Ας αρχίσουμε το σημερινό άρθρο με την ποιοτική διαφοροποίηση του ναζισμού, που δεν είναι απλώς ένα από τα ποικίλα ρεύματα του πολιτικού ολοκληρωτισμού. Η βία, το αίμα και οι δολοφονίες δεν είναι το πολιτικό μέσο για τα ναζιστικά κινήματα. Είναι το ίδιο το πολιτικό τους μήνυμα. Ο ναζισμός αποτελεί την τελειότερη θεωρία τού ψεύδους και του μίσους και οδηγεί στον σκοταδισμό. Τελικός στόχος είναι να επιστρέψουν οι κοινωνίες στον Μεσαίωνα…
Κι εδώ μπορούμε να αναφέρουμε ένα παράδειγμα με πρωταγωνιστή τον Χίτλερ: Κατάφερε να μετατρέψει, μέσω της προπαγάνδας, τη θρησκεία των Εβραίων σε φυλή. Τι επιδίωκε με αυτό; Να εξοντώνει, χωρίς να θίγονται τα λευκά αδέρφια του, Ευρωπαίους Εβραίους. Ανάμεσά τους, φυσικά και Γερμανούς. Κατασκεύασε στην ουσία μία κατώτερη φυλή που δεν υπήρχε πριν, προκειμένου να αποκτήσει υπόσταση η ανώτερη φυλή που φαντασιωνόταν.
Μέσα από το ψέμα και την απάτη, δηλαδή, δεν επέβαλλε απλώς μία ιδεολογία. Αλλά κατάφερε να προχωρήσει σε βάθος μία διαδικασία (από γενιά σε γενιά) και, τελικά, σχημάτισε στους ανθρώπους μία συγκεκριμένη ψυχική δομή που δεν είναι εύκολο να διαβρωθεί. Και οδηγεί αυθόρμητα τους περισσότερους να πιστεύουν ότι οι Εβραίοι είναι γενικά και αόριστα ένοχοι για όλα.
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις ήταν ο αντισημιτικός χαιρετισμός, ξεκάθαρα ναζιστικός, του Νικολά Ανελκά μετά από την επίτευξη ενός γκολ. Συνήθως μετά από τέτοιες ενέργειες, όσοι δεν είναι δηλωμένοι Ναζί κρύβονται πίσω από την αμάθεια. Όπως ο Γιώργος Κατίδης. Στην περίπτωση του Ανελκά, ο ίδιος δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι το έκανε για πλάκα. Κι εδώ θα του προτείνουμε κάτι, αν μπορεί να φτάσει στα αυτιά του: Ας ρωτήσει να μάθει αν γέλασε κανείς με το αστείο του. Είτε η δικαιολογία, μετά από τέτοιες ενέργειες, είναι η αμάθεια είτε το καλαμπούρι, κάπου ως έναν βαθμό μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μία κάλυψη.
Κλείνοντας όμως, θα βάλουμε ένα ερώτημα: Πότε θα έρθει η στιγμή που από αμάθεια ή για πλάκα ένας ποδοσφαιριστής θα χαιρετίσει με την αριστερή γροθιά υψωμένη σε ένα γεμάτο από κόσμο γήπεδο; Ή, ίσως, σχηματίζοντας το συντροφικό σήμα της νίκης;
Ακόμα περισσότερο: Πότε ένας ποδοσφαιριστής στο επίπεδο του Ανελκά θα φορέσει μία φανέλα κάτω από εκείνη της ομάδας του, που θα την δείξει στο κοινό και θα έχει σχέση με ένα κίνημα ανατροπής ή πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, κοινωνικής χειραφέτησης, σεξουαλικής απελευθέρωσης κ.λπ; Να γελάσουμε και με μία τέτοια ενέργεια, κάποια στιγμή. Ή να αναγκαστεί η ΟΥΕΦΑ να τιμωρήσει την αμάθεια ενός ποδοσφαιριστή για ένα κυκλωμένο κόκκινο Α, για παράδειγμα, σε ένα μαύρο φανελάκι…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου