Πίσω από την επιτυχία πολλών ομάδων που κατάφεραν να χτίσουν αυτοκρατορίες και να γράψουν τις δικές τους σελίδες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, κρύβονται πολλές μικρές λεπτομέρειες. Για τη Μίλαν των «αθάνατων» του Αρίγκο Σάγκι, ένα σύννεφο ομίχλης ήταν εκείνο που της έδωσε την απαραίτητη ώθηση για επιστροφή στο θρόνο της Ευρώπης…
Πριν από 25 χρόνια, λοιπόν, η μεγάλη ομάδα του Σάγκι κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον Ερυθρό Αστέρα για το δεύτερο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της σεζόν 1988-89. Ήταν στο ξεκίνημα της τρομερής πορείας της παρέας των Μαλντίνι, Μπαρέζι και των «Ιπτάμενων Ολλανδών», οι οποίοι κατέκτησαν τρεις ευρωπαϊκές κούπες και συνολικά 10 μεγάλα τρόπαια σε εννιά χρόνια. Έχοντας εκτοπίσει τη Νάπολι του Μαραντόνα στην Ιταλία, στόχος τους ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος μετά το 1969. Στον πρώτο γύρο, απέκλεισαν τη Λέφσκι Σόφιας με συνολικό σκορ 7-2. Στο δεύτερο, απέναντι στον Αστέρα, τα πράγματα ήταν πιο περίπλοκα…
Με σκόρερ τον Στοΐκοβιτς, η ομάδα του Βελιγραδίου έφυγε με το 1-1 από το Μιλάνο. «Αυτή ήταν μία από τις πιο όμορφες στιγμές της καριέρας μου. Ήταν μια πραγματικά μεγάλη πρόκληση για εμάς να παίξουμε σε ένα γεμάτο Σαν Σίρο, αλλά κάναμε φανταστική εμφάνιση. Όσον αφορά το γκολ μου, ντρίμπλαρα όλη την άμυνα, κυρίως τον Φράνκο Μπαρέζι, για να πετύχω ένα γκολ και ήταν μια απίθανη στιγμή. Ο Ερυθρός Αστέρας έδειξε δυνατή ψυχολογία και δυνατό χαρακτήρα, δεν σήκωσε λευκή σημαία. Προκαλέσαμε έκπληξη σε πολύ κόσμο εκείνη τη νύχτα, αλλά ξέραμε ότι δεν έχει τελειώσει τίποτα», θυμάται ο 48χρονος πρώην ποδοσφαιριστής σε συνέντευξή του στο BBC, το οποίο φιλοξενεί εκτενές αφιέρωμα σε εκείνες τις αναμετρήσεις.
Στη ρεβάνς, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα για τους Ιταλούς. Με μισή ώρα αγώνα να απομένει, οι ροσονέρι έχαναν 2-1 από την γιουγκοσλαβική ομάδα, ενώ έπαιζαν και με παίκτη λιγότερο. Έψαχναν, λοιπόν, ένα θαύμα. Το σύννεφο ομίχλης που εμφανίστηκε από το πουθενά, ήταν εκείνο που κατάφερε να τους ξεκολλήσει από τον τοίχο. «Ήταν σχεδόν το τέλος του ονείρου της Μίλαν. Μετά το παιχνίδι, παραδέχτηκαν όλοι ότι η Μίλαν ήταν πολύ, πολύ τυχερή. Ίσως ήταν θέλημα Θεού! Ακόμα και σήμερα, όταν μιλάω με τον διευθυντή της Μίλαν, Αντριάνο Γκαλιάνι, γελάει και λέει: “Χάρη στην ομίχλη στο Βελιγράδι, γίναμε μεγάλη ομάδα!”», τονίζει ο τότε αρχηγός του Αστέρα, Ντράγκαν Στοΐκοβιτς στο βρετανικό δίκτυο.
Ο δεύτερος αγώνας, στις 9 Νοεμβρίου του 1988 ξεκίνησε άσχημα για τη Μίλαν, με τον Ντέγιαν Σαβίσεβιτς να εκμεταλλεύεται την κίνηση του Στοϊκοβιτς και να ανοίγει το σκορ. Σαν να μην έφτανε αυτό, η ομάδα του Σάκι έμεινε με 10 παίκτες, αφού ο Βίρντις είδε την κόκκινη κάρτα μετά από σύγκρουση με τον Γκόραν Γιούριτς. «Η Μίλαν ήταν γονατισμένη. Αλλά μετά άλλαξαν όλα πολλά γρήγορα. Μετά από 10 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο, εμφανίστηκε η ομίχλη και σε μία στιγμή, ξαφνικά τα πάντα έγιναν αόρατα! Ο διαιτητής ήθελε να μας αφήσει να παίξουμε, αλλά δεν είχε επιλογή, ήταν αδύνατο. Στο ημίχρονο η ορατότητα ήταν μια χαρά, αλλά λεπτό με το λεπτό γινόταν χειρότερη. Αρχικά δεν μπορούσα να δω τις κερκίδες. Μετά δεν μπορούσα να δω το τέρμα. Μετά την μεγάλη περιοχή. Και τέλος, δεν μπορούσε να δω ούτε την μπάλα!», λέει ο Στοΐκοβιτς.
Ο διαιτητής Πάουλι δεν είχε επιλογή από το να αναβάλει το παιχνίδι στο 57′, δίνοντας στους ροσονέρι δικαίωμα στην ελπίδα. Ο Στοϊκοβιτς και οι υπόλοιποι παίκτες των Σέρβων ήταν σοκαρισμένοι που ο Βλάντιμιρ Πέτροβιτς συμφώνησε στο αίτημα της Μίλαν για επανάληψη του αγώνα το επόμενο απόγευμα. «Ξέραμε ότι ήταν κακή ιδέα. Χρειαζόμασταν ξεκούραση. Ο Σαβίσεβιτς ήταν στο στρατό, δεν ήταν πλήρως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και το πλεονέκτημα τώρα ήταν με τη Μίλαν. Σωματικά ήταν πολύ δυνατοί, με πολλούς καλούς παίκτες στον πάγκο που μπορούσαν να βοηθήσουν. Είχαν και τον Γκούλιτ στο δεύτερο ματς! Ένιωσα σαν να παίζω μόνος μου», δηλώνει ο Στοΐκοβιτς.
Ο Φαν Μπάστεν άνοιξε το σκορ με την ομίχλη να έχει απομακρυνθεί, αλλά ο Στοΐκοβιτς απάντησε, έπειτα από πάσα του κουρασμένου Σαβίσεβιτς. Ο Γκούλιτ μπήκε στο δεύτερο μέρος, αλλά δεν κατάφερε να αλλάξει τίποτα και έτσι το ματς πήγε στα πέναλτι. Η Μίλαν επικράτησε με 4-2, με τον Σαβίσεβιτς να αστοχεί… Η ψυχολογία των ροσονέρι ήταν εξαιρετική. Στη συνέχεια συνέτριψαν με 6-1 τη Ρεάλ Μαδρίτης στον ημιτελικό και με τον Γκούλιτ και τον Φαν Μπάστεν να σκοράρουν δις, νίκησαν με 4-0 τη Στεάουα στον τελικό.
«Εκείνη η Μίλαν δεν ήταν μια από τις καλύτερες. Για μένα ήταν η καλύτερη. Που έχει εμφανιστεί ποτέ. Όταν χάσαμε στα πέναλτι, μετά το παιχνίδι είπα ως αρχηγός στους παίκτες μου να είναι χαρούμενοι, να μην κλαίνε. Ο Ράικαρντ ήρθε σε μένα και μου είπε να είμαι περήφανος. Μου είπε ότι είμαι πραγματικά μεγάλος παίκτης», θυμάται ο Στοϊκοβιτς, ο οποίος, το 1991, όντας πλέον παίκτης της Μαρσέιγ, είδε τον Αστέρα να κερδίζει την ομάδα του στον τελικό και να παίρνει την κούπα. «Δεν έχω παράπονο, είμαι απλά χαρούμενος που αποτελώ μέρος της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Αλλά η Μίλαν δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτά τα δύο ματς στο Βελιγράδι. Γεννήθηκε στην ομίχλη του Βελιγραδίου…»
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου