Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, το ντέρμπι Σέλτικ-Ρέιντζερς θεωρείται από πολλούς ποδοσφαιρόφιλους μέσα στα τρία μεγαλύτερα παγκοσμίως μαζί με το Μπόκα Τζούνιορς-Ρίβερ Πλέιτ και το Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης. Ο μύθος του “Old Firm”, με το θρησκευτικό μίσος ανάμεσα στις δυο πλευρές, τους νεκρούς από τις συμπλοκές ανάμεσα τους και άλλα πολλά θα έχει όμως πάντα μια ξεχωριστή θέση για τον Τόμι Μπερνς…
Γεννήθηκε το 1956 και μεγάλωσε στο East End της Γλασκώβης, την εργατική συνοικία της πόλης, όπου ζούσαν και πολλοί Ιρλανδοί μετανάστες και όχι… τυχαία συγκεκριμένα στο μέρος που “γεννήθηκε” και η αγαπημένη του Σέλτικ, πίσω από την εκκλησία “St Mary” στο Κάλτον. Για όλους αυτούς τους λόγους ίσως αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους οπαδούς των “Κελτών”, στους οποίους υπηρέτησε 14 χρόνια (1975-89) ως παίκτης και άλλα τρία ως προπονητής (1994-97).
Έκανε ντεμπούτο το 1975, αλλά έγινε βασικός στη Σέλτικ δύο χρόνια μετά και αμέσως ο αριστεροπόδαρος κοκκινομάλλης αγαπήθηκε από το απαιτητικό κοινό του “Παρκχεντ”, με τους οποίους κέρδισε 6 πρωταθλήματα και 5 Κύπελλα Σκωτίας, κάνοντας τον Γιόχαν Κρόιφ να δηλώσει μετά το ματς του Άγιαξ με τους “καθολικούς” το 1982 πως “από τη Σέλτικ μου άρεσε πολύ αυτός ο κοκκινομάλλης”…
Κόντρα στον “Αίαντα” σε ένα φιλικό έπαιξε και για τελευταία φορά με την αγαπημένη του ομάδα το 1989, με τον ίδιο αργότερα να λέει οτι “ήθελα να βγω να παίξω χαμογελαστός, χωρίς δάκρυα. Έτσι, έκλαιγα συνέχεια όταν βγήκα για προθέρμανση. Έτρεξα καμιά 20άρια μέτρα με δάκρυα στα μάτια, επειδή ήξερα ότι δεν θα ξαναφορέσω τη φανέλα της Σέλτικ”.
Συνέχισε στην Κιλμάρνοκ για άλλα πέντε χρόνια και το 1994 επέστρεψε στη Σέλτικ πλέον ως τεχνικός. Στην τριετή θητεία του κέρδισε μόλις ένα Κύπελλο το 1995, αλλά η Σέλτικ ομολογουμένως έπαιξε πολύ ωραίο ποδόσφαιρο επί εποχής του. Το 1999 γύρισε για να καθίσει στον πάγκο στο πλευρό του Κένι Νταλγκλίς και εν συνεχεία του Μάρτιν Ο` Νιλ, ενώ παράλληλα προσέφερε τις υπηρεσίες του και στην Εθνική Σκωτίας σαν βοηθός του Ουόλτερ Σμιθ (του εμβληματικού τεχνικού της Ρέιντζερς), ώσπου το 2006 ήρθαν τα δυσάρεστα νέα…
Ο Μπερνς διαγνώστηκε με μελάνωμα, ξεκινώντας άμεσα θεραπείες, αλλά δυστυχώς ο καρκίνος έκανε μετάσταση και στις 15 Μαΐου του 2008 έκλεισε για πάντα τα μάτια του.
Σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας, την ημέρα του θανάτου του, η μισητή αντίπαλος, Ρέιντζερς, έπαιζε τελικό Κυπέλλου UEFA με τη Ζενίτ Αγ.Πετρούπολης στο Μάντσεστερ. Και συνέβη το απίστευτο… Παρά την πίκρα τους από την απώλεια του Κυπέλλου από τoυς Ρώσους, οι οπαδοί της Ρέιντζερς κατά την επιστροφή τους στη Γλασκώβη έσπευσαν να υποβάλουν τα σέβη τους για τον χαμό ενός από τους “αιώνιους εχθρούς”!!
“Μου είπαν πως οι οπαδοί μας κατά την επιστροφή τους από το Μάντσεστερ σταμάτησαν στο ‘Σέλτικ Παρκ’ για να υποβάλλουν τα σέβη τους. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο”, είχε πει ο Αλι ΜακΚόιστ, τότε βοηθός του Ουόλτερ Σμιθ στη Ρέιντζερς και νυν τεχνικός της ομάδας.
Οι οπαδοί των “διαμαρτυρομένων” άφηναν στο γήπεδο της Σέλτικ κασκόλ, σημαίες και μηνύματα παρηγοριάς σε μια μεγαλειώδη επίδειξη σεβασμού στον μεγάλο τους “εχθρό”, τον Τόμι Μπερνς.
Στην κηδεία του, που έγινε στη γειτονιά του, στην εκκλησία St.Mary, όλος ο κόσμος είδε το Old Firm ενωμένο… Με τον θάνατό του, ο Μπερνς ένωσε οπαδούς, παίκτες και διοίκηση των δύο ομάδων με τη συγκλονιστική εικόνα των Ουόλτερ Σμιθ και Άλι ΜακΚόιστ να κουβαλούν, απαρηγόρητοι, στους ώμους τους το φέρετρο του…
Αυτή πάντα τη φιλοσοφία πρέσβευε, έτσι ζούσε, καθώς σαν τεχνικός της Σέλτικ, είχε πει κάποτε: “Να εκπαιδεύσετε τα παιδιά να εντάσσονται και να μην προσέχουν το ποιος είναι καθολικός και προτεστάντης και τέτοιες αηδίες… Απλά, βγείτε έξω, υποστηρίξτε την ομάδα σας, κάντε καλούς φίλους και συνεχίστε τη ζωή σας”.
“Είναι σπουδαία κληρονομιά το να μην αφήνεις πίσω εχθρούς (…) Αν δεν σου άρεσε ο Ταμ Μπερνς, τότε κάτι πήγαινε στραβά μαζί σου. Ήταν αυτός που γεφύρωσε τις διαφορές”, κατέληξε ο ΜακΚόιστ.
Πράγματι, ο Μπερνς όχι μόνο δεν είχε εχθρούς, αλλά κατάφερε να ενώσει και τους εχθρούς! Όλα τα γκολ, όλα τα τρόπαια και όλες τις χαρές που πήρε και έδωσε με τη Σέλτικ δεν συγκρίνονται με τίποτα με την αντίδραση των οπαδών της Ρέιντζερς στον θάνατο του. Ο Τόμι Μπερνς αποδείχτηκε μεγαλύτερος από το Old Firm…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου