεμένο με τις ΗΠΑ. Τρανό παράδειγμα η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου στα ματς. Η ομάδα του Μόντρεαλ βλέπει τα πράγματα περισσότερο Ευρωπαϊκά. Περισσότερο ποδοσφαιρικά. Δεν εμμένει στα στενά πλαίσια που κρατούν πίσω το άθλημα στη χώρα.
Άλλωστε, κάνει πράξη τη γενική διαπίστωση ότι για να χτιστούν γερά θεμέλια οι ομάδες πρέπει να δουλέψουν τις ακαδημίες τους και όχι να φέρνουν μεγάλα ονόματα από Ευρώπη σε προχωρημένη ηλικία. Το σύστημα δείχνει να λειτουργεί. Η Ίμπακτ βρίσκεται μόλις έναν βαθμό μακριά από την κορυφή, έχοντας παιχνίδια λιγότερα. Και παίζει απελευθερωμένο ποδόσφαιρο, με τον κόσμο να βρίσκεται στο πλευρό της, αφού βλέπει την ομάδα να βγάζει στο γήπεδο τα στοιχεία που θέλει και νιώθει ότι τον αντιπροσωπεύουν. Έτσι, δείχνει το δρόμο για τους υπόλοιπους της MLS…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου