Λογοτέχνες, δημοσιογράφοι κ.α. που βλέπουν τα κείμενά τους δημοσιευμένα επί σειρά ετών, ομολογούν με βεβαιότητα πως ένα άρθρο ή ένα βιβλίο δεν μπορεί από μόνο του να αλλάξει τον κόσμο…
Ο πραγματικός του ρόλος είναι να αλλάξει τους ανθρώπους που θα το διαβάσουν, κι εκείνοι με τη σειρά τους να αλλάξουν τον κόσμο. Με τον Μαρξ, έναν από τους κορυφαίους διανοητές των τελευταίων αιώνων – αν και είναι κάπως αντινομικός και αντιφατικός (ο Κορνήλιος Καστοριάδης έχει αναλύσει εύστοχα τους λόγους), να ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Τα έργα του, δηλαδή, επηρέασαν τη θετική πλευρά του φαντασιακού των πλατιών μαζών, που με τη σειρά τους ήθελαν να ανατρέψουν τις ανυπόφορες υπάρχουσες καταστάσεις που βίωναν. Προφανώς σε αυτή τη στήλη δεν θα εμβαθύνουμε περισσότερο σε αυτό το θέμα.
Ο Γερμανός φιλόσοφος αναφέρει μεταξύ άλλων στο δημοφιλές έργο του «Κεφάλαιο», ότι οι άνθρωποι σαν πολιτικά όντα, δεν μπορούν να πραγματωθούν παρά μόνο μέσα στην κοινωνία και σε συνεργασία με άλλους ανθρώπους. Αυτοί οι άλλοι άνθρωποι, μάλιστα, αποτελούν τον καθρέφτη για τον καθένα μας. Στην κοινωνιολογική διάσταση του αθλητισμού, το ποδόσφαιρο (αναφερόμαστε συνεχώς στο ποδόσφαιρο γιατί είναι το λαϊκότερο των αθλημάτων) έχει τον ρόλο του υποκατάστατου της κοινωνικότητας. Δηλαδή του συνόλου των αξιωμάτων που δίνουν νόημα στις πράξεις των ίδιων ανθρώπων, σε μία κοινωνία που μας θέλει άτομα.
Με τη συμμετοχή στην ομάδα, να αναδεικνύει το συλλογικό και σοσιαλιστικό πνεύμα, μακριά από τον εμπορικό αθλητισμό και την εικόνα που υπάρχει σήμερα γύρω από αυτόν. Έχουμε γράψει ξανά ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα κοινωνικό εργαλείο που, δυστυχώς, εκμεταλλεύεται εδώ και δεκαετίες με χυδαίο τρόπο το οργανωμένο καπιταλιστικό οικοδόμημα. Κλείνοντας, θα επιδιώξουμε να ανοίξουμε ένα ρήγμα στα πλευρικά αυτής της πραγματικότητας, με την προοπτική να την διαβρώσουμε και, τελικά, να την αποδομήσουμε.
Αντιγράφουμε από πρόσφατη συνέντευξη του χαΐνη Δημήτρη Αποστολάκη για τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο, που είχα τη χαρά να δημοσιεύσουμε μαζί με τον φίλο και καλό συνάδελφο Θάνο Σαρρή στην «Αυγή»: «Βλέπουμε στον αθλητισμό, όπως και στην κοινωνία, τον μηχανισμό της συμμορίας: μεγάλα κεφάλαια, συμφέροντα, υποστήριξη από ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο, πολιτικές πλάτες.
Τις γάγγραινες του ανταγωνισμού που διαπνέουν τις νεοφιλελεύθερες κοινωνίες, τις βλέπουμε και στον αθλητισμό. Αλλά ίδιον του ανθρώπου είναι η αγελαία ζωή, οπότε ο συναγωνισμός είναι πολύ πιο πάνω από τον ανταγωνισμό. Η ίδια η φύση καταρρίπτει την ιδέα του ισχυρού, όπως την περνάει σήμερα ο εμπορικός αθλητισμός»…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου